Date:
Φοιτήτρια μόλις 18 ετών, λόγω σκωληκοειδίτιδας εισήχθη δύο φορές σε κρατικό νοσοκομείο της Μακεδονίας, αλλά οι δύο βασικοί εφημερεύοντες γιατροί (χειρουργός και παθολόγος) απουσίαζαν και οι ειδικευόμενοι συνάδελφοί τους αποφάνθηκαν «εμπύρετη γαστρεντερίτιδα» και της έδωσαν εξιτήριο. Η ίδια, όμως, έφυγε από τη ζωή λόγω «καθολικής περιτονίτιδας».
Τα ιατρικά λάθη και η αδιαφορία των γιατρών δεν έχουν τελειωμό στη χώρα μας, αλλά κάποιες φορές και η μη απόδοση, ουσιαστικά, μέσω των ποινών, ευθυνών από τους δικαστές δεν έχει όρια. Σε ποινές που κάποιος μπορεί να πει πως είναι «για τα μάτια του κόσμου» (φυλάκιση από 10 έως 18 μήνες) καταδικάστηκαν τέσσερις γιατροί του νοσοκομείου για τον θάνατο της 18χρονης, ενώ δύο γιατροί-«κλειδιά» που θα μπορούσαν να σώσουν την άτυχη κοπέλα δεν είχαν προσέλθει την ημέρα της εφημερίας, όπως είχαν υποχρέωση. Παράλληλα, το Συμβούλιο της Επικρατείας επικύρωσε την απόφαση του Εφετείου με την οποία υποχρεώνεται το νοσοκομείο να καταβάλει περίπου το ποσό των 560.000 ευρώ στους γονείς, στα τρία αδέλφια, στον παππού και τη γιαγιά της 18χρονης.
Τον Μάιο του 2006, δύο μέρες αφότου είχε δώσει εξετάσεις στο ΤΕΙ όπου φοιτούσε, η άτυχη φοιτήτρια προσήλθε στα επείγοντα περιστατικά του νοσοκομείου με πυρετό 39οC, εμετούς, πόνους στην κοιλιά, διαρροϊκές κενώσεις κ.λπ.
Ο πρώτος γιατρός που την εξέτασε διέγνωσε πιθανή σκωληκοειδίτιδα και την παρέπεμψε σε άλλη συνάδελφό του ειδικευόμενη, η οποία αφού είδε τις εργαστηριακές εξετάσεις διέγνωσε ότι πρόκειται για γαστρεντερίτιδα. Μετά από διαδοχικές κλινικές έρευνες γιατροί και ειδικευόμενοι γιατροί κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η 18χρονη πάσχει από «εμπύρετη γαστρεντερίτιδα» και της υποδείχθηκε να παραμείνει κλινήρης για ένα 24ωρο, ενώ δόθηκαν οδηγίες για την αντιμετώπιση της διάρροιας.
Τέσσερεις μέρες μετά η φοιτήτρια επανήλθε στο νοσοκομείο πρωί-πρωί λόγω των συνεχιζόμενων εμετών και της επιγαστραλγίας (πόνοι στην περιοχή της κοιλιάς). Η διάγνωση ήταν «οξεία εμπύρετη γαστρεντερίτιδα». Κρίθηκε και πάλι ότι δεν συνέτρεχε λόγος να νοσηλευτεί στο νοσοκομείο και οι γιατροί της συνέστησαν να παραμείνει «κατ’ οίκον για 3 μέρες». Ομως η κατάσταση χειροτέρευε. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας η 18χρονη, συνοδευόμενη από ιδιώτη γιατρό, προσήλθε και πάλι στο νοσοκομείο σε κατάσταση σοκ. Οπως περιγράφεται στις δικαστικές αποφάσεις, προσήλθε «σε κατάσταση σηπτικής καταπληξίας (shock) με απροσδιόριστη αρτηριακή πίεση, χωρίς περιφερικές σφίξεις, νηματοειδή σφυγμό, ταχύπνοια, υποστατικές κηλίδες στα κάτω άκρα και δυσκολία στην ομιλία».
Υποβλήθηκε σε υπερηχογράφημα κοιλίας και αξονική τομογραφία που έδειξαν υγρό «στην περιτοναϊκή κοιλότητα, υπεζωκοτικό υγρό άμφω στο μεσοθωράκιο και ελάχιστο στο περικαρδιακό».
