Κάθε χρόνο στις 8 του Γενάρη στην Νέα Πέτρα του Ν.Σερρών γιορτάζεται η ημέρα της Μπάμπως ή Βρεξούδια Το έθιμο ονομάστηκε μεταγενέστερα “Ημέρα της Γυναικοκρατίας” καθώς τον κυρίαρχο ρόλο έχουν οι γυναίκες, με τους άνδρες να παραμένουν στα σπίτια τους ή να παρακολουθούν από μακριά.
Η μέρα αυτή είναι μέρα τιμής στην γηραιότερη γυναίκα του χωριού (μπάμπω) που εκτελούσε και χρέη μαμής .
Το έθιμο αυτό το έφεραν οι Θρακιώτισσες από την Πέτρα της Ανατολικής Θράκης και το γιορτάζουν κάθε χρόνο από την εγκατάσταση τους στην Ν. Πέτρα Σερρών.
Σύμφωνα με τους λαογράφους το έθιμο έχει ρίζες αρχαιοελληνικές και θυμίζει τα θεσμοφόρια και περισσότερο τα Αλώα που γίνονταν την ίδια εποχή .
Αυτή την ημέρα η γυναίκα θα διασκεδάσει χωρίς να κάνει καμία δουλειά. Οι άνδρες θα υποστούν όλες τις δουλειές του σπιτιού και την φροντίδα των παιδιών.
Από το πρωί της 8ης Ιανουαρίου ομάδες παντρεμένων γυναικών με ένα μπακίρι νερό και δέσμη βασιλικού γυρνούν στα σπίτια του χωριού, με γκάιντα και ψάλλοντας το τροπάριο του Ιορδάνη και δίνοντας ευχές προσπαθούν να μαζέψουν τα αγαθά για το βραδινό τους γλέντι και να πάρουν μαζί τους και τις υπόλοιπες γυναίκες του χωριού
Όποιος άνδρας προσπαθεί να τις πλησιάσει η να εμποδίσει την γυναίκα του να φύγει απ το σπίτι θα το μετανιώσει γιατί ή τον καταβρέχουν ή τον παίρνουν τα ρούχα του.
Μόλις μαζευτούν όλες στην κεντρική πλατεία ξεκινάν με πομπή προς το σπίτι της μπάμπως για να της προσφέρουν δώρα και να πάρουν οι νιόπαντρες η όσες δεν είχαν γεννήσει παιδιά ακόμη τις ευχές της για τεκνοποίηση.
Στην συνέχεια την ανεβάζουν σε ένα κάρο στολισμένο που το σέρνουν με τα χέρια τους και σχηματίζοντας πομπή και με σκωπτικά τραγούδια χορό και κρασί την περιφέρουν στην πλατεία .
Κατά την διάρκεια όλων των παραπάνω δεν επιτρέπεται να πλησιάσει κανείς άντρας διότι τα δρώμενα είναι ακατάλληλα για αντρικά αυτιά. Αν παρ’ όλα αυτά τολμήσει κάποιος να πλησιάσει, τότε οι γυναίκες τον κυνηγούν ,τον καταβρέχουν και προσπαθούν να του βγάλουν ένα ρούχο, το οποίο στην συνέχεια θα δημοπρατήσουν.
Μετά το πέρας της πομπής ακολουθεί γλέντι «κεκλεισμένων των θυρών» με σκωπτικά τραγούδια παραδοσιακά εδέσματα και πολύ κρασί μέχρι τελικής πτώσης.
