Ιωάννης Βαρβάκης: Όντως ο Θεός αγαπούσε το χαβιάρι;

Ο Ιωάννης Βαρβάκης υπήρξε πλοιοκτήτης, έμπορος και εθνικός ευεργέτης.

Γεννήθηκε στα Ψαρά στις 24 Ιουνίου 1745 και ήταν γιος του Ανδρέα Λεοντίδη και της Μαρίας Μάρου. Σε ηλικία 17 ετών ήταν ήδη ένας έμπειρος ναυτικός με δικό του πλοίο («Άγιος Ανδρέας»). Ξόδεψε όλη του την περιουσία για να το μετατρέψει σε πολεμικό και το 1768 το ενέταξε στη δύναμη του ρωσικού ναυτικού, που μαχόταν τους Οθωμανούς (Ρωσοτουρκικός Πόλεμος 1768-1774).

Σύμφωνα με το Sansimera.gr, επέδειξε ιδιαίτερες οργανωτικές και πολεμικές ικανότητες κατά τη Ναυμαχία του Τσεσμέ (5 – 7 Ιουλίου 1770), με αποτέλεσμα οι συναγωνιστές του να του κολλήσουν το παρατσούκλι Βαρβάκης (από το αρπακτικό πουλί βαρβάκι). Του άρεσε και το χρησιμοποίησε ως επίθετο για το υπόλοιπο της ζωής του.

Μετά την υπογραφή της ταπεινωτικής για τους Οθωμανούς, Συνθήκης του Κιουτσούκ Καϊναρτζή (21 Ιουλίου 1774), ο Βαρβάκης βρέθηκε άφραγκος, αφού το καράβι του κατασχέθηκε από τις τουρκικές αρχές, όταν επεχείρησε να το πουλήσει στην Κωνσταντινούπολη.

Σκέφθηκε να μεταβεί στη Ρωσία και να ζητήσει ακρόαση από την Αικατερίνη τη Μεγάλη, όπου θα της διεκτραγωδούσε την κατάστασή του, αλλά και θα τις τόνιζε τις υπηρεσίες που προσέφερε στη χώρα της. Η συνάντηση κλείστηκε στην Αγία Πετρούπολη με τη μεσολάβηση του στρατάρχη Ποτέμκιν, εραστή της τσαρίνας.
Η Αικατερίνη προς μεγάλη του έκπληξη φάνηκε γενναιόδωρη μαζί του. Για τις υπηρεσίες του προς τη Ρωσία, τον ονόμασε ανθυποπλοίαρχο του ρωσικού πολεμικού ναυτικού, του έδωσε προνομιακή άδεια αλιείας στην Κασπία Θάλασσα και 1.000 χρυσά ρούβλια. Ο Ιβάν Αντρέγεβιτς Βαρβάτσι ήταν τώρα ρώσος πολίτης.

Με τα χρήματα της τσαρίνας και την άδεια αλιείας ανά χείρας και αφού διήνυσε απόσταση 5.000 χιλιομέτρων από την Αγία Πετρούπολη εγκαταστάθηκε στο Αστραχάν. Μέσα σε λίγα χρόνια έγινε πάμπλουτος από την αλιεία οξύρρυγχου και το εμπόριο του χαβιαριού. Το 1788 είχε στη δούλεψή του 3.000 άτομα. Μεγάλο μέρος της περιουσίας του το διέθεσε για κοινωφελή έργα στην περιοχή (γέφυρες, νοσοκομείο, διώρυγα κλπ).

Για τις υπηρεσίες αυτές παρασημοφορήθηκε από τον τσάρο Αλέξανδρο Α’ και το 1810 απέκτησε τίτλους ευγενείας αυτός και η οικογένειά του. Το 1812 μετακόμισε πιο δυτικά και συγκεκριμένα στην πόλη Ταγκαρόγκ (Ταϊγάνι), όπου ανθούσε μια μεγάλη ελληνική κοινότητα. Διέθεσε 600.000 ρούβλια για την ανέγερση ενός επιβλητικού μοναστηριού, όπου εψάλη η νεκρώσιμος ακολουθία για τον τσάρο Αλέξανδρο Α’.

Ο Βαρβάκης δεν ξέχασε την πατρίδα του και βοήθησε παντοιοτρόπως τους επαναστατημένους Έλληνες. Μετά την καταστροφή των Ψαρών επανήλθε στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στη Ζάκυνθο, όπου πέθανε στις 10 Ιανουαρίου 1825. Δύο μέρες νωρίτερα, με τη διαθήκη του κληροδότησε το μεγαλύτερο μέρος για την ανέγερση Λυκείου («Βαρβάκειο»), κλειστής αγοράς («Βαρβάκειος Αγορά»), για τη συντήρηση άπορων οικογενειών και την εξαγορά αιχμαλώτων. Ανδριάντας του Ιωάννη Βαρβάκη βρίσκεται στο Ζάππειο.

