8 λόγοι για τους οποίους οι γυναίκες χάνουν τα μαλλιά τους

Πολλές γυναίκες αντιμετωπίζουν τριχόπτωση και αραίωση των μαλλιών καθώς μεγαλώνουν. Μια μελέτη του 2022 που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Menopause διαπίστωσε ότι το 52% των μετεμμηνοπαυσιακών γυναικών παρουσίασαν αραίωση ή απώλεια μαλλιών.

Η τριχόπτωση – που ονομάζεται επίσης αλωπεκία – μπορεί να είναι ιδιαίτερα δύσκολη για τις γυναίκες επειδή δεν είναι τόσο αποδεκτή από αισθητικής άποψης όσο η τριχόπτωση στους άνδρες.

Δεν υπάρχει εύκολα μια ελκυστική εμφάνιση ξυρισμένου κεφαλιού για τις γυναίκες. Οι γυναίκες με τριχόπτωση καταβάλλουν μεγάλη προσπάθεια για να την καλύψουν, χρησιμοποιώντας παράγοντες καμουφλάζ, όπως σκόνες και ουσίες για τα μαλλιά. Συχνά αισθάνονται πολύ απομονωμένες.

Τι είναι φυσιολογικό, τι όχι

Μολονότι κάποια τριχόπτωση είναι φυσιολογική με τη γήρανση, η ξαφνική ή υπερβολική τριχόπτωση, οι φαλακρές περιοχές και η τριχόπτωση που συνοδεύεται από εξάνθημα, ξεφλούδισμα ή φαγούρα δεν είναι. Αυτά μπορεί να είναι σημάδια μιας πιο σοβαρής κατάστασης και θα πρέπει να αξιολογηθούν από γιατρό.

Είναι καλή ιδέα να επικοινωνήσετε με τον δερματολόγο σας εάν παρατηρήσετε σημαντική απώλεια μαλλιών.

Η ακριβής διάγνωση είναι σημαντική, επειδή η θεραπεία μπορεί να διαφέρει σημαντικά ανάλογα με το τι προκαλεί το πρόβλημα.

Ακολουθούν μερικοί από τους πιο συνηθισμένους λόγους για τους οποίους οι γυναίκες χάνουν τα μαλλιά τους και τι πρέπει να γνωρίζετε για τον καθένα από αυτούς:

1. Γενετική και Κληρονομικότητα

Η πιο συχνή αιτία τριχόπτωσης στις γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας ονομάζεται γυναικεία τριχόπτωση ή ανδρογενετική αλωπεκία.

Είναι η “γυναικεία εκδοχή” της κληρονομικής πάθησης που προκαλεί φαλάκρα στους άνδρες.

Η γυναικεία τριχόπτωση προκαλείται από κληρονομούμενα γονίδια που κάνουν τους θύλακες των τριχών να συρρικνώνονται και τελικά να σταματούν να αναπτύσσουν τρίχες. Μπορεί να παρατηρήσετε ότι η χωρίστρα σας γίνεται σταδιακά πιο φαρδιά, ότι η αλογοουρά σας είναι πιο λεπτή ή ότι τα μαλλιά κοντά στους κροτάφους σας έχουν αρχίσει να υποχωρούν.

Όπως και στους άνδρες, η γενετική σας καθορίζει πόσο σοβαρά σας επηρεάζει η πάθηση. Είναι σπάνιο για μια γυναίκα να χάσει όλα τα μαλλιά της, σύμφωνα με την Αμερικανική Ακαδημία Δερματολογίας.

Σε αντίθεση με τους άνδρες που έχουν μια γραμμή μαλλιών που υποχωρεί ή μια φαλάκρα, στις γυναίκες η απώλεια είναι συχνά πιο διάχυτη, με αποτέλεσμα οι τρίχες σε ολόκληρη την επάνω περιοχή του κεφαλιού να είναι λίγο πιο λεπτές.

Μια μεγάλη γκάμα θεραπειών μπορεί να βοηθήσει στη διακοπή ή στην επιβράδυνση της κληρονομικής τριχόπτωσης, όπως το μη συνταγογραφούμενο διάλυμα μινοξιδίλης 5% (Rogaine), τα συνταγογραφούμενα φάρμακα, η θεραπεία με λέιζερ και οι διάφοροι τύποι ενέσεων στο τριχωτό της κεφαλής.