Εισήχθη επειγόντως στο χειρουργείο. Εκεί διαπιστώθηκε «άφθονο πυώδες υγρό που καταλάμβανε όλη την κοιλιακή κοιλότητα, από τα διαφράγματα μέχρι τον δουγλάσειο χώρο (σ.σ.: ο χώρος της κοιλιάς χαμηλά στη λεκάνη), ενώ κάλυπτε όλα τα σπλάχνα και ήταν καθηλωμένο στην περιοχή της σκωληκοειδούς απόφυσης». Με αυτή την αρνητική εικόνα η 18χρονη κατά τη «διάρκεια του χειρουργείου παρουσίασε δύο επεισόδια καρδιακής ανακοπής, τα οποία ανατάχθηκαν». Λίγες ώρες μετά την επέμβαση η άτυχη κοπέλα υπέκυψε από «καθολική περιτονίτιδα». Στη νεκροψία αναφέρονται ευρήματα «καθολικής περιτονίτιδας», ενώ σημειώνεται ότι «ο θάνατός της οφείλεται σε σηπτική καταπληξία». Να σημειωθεί ότι η 18χρονη μέσα σε τέσσερις μέρες πήγε τρεις φορές στο νοσοκομείο.
Η 139 σελίδων Ενορκη Διοικητική Εξέταση (ΕΔΕ) που διεξήχθη αποδίδει «πλημμελή άσκηση καθηκόντων» και ευθύνες για τον θάνατο της κοπέλας σε 7 γιατρούς του νοσοκομείου, μεταξύ των οποίων και ο διοικητής του νοσοκομείου (τελικά καταδικάστηκαν τέσσερις). Μάλιστα στην ΕΔΕ υπογραμμίζεται ότι η ασθενής δεν είχε την κατάλληλη θεραπευτική αντιμετώπιση και η πάθησή της εξελίχθηκε σε σηπτική καταπληξία. Ετσι, «μια πάθηση που έχει πολύ χαμηλή θνητότητα (η οξεία σκωληκοειδίτιδα έχει θνητότητα 0,1%) εξελίχθηκε σε περιτονίτιδα (θνητότητα 10%) και αργότερα σε πάθηση με πολύ υψηλή θνητότητα (η σηπτική καταπληξία παρουσιάζει θνητότητα 50%)».
Οι δικαστές σημειώνουν ότι την πρώτη ημέρα που προσήλθε η άτυχη φοιτήτρια ήταν «ημέρα ενεργού εφημερίας και οι ειδικοί γιατροί θα έπρεπε να βρίσκονται στον χώρο ευθύνης τους καθ’ όλη τη διάρκεια της εφημερίας (24ωρο), τούτο όμως δεν το έπραξαν ο ειδικός παθολόγος και ο ειδικός χειρουργός (και οι δύο επιμελητές), οι οποίοι απουσίαζαν τη συγκεκριμένη ημέρα. Τη διάγνωση και αντιμετώπιση ανέλαβαν οι ειδικευόμενοι γιατροί του νοσοκομείου, οι οποίοι προέβησαν σε σειρά παραλείψεων». Η φοιτήτρια μέσα σε τέσσερις μέρες πήγε τρεις φορές στο νοσοκομείο. Σε άλλο σημείο των αποφάσεων αναφέρεται ότι οι γιατροί δεν επέδειξαν ιδιαίτερη προσοχή και επιμέλεια στην αξιολόγηση της νόσου και άφησαν την ασθενή να φύγει με οδηγίες απλώς για αντιμετώπιση γαστρεντερίτιδας, χωρίς να εκτιμηθεί ο αυξημένος αριθμός λευκών αιμοσφαιρίων που αποτελεί ένδειξη φλεγμονής.
Κατόπιν αυτών, οι δικαστές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι σοβαρές αμέλειες και παραλείψεις των υπεύθυνων του νοσοκομείου, ανεξαρτήτως του επιμερισμού των ευθυνών μεταξύ των γιατρών, «οδήγησαν στον θάνατο της ασθενούς, αφού είχαν ως αποτέλεσμα να μη διενεργηθούν άμεσα οι κατάλληλες εξετάσεις, με περαιτέρω συνέπεια τη μη έγκαιρη και ορθή διάγνωση της νόσου και τη μη έγκαιρη αντιμετώπισή της, παρότι η πάθησή της (οξεία σκωληκοειδίτιδα) με έγκαιρη αντιμετώπιση έχει πολύ χαμηλή θνητότητα (μόλις 0,1%)».
PROTOTHEMA
