Χειροτονία πρεσβυτέρου Χριστόδουλου Καμπερίδη από τον Μητροπολίτη Σερρών
Date:
Με αίσθημα πνευματικής χαράς και μέσα σε κλίμα βαθειάς συγκίνησης η κατά Σέρρας και Νιγρίτα Εκκλησία εόρτασε τη μνήμη του Οσίου Χριστοδούλου του εν Πάτμω στον περικαλλή Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Παμμεγίστων Ταξιαρχών Σερρών.
Στις ευλογημένες στιγμές της Συνάξεως προστέθηκε και η εις Πρεσβύτερον χειροτονία του Διακόνου π. Χριστοδούλου Καμπερίδη, ο οποίος φέρει το όνομα του Οσίου Πατρός ημών και του μακαριστού μεγάλου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χριστοδούλου.
Του Όρθρου χοροστάτησε και της λαμπρής Αρχιερατικής Θείας Λειτουργίας ιερούργησε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σερρών και Νιγρίτης κ. Θεολόγος, πλαισιούμενος από πλειάδα Κληρικών της τοπικής Εκκλησίας καθώς και άλλων Ιερών Μητροπόλεων.
Προ της απολύσεως ο Σεβασμιώτατος τέλεσε μνημόσυνο στον πνευματικό του Πατέρα Αρχιεπίσκοπο Αθηνών κυρό Χριστόδουλο, με την ευκαιρία της εορτής του Οσίου Χριστοδούλου.
Ο νεοχειροτονούμενος π. Χριστόδουλος, μη μπορώντας να κρύψει τη συγκίνηση του για το γεγονός της πραγματοποίησης του ονείρου του να γίνει υπηρέτης του Θεού και του αγίου Θυσιαστηρίου, έκανε λόγο για το δέος και τον φόβο που έχουν κατακλύσει την ψυχή του και εξέφρασε την ειλικρινή του ευγνωμοσύνη προς τον Επίσκοπό του για την εμπιστοσύνη, την τιμή, την αγάπη και την υποστήριξη του.
Εξέφρασε ολόθερμες ευχαριστίες προς τους Πατέρες που μοιράστηκαν μαζί του τις ευλογημένες στιγμές της χειροτονίας του στον δεύτερο βαθμό της ιερωσύνης, τον Πνευματικό του Πατέρα π. Ανδρέα Γκουζούνη, την οικογένεια του και τη διακόνισσα του Μαρία.
Στον κατάμεστο από ευλαβείς πιστούς Ιερό Μητροπολιτικό Ναό ο Σεβασμιώτατος κ. Θεολόγος απεύθυνε νουθετηρίους λόγους προς τον νεοχειροτούμενο υπογραμμίζοντας ότι σε όλα τα μεγάλα γεγονότα της ζωής μας έχουμε δίπλα μας τον Σωτήρα ημών Ιησού Χριστό που κρατά στα πανάγια χέρια Του με στοργή ολόκληρη την ύπαρξη μας, Εκείνος είναι η σκέπη και το λιμάνι και το καταφύγιο της ζωής μας.
Γιατί, όπως είπε ο Σεβ., μόνος Εκείνος προσέφερε το αίμα Του για τη σωτηρία μας, μόνος Εκείνος βρίσκεται παρών, ακόμα και όταν εμείς νομίζουμε ότι μας εγκαταλείπει.
Του ζήτησε να έχει ισχυρή εμπιστοσύνη στην αγάπη και στο έλεός του Θεού.
Το ερώτημα του Χριστού πρός τον κορυφαίο μαθητή Του απόστολο Πέτρο,”Σίμων Ιωνά αγαπάς με πλείων τουτων;” αποτελεί έναν πνευματικό καθρέφτη στον οποίο ο καθένας από εμάς που δεχθήκαμε την κλήση του Δεσπότου Ιησού Χριστού πρέπει να εξεταζόμεθα σε κάθε στιγμή της διακονίας μας.
Ο Ποιμενάρχης της Εκκλησίας των Σερρών και της Νιγρίτης υπενθύμισε στον νεοχειροτονούμενο π. Χριστόδουλο τους λόγους του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, που περιγράφει πολύ δυνατά τον χαρακτήρα και τον σκοπό της αγίας Ιερωσύνης, που είναι να δώσει “φτερά στην ανθρώπινη ψυχή”, αυτά τα φτερά της ψυχής που τσακίζει η αμαρτία.
Ο άνθρωπος πλάστηκε να είναι αετός και πετώντας ψηλά να “λούζεται” από τα απαυγάσματα της χάριτος του Τριαδικού Θεού.
Επιπλέον, σύμφωνα με τον “αετό” της Θεολογίας, άγιο Γρηγόριο, έργο του ιερέως είναι να αρπάξει μέσα από τα χέρια του Διαβόλου τον άνθρωπο και να τον οδηγήσει στον Θεό.
Και τούτο είναι έργο της ακαταγωνίστου δυνάμεως του Θεού την οποία ενδύεται χαρισματικώς ο ιερεύς με το μυστήριο της αγίας ιερωσύνης.
Τον παρότρυνε επίσης να διδαχθεί απο τα πρότυπα των μεγάλων αγίων Ιεραρχών και πρεσβυτέρων της Εκκλησίας μας που θυσιάστηκαν για την αλήθεια του Κυρίου καί υπηρέτησαν θεοφιλώς την τέχνη των τεχνών και την επιστήμη των επιστημών, την θεραπευτική και αγιαστική διάσταση του ιερατικού λειτουργήματος.
Επίσης τόν εκάλεσε να διδαχθεί απο το φιλάνθρωπο ήθος και τήν θυσιαστική αγάπη για την Εκκλησία και την πατρίδα του αειμνήστου Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, που εκδαπανήθηκε μέχρι το τέλος της ζωής του για χάρη της Εκκλησίας και αγωνίσθηκε για να έχουν οι ανθρώπινες ψυχές πίστη, ελπίδα και όραμα ζωής και αιωνιότητος, αναδειχθείς πραγματικός “άνθρωπος του Θεού και δούλος Ιησού Χριστού”.
Τέλος ευχήθηκε στον πρός χειροτονία προσφερόμενο διάκονο Χριστόδουλο να αξιοποιήσει πρός χάριν της Εκκλησίας και του λαού του Θεού τα έμφυτα και επίκτητα “τάλαντά” του, να προκόψει πνευματικώς, να αγιάσει και να αναδειχθεί άξιος της κλήσεως και της ιεράς αποστολής του.