2. Ασθένεια, χειρουργική επέμβαση ή ταχεία απώλεια βάρους

Όταν το σώμα σας βρίσκεται υπό σωματική πίεση – όπως όταν καταπολεμά μια λοίμωξη ή όταν αναρρώνει από χειρουργική επέμβαση – μπορεί να φτάσετε σε έντονη τριχόπτωση.

Βασικά, το σώμα δεν μπορεί να διαχειριστεί το να κάνει πολλά πράγματα ταυτόχρονα. Όταν υπάρχει ένα στρεσογόνο γεγονός, το σώμα σας λέει: “Θα σταματήσω να αφιερώνω πόρους στην ανάπτυξη των μαλλιών και θα επικεντρωθώ σε αυτή την ασθένεια”.

Συνήθως, τα μαλλιά αρχίζουν να πέφτουν δύο έως τρεις μήνες μετά το συμβάν. Μπορεί ακόμη και να παρατηρήσετε να βγαίνουν χούφτες μαλλιών όταν κάνετε ντους ή βουρτσίζετε τα μαλλιά σας.

Η κατάσταση αυτή ονομάζεται διάχυτη αλωπεκία (τελογενής τριχόρροια ή telogen effluvium) και συμβαίνει συχνά μετά την εμφάνιση του COVID-19. Μπορείτε επίσης να χάσετε τα μαλλιά σας μετά από μια γρίπη ή πνευμονία, μια μεγάλη χειρουργική επέμβαση ή μεγάλη απώλεια βάρους. Για την ακρίβεια, πολλοί άνθρωποι που έχουν χάσει πολύ βάρος μετά τη λήψη των νέων φαρμάκων GLP-1, όπως το Ozempic ή το Wegovy, εμφανίζουν τριχόπτωση.

Ευτυχώς, η τελογενής τριχόρροια είναι προσωρινή. Τα μαλλιά σας θα πρέπει να επανέλθουν στο φυσιολογικό σε περίπου έξι έως εννέα μήνες, εάν σταματήσετε να παίρνετε το φάρμακο.

3. Συναισθηματικό στρες

Η ψυχολογική δυσφορία μπορεί επίσης να προκαλέσει την πτώση των μαλλιών. Υπάρχουν ασθενείς που χάνουν τα μαλλιά τους μετά από διαζύγιο, μετά την απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου ή μια απόλυση. Η τριχόπτωση είναι επίσης συχνή στους φροντιστές ατόμων με ανάγκες λόγω του άγχους που υφίστανται.

Ευτυχώς, τα μαλλιά αυτών των ανθρώπων συνήθως ξαναβγαίνουν μόλις το άγχος τους εκτονωθεί ή καταλάβουν πώς μπορούν να το διαχειριστούν.

4. Διαταραχές του θυρεοειδούς

Ο θυρεοειδής σας είναι ένας αδένας σε σχήμα πεταλούδας στη βάση του λαιμού σας που παίζει ρόλο σε πολλές σωματικές λειτουργίες, συμπεριλαμβανομένης της ανάπτυξης και της διατήρησης των θυλάκων των τριχών.

Η θυρεοειδής ορμόνη είναι σημαντική. Αν είναι χαμηλή, θα μιμηθεί μια κατάσταση παρόμοια με το έντονο στρες, επομένως μπορεί να καταλήξετε σε κάποια απώλεια μαλλιών.

Μελέτες δείχνουν ότι τόσο ένας υπολειτουργικός θυρεοειδής όσο και ένας υπερλειτουργικός θυρεοειδής μπορούν να συμβάλουν στην τριχόπτωση. Οι γυναίκες έχουν περισσότερες πιθανότητες από τους άνδρες να αναπτύξουν προβλήματα θυρεοειδούς.

Τα προβλήματα του θυρεοειδούς μπορεί να επηρεάσουν το βάρος, τον ύπνο, το επίπεδο ενέργειας και τη διάθεσή σας. Αλλά επειδή τα σημάδια είναι ανεπαίσθητα, η απώλεια μαλλιών είναι μερικές φορές το πρώτο σύμπτωμα που παρατηρούν οι γυναίκες.

Μια απλή εξέταση αίματος μπορεί να μετρήσει τις θυρεοειδικές ορμόνες στο αίμα σας και η φαρμακευτική αγωγή μπορεί να αντιμετωπίσει έναν υπερδραστήριο ή υποδραστήριο θυρεοειδή. Η τριχόπτωση θα πρέπει να υποχωρήσει μόλις αντιμετωπίσετε το πρόβλημα.