Πηγή sansimera.gr

Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι (ταινία)

Ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι (αγγλικά: God Loves Caviar) είναι ταινία διεθνούς παραγωγής σε σκηνοθεσία Γιάννη Σμαραγδή, σε παραγωγή της Alexandros Film, σε σενάριο που συνυπογράφουν οι Γιάννης Σμαραγδής, Παναγιώτης Πασχίδης, Τζάκι Παβλένκο και Βλαντίμιρ Βαλούτσκι και με πρωταγωνιστές τους Σεμπάστιαν Κοχ, Τζον Κλιζ, Κατρίν Ντενέβ, Χουάν Ντιέγκο Μπότο, Εβγκένι Στίτσκιν και Όλγκα Σουτούλοβα.

Πλοκή

Πρόκειται για την ιστορία του Ιωάννη Βαρβάκη, ενός πειρατή που γίνεται ζάπλουτος έμπορος χαβιαριού και δεν σταματά να αγωνίζεται ενάντια σε κάθε εμπόδιο για την απόκτηση χρήματος, εξουσίας και πολιτικής επιρροής, για να χαρίσει στο τέλος όλα του τα υπάρχοντα στο όνομα της αγάπης. Η επική αυτή ιστορία βασίζεται στην πραγματική ζωή του Ιωάννη Βαρβάκη και ξεκινά από τα Ψαρά του Αιγαίου Πελάγους, φτάνει στην αυλή της Μεγάλης Αικατερίνης στη Ρωσία, απλώνεται στις ακτές της Κασπίας Θάλασσας για να καταλήξει στη διχασμένη από εμφύλιες διαμάχες Ελλάδα, κατά την Επανάσταση του 1821.

Διανομή

• Σεμπάστιαν Κοχ… Ιωάννης Βαρβάκης
• Εβγκένι Στίτσκιν… Ιβάν
• Χουάν Ντιέγκο Μπότο… Λεφεντάριος
• Κατρίν Ντενέβ… Μεγάλη Αικατερίνη
• Τζον Κλιζ… Μακόρμικ
• Όλγκα Σουτούλοβα… Έλενα
• Λάκης Λαζόπουλος… Ψαράς (του Θεού)
• Μαρίσα Τριανταφυλλίδου: Μαρία
• Νικ Άσντον… Βρετανός πρέσβης
• Άκης Σακελλαρίου… Κίμων
• Χριστόφορος Παπακαλιάτης… Ποτέμκιν
• Αλεξάνδρα Σακελλαροπούλου… μητέρα Βαρβάκη
• Φωτεινή Μπαξεβάνη… Λουντμίλα
• Παύλος Κοντογιαννίδης… καραβομαραγκός
• Αλέξανδρος Μυλωνάς… πρωθυπουργός
• Γιάννης Βούρος… επιχειρηματίας Α
• Μάνος Βακούσης… επιχειρηματίας Β
• Γιώργος Μακρής… επιχειρηματίας Γ
• Ειρήνη Μπαλτά… σύζυγος Βαρβάκη

Στοιχεία παραγωγής και διανομής

• Παραγωγός: Ελένη Σμαραγδή
• Συμπαραγωγός: Fedor Popov
• Παραγωγή: Alexandros Film
• Συμπαραγωγοί: Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου, ΕΡΤ, Nova Βαρβάκειο Ίδρυμα

Τα γυρίσματα ξεκίνησαν στις 31 Οκτωβρίου 2011 και ολοκληρώθηκαν στις 13 Απριλίου 2012. Για τις ανάγκες της ταινίας κατασκευάστηκαν 300 νέα κοστούμια και άλλα 800 ενοικιάστηκαν από το εργαστήριο του Cornejo στην Ισπανία, ένα από τα μεγαλύτερα βεστιάρια του κόσμου. Τα γυρίσματα περιλαμβάνουν τοποθεσίες τόσο εντός όσο και εκτός Ελλάδας, από τα Ψαρά ως την Αγία Πετρούπολη. Το καστ απαρτίζουν ηθοποιοί από 6 χώρες: Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία, Ισπανία, Γερμανία και Ελλάδα, ενώ τα γυρίσματα έγιναν σε πέντε χώρες. [3]

Η ταινία προβλήθηκε στους κινηματογράφους στην Ελλάδα, από τις 11 Οκτωβρίου 2012. Τη διανομή της ταινίας στην Ελλάδα και την Κύπρο έχει αναλάβει η Feelgood Entertainment σε συνεργασία με το ελληνικό γραφείο της SONY Pictures Home Entertainment Hellas. Η παγκόσμια πρεμιέρα έγινε τον Σεπτέμβριο του 2012 στο 37o Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο. Κυκλοφόρησε επίσης με τη μορφή ντιβιντί στις 7 Μαρτίου 2013 και με τη μορφή Blu-Ray στις 5 Απριλίου της ίδιας χρονιάς.

πηγή https://el.wikipedia.org