Δύο χωριά με τεράστια πλατάνια που δεν θα δείτε πουθενά αλλού (φωτο)

Όταν η μαγεία της φύσης γίνεται η απόλυτη πρωταγωνίστρια

Η χαρακτηριστική εικόνα της κεντρικής πλακόστρωτης πλατείας με τον μεγάλο και αιωνόβιο πλάτανο συναντάται σχεδόν στα περισσότερα ελληνικά χωριά. Τα καφενεδάκια της πλατείας στρώνουν τα τραπέζια τους κάτω από την ανακουφιστική σκιά της φυλλωσιάς τους και ντόπιοι και επισκέπτες δίνουν ραντεβού στο σήμα κατατεθέν του κάθε χωριού.

Ωστόσο, υπάρχουν δύο χωριά στην Ελλάδα που ο πλάτανός τους δεν είναι σαν τους άλλους. Είναι τεράστιος, εντυπωσιακός και άκρως επιβλητικός, κερδίζοντας τις εντυπώσεις και προκαλώντας δέος στη θέασή του.

Τσαγκαράδα, Πήλιο

Στο ανατολικό τμήμα του Πηλίου και σε απόσταση περίπου 50 χλμ. από το Βόλο, βρίσκεται η Τσαγκαράδα. «Βουτηγμένη» στην καταπράσινη φύση του βουνού των Κενταύρων χαίρει απεριόριστης θέας στα νερά του Αιγαίου, και γι αυτό αποτελεί δημοφιλή προορισμό παντός καιρού.

Το χωριό διαθέτει αρχοντικά και κτίσματα που ακολουθούν με σεβασμό της επιταγές της πηλιορείτικης αρχιτεκτονικής, πετρόκτιστα σοκάκια, παραδοσιακές ταβέρνες και όμορφα διαμορφωμένους ξενώνες και χωρίζεται σε τέσσερις επιμέρους συνοικίες -Αγία Παρασκευή, Ταξιαρχών, Άγιος Στέφανος, Αγία Κυριακή.

Στην Αγία Παρασκευή συναντάται και το σήμα κατατεθέν του χωριού. Ο αιωνόβιος τεράστιος πλάτανος, από τα γηραιότερα δέντρα της Ελλάδας το οποίο μετρά 1.000 χρόνια ζωής, με την περίμετρο του να αγγίζει τα 15 μέτρα και τις ρίζες του να ξεκινάνε τέσσερα μέτρα κάτω από την επιφάνεια της γης.

Κράσι, Ηράκλειο

Το Κράσι, στο νομό Ηρακλείου, συναντάται στο δρόμο για το Οροπέδιο Λασιθίου, σε απόσταση περίπου 46 χλμ. από την πρωτεύουσα του νομού.

Αυτό για το οποίο φημίζεται το χωριό είναι ο αιωνόβιος πλάτανος που σύμφωνα με τους κατοίκους του χωριού μετρά περίπου 1.800- 2.000 χρόνια ζωής, ο οποίος συμπεριλαμβάνεται ανάμεσα στα μεγαλύτερα δέντρα της Ευρώπης, με την περιφέρειά του να μετρά περισσότερα από 14 μέτρα.

Με προεδρικό διάταγμα έχει ανακηρυχθεί ως Προστατευόμενο Φυσικό Μνημείο, ενώ κάτω από την ανακουφιστική σκιά του έγραφε και διάβαζε ο Καζαντάκης τα καλοκαίρια που περνούσε στο χωριό. Δεν είναι τυχαία η ονομασία του, λοιπόν, ως «Πλάτανος του Καζαντζάκη».