Συγκλονίζει ο αδερφός της 15χρονης που πνίγηκε στη Μυτιλήνη

 ην μεγάλωσα μόνος μου γιατί χάσαμε τη μάνα μας, λέει – Η Δήμητρα και ο Μάριος, που έχασαν την ζωή τους, ήταν ζευγάρι – Στο αυτοκίνητο επέβαινε και ο δίδυμος αδερφός του άτυχου αγοριού, ενώ οδηγούσε ο μεγαλύτερος αδερφός τους!

Ο άγουρος έρωτας του Μάριου και της Δήμητρας έμελλε να μην κρατήσει αρκετά, αφού ο θάνατος τους πήρε στην αγκαλιά του, όταν το αυτοκίνητο στο οποίο επέβαιναν έπεσε για άγνωστο μέχρι στιγμής λόγο στη θάλασσα, στο λιμάνι της Μυτιλήνης.

Οι συγκλονιστικές πτυχές της υπόθεσης προκαλούν σοκ στην ελληνική κοινωνία, καθώς οδηγός του αυτοκινήτου ήταν ένας 20χρονος, μεγάλος αδερφός του 15χρονου που σκοτώθηκε, ενώ δίπλα στο άτυχο αγόρι, στο πίσω κάθισμα εκτός από το κορίτσι του, καθόταν και ο δίδυμος αδερφός του!

Συνοδηγός ήταν άλλος 20χρονος, φίλος των παιδιών. Οι δυο 20χρονοι πρόλαβαν και άνοιξαν τις πόρτες του δίθυρου αυτοκινήτου, ενώ με την βοήθεια άνδρα του Λιμενικού Σώματος που βρισκόταν εκείνη την ώρα στο λιμάνι και έπεσε στη θάλασσα, αλλά και τριών μεταναστών που επίσης βρισκόταν εκείνη τη ώρα εκεί, προσπάθησαν να βγάλουν από το βυθισμένο αυτοκίνητο τα τρία παιδιά, που προφανώς είχαν εγκλωβιστεί.

Μετά από προσπάθειες κατάφεραν να διασώσουν τον έναν 15χρονο.

Η ιστορία των δυο παιδιών συγκλονίζει το πανελλήνιο, ενώ το ίδιο συγκλονιστικός είναι και ο αδερφός της άτυχης Δήμητρας που μιλάει στο protothema.gr.

Όπως είπε ο Στράτος η μικρή του αδερφή είχε μεγαλώσει χωρίς μητέρα, ενώ και ο πατέρας τους, δεν μπορούσε να φροντίσει τα παιδιά του, όπως υποστηρίζει.

Τον δύσκολο ρόλο της μάνας και του πατέρα έπαιξε από πολύ νωρίς ο Στράτος, ο οποίος δεν μπορεί να πιστέψει πως έχασε την αδερφή του έτσι άδικα και ξαφνικά:

«Στα δικά μου χέρια μεγάλωσε αυτό το κοριτσάκι. Από τότε που πέθανε η μητέρα μας από εγκεφαλικό, εγώ ως μεγαλύτερος αδερφός ανέλαβα την κηδεμονία της, γιατί ο πατέρας μου δεν ήταν ικανός και η αδερφούλα μου τότε ήταν μόλις 10 ετών.

Εγώ την ανέθρεψα, σαν να ήμουν ο πατέρας της και η μάνα της». Τα λόγια του σοκάρουν, αφού ως μοναδικός κηδεμόνας ήταν και εκείνος που έπρεπε να την αναγνωρίσει στο νεκροτομείο.

Ένα μέρος όχι και τόσο άγνωστο για εκείνον αφού πριν από έξι χρόνια είχε χάσει και τη μητέρα του. «Δεν μπορώ να το πιστέψω. Πώς μου συνέβη αυτό; Βλέπω το προσωπάκι της Δήμητρας στο νεκροτομείο και δεν μπορώ να το πιστέψω. Γιατί Θεέ μου, λέω και ξαναλέω».

PROTOTHEMA