Η ημικρανία είναι μια ιδιαίτερα συχνή μορφή κεφαλαλγίας που επηρεάζει περίπου μία στις πέντε γυναίκες και έναν στους δεκαπέντε άντρες. Η έντασή της κυμαίνεται από ήπια έως πολύ ισχυρή. Από την άλλη, το ανεύρυσμα στο κεφάλι περνά συχνά απαρατήρητο –δηλαδή δεν προκαλεί συμπτώματα– εωσότου υποστεί ρήξη. Η ρήξη ανευρύσματος αποτελεί επείγουσα κατάσταση και μπορεί να αποδειχτεί απειλητική για τη ζωή.
Με μια πρώτη ματιά, η ημικρανία και το ανεύρυσμα δεν φαίνεται να σχετίζονται. Ωστόσο, σε περίπτωση ισχυρής ημικρανίας ο πόνος είναι τόσο δυνατός που μπορεί να συγκριθεί με αυτόν που χαρακτηρίζει τη ρήξη ενός ανευρύσματος στο κεφάλι. Αυτό συνεπάγεται ότι η σωστή αναγνώριση της αιτίας του πόνου είναι απαραίτητη ώστε να επιλεγεί η κατάλληλη θεραπευτική παρέμβαση, που στην περίπτωση ρήξης ανευρύσματος περιλαμβάνει την άμεση μετάβαση στο πλησιέστερο νοσοκομείο.
Σημεία-κλειδιά για να ξεχωρίσετε την ημικρανία από το ανεύρυσμα
– Εάν ο πόνος στο κεφάλι συνοδεύεται από ναυτία, πιθανότατα πρόκειται για ημικρανία.
– Εάν δεν αποδίδουν συμβατικές στρατηγικές αντιμετώπισης της ημικρανίας (ιδίως αν αυτή συνοδεύεται από αύρα), όπως η μείωση της έντασης του φωτισμού, η παραμονή σε κάποιον ήσυχο χώρο του σπιτιού και η φαρμακευτική αγωγή, υπάρχει πιθανότητα για ρήξη ανευρύσματος.
– Εάν ο πόνος στο κεφάλι είναι πιο ισχυρός από ποτέ, δεν αποκλείεται το ενδεχόμενο ρήξης ανευρύσματος.
Να σημειωθεί ότι το ανεύρυσμα στο κεφάλι είναι αρκετά σπάνιο –σε αντίθεση με την ημικρανία που είναι ιδιαίτερα συχνή– και ότι η ύπαρξη ανευρύσματος στο κεφάλι δεν οδηγεί πάντοτε σε ρήξη του ανευρύσματος. Οι πιθανότητες ρήξης του ανευρύσματος –ανάλογα βέβαια με το μέγεθός του– εκτιμάται ότι κυμαίνονται από 1% έως 2% ανά έτος.
Παράγοντες κινδύνου για το ανεύρυσμα είναι το οικογενειακό ιστορικό, ορισμένες παθήσεις (π.χ. νεφροπάθεια, σύνδρομο Ehler-Danlos), αλλά και συνήθειες όπως το κάπνισμα.
Από την άλλη, η ημικρανία εκδηλώνεται ως αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης μεταξύ γενετικών και περιβαλλοντικών παραγόντων. Παράγοντες που συχνά πυροδοτούν μια κρίση ημικρανίας είναι οι ορμονικές μεταβολές (στις γυναίκες), ορισμένες τροφές, το στρες, η σωματική καταπόνηση και τα ισχυρά οπτικά ή ηχητικά ερεθίσματα.
Advertisement
onmed.gr