5. Ανεπάρκεια βιταμινών ή μετάλλων

Ορισμένες μελέτες έχουν δείξει ότι η έλλειψη βιταμίνης D, σιδήρου, πρωτεϊνών ή άλλων θρεπτικών συστατικών μπορεί να συμβάλει στην τριχόπτωση.

Οι ελλείψεις βιταμινών ή μετάλλων στερούν από τα μαλλιά τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά, αποδυναμώνοντας τη δομή της τρίχας και ενδεχομένως διακόπτοντας τη φυσιολογική ανάπτυξη των μαλλιών.

Η έλλειψη σιδήρου, ειδικότερα, έχει συνδεθεί με την απώλεια μαλλιών.

Εάν παρατηρήσετε τριχόπτωση, οι ειδικοί συνιστούν ως πρώτο βήμα να ζητήσετε από τον γιατρό σας μια βασική εξέταση αίματος για να ελέγξετε την έλλειψη θρεπτικών συστατικών.

Δεν είναι απαραίτητο να πάρετε κάποιο συμπλήρωμα εκτός αν εντοπιστεί έλλειψη. Μάλιστα, η υπερβολική λήψη ορισμένων θρεπτικών συστατικών, όπως το σελήνιο, η βιταμίνη Α και η βιταμίνη Ε, μπορεί να έχει το αντίθετο αποτέλεσμα και να σας προκαλέσει απώλεια μαλλιών.

6. Σκληρό styling μαλλιών ή θεραπείες

Μερικές φορές, ο τρόπος που περιποιείστε τα μαλλιά σας μπορεί να βλάψει τον θύλακα της τρίχας και να προκαλέσει τριχόπτωση.

Αν έχετε συχνά τα μαλλιά σας σε σφιχτή αλογοουρά, κότσο ή πλεξούδα, αν κάνετε τακτικά χημικές θεραπείες, αν φοράτε συχνά τρέσες ή αν υποβάλλετε τα μαλλιά σας σε συχνό θερμικό styling, μπορεί να προκαλέσετε σπάσιμο και τριχόπτωση που μπορεί να γίνει μόνιμη αν η συμπεριφορά αυτή συνεχιστεί.

7. Γυροειδής αλωπεκία, μια αυτοάνοση ασθένεια

Η γυροειδής αλωπεκία είναι μια σύνθετη αυτοάνοση ασθένεια που μπορεί να προκαλέσει φαλακρά σημεία.

Όταν έχετε γυροειδή αλωπεκία, το ανοσοποιητικό σας σύστημα επιτίθεται στους θύλακες των τριχών σας, αφαιρώντας τις τρίχες κάτω από το δέρμα. Οι τρίχες τυπικά πέφτουν σε μικρές, στρογγυλές κηλίδες περίπου στο μέγεθος ενός κέρματος 50 λεπτών. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η ποσότητα των μαλλιών που χάνονται μπορεί να είναι εξαιρετικά μεγάλη.

Δεν υπάρχει θεραπεία για τη γυροειδή αλωπεκία, αλλά τα νέα φάρμακα μπορούν να βοηθήσουν στην αποκατάσταση των μαλλιών ακόμη και όταν η κατάσταση είναι σοβαρή.

8. Ουλοποιητική αλωπεκία

Πρόκειται για μια ασθένεια που συχνά προκαλείται από μια αυτοάνοση ή φλεγμονώδη διαταραχή που καταστρέφει τους θύλακες των τριχών σας και τους αντικαθιστά με ουλώδη ιστό. Μπορεί να είναι ιδιαίτερα καταστροφική, επειδή όταν οι θύλακες των τριχών εξαφανιστούν, δεν μπορείτε να επαναφέρετε τα μαλλιά.

Ένας συνηθισμένος τύπος ουλοποιητικής αλωπεκίας επηρεάζει πρώτα τα φρύδια και την μπροστινή γραμμή των μαλλιών σας και στη συνέχεια προχωρά προς το πίσω μέρος του κεφαλιού σας. Ορισμένοι ασθενείς με ουλοποιητική αλωπεκία εμφανίζουν επίσης κνησμό, πόνο ή εξογκώματα στην πληγείσα περιοχή.

Η διάγνωση της ουλοποιητικής αλωπεκίας γίνεται συνήθως με βιοψία. Η θεραπεία πρέπει να είναι άμεση και επιθετική.

πηγή medbox.gr