Του Δημήτρη Δελεβέγκου
Η υπογραφή της σύμβασης σύμπραξης Δημόσιου – Ιδιωτικού Τομέα για την κατασκευή και λειτουργία της μονάδας επεξεργασίας απορριμμάτων στις Σέρρες, επαναφέρει στην ελληνική αγορά την κατασκευαστική εταιρεία Αρχιρόδον που κοινοπρακτικά με την Intrakat και την Envitec αποτελεί τον ανάδοχο του έργου προϋπολογισμού 36,2 εκατ. ευρώ.
Η διάρκεια της σύμβασης είναι 27 έτη, με την μονάδα, που θα επεξεργάζεται, ετησίως, ποσότητα 63.000 τόνων, να υπολογίζεται ότι θα έχει αποπερατωθεί σε 22 μήνες.
Το έργο, που χρηματοδοτείται με ίδια κεφάλαια ύψους 9,2 εκατ. ευρώ, μέσω ΕΣΠΑ (15,2 εκατ.) και με δανεισμό από την Εθνική Τράπεζα (11,8 εκατ.), συμβασιοποιήθηκε, ύστερα από μία διετία από την υπογραφή του ΣΔΙΤ Κοζάνης με ανάδοχο το σχήμα Άκτωρ – Ηλέκτωρ.
Όπως αναφέρουν οι πληροφορίες, οι υπογραφές έπεσαν με καθυστέρηση περίπου ενός χρόνου, συγκριτικά με το πότε θα έπρεπε το έργο να συμβασιοποιηθεί, καθώς η κυβέρνηση, υπήρξε, αρχικά αντίθετη με την προώθηση των ΣΔΙΤ.
Η επιστροφή της Αρχιρόδον
Παρόλ’ αυτά, το έργο των Σερρών επιτρέπει την επιστροφή στην ελληνική αγορά της, ελληνικών συμφερόντων, πολυεθνικής εταιρείας Αρχιρόδον, η οποία προτού υποστεί τον πόλεμο του ΣΥΡΙΖΑ κατά των επενδύσεων στα απορρίμματα, είχε ήδη βρεθεί αντιμέτωπη με τα κακώς κείμενα του Δημοσίου. Το 2006 είχε συμμετάσχει στην κατασκευή της υποθαλάσσιας αρτηρίας, έργο προϋπολογισμού 472 εκατ. ευρώ, το οποίο, τελικά, ακυρώθηκε για σειρά λόγων, μεταξύ των οποίων, η…γραφειοκρατία.
Ωστόσο, στα προβλήματα αυτά ήταν συνηθισμένοι οι τρεις ιδρυτές της Αρχιρόδον, που προήλθε από τη συνένωση των εταιρειών Αρχιμήδης και Οδών και Οδοστρωμάτων, Κωνσταντίνος Καρπίδας, Γιάννης Ανδρόπουλος και Θεόδωρος Κωνσταντόπουλος, οι οποίοι ξεκίνησαν από το μηδέν στα τέλη της δεκαετίας του 1950.
“Αρχές της δεκαετίας του 1950, όταν ξεκίνησα την καριέρα μου, είχε δημιουργηθεί μια πλειάδα εργολαβικών εταιρειών που είχαν ως αντικείμενο την ανοικοδόμηση της κατεστραμμένης, τότε από την Κατοχή και τον Εμφύλιο Πόλεμο, χώρας με όσα χρήματα μπορούσε να απορροφήσει η πάντοτε διχασμένη και ανοργάνωτη Ελλάδα από το σχέδιο Μάρσαλ, δηλαδή από την Αμερική. Από το μερίδιό της η Ελλάδα έλαβε μόνο ό,τι μπορούσε να αξιοποιήσει, καθώς κονδύλια προοριζόμενα για εμάς τα οποία δεν καταφέραμε να αξιοποιήσουμε σωστά, επέστρεφαν στην Ιταλία, η οποία, με τον τρόπο αυτό, αναπτύχθηκε. Αντίθετα, την ευκαιρία αυτή την έχασε η Ελλάδα” είχε δηλώσει, τον Απρίλιο του 2016, ο κ.Ανδρόπουλος, ετών 91, σε ειδική εκδήλωση για την παρουσίαση του βιβλίου του “Ένας αιώνας δράση”.
Ο κ. Ανδρόπουλος, που ουσιαστικά “θεμελίωσε” τον ελληνικό κατασκευαστικό κλάδο, ξεκίνησε το 1951 την πορεία του ως υπάλληλος στην εταιρεία Αρχιμήδης, η οποία το 1960 ενώθηκε με την Οδών και Οδοστρωμάτων και μετατράπηκε στην Αρχιρόδον (Archir και Odon). Ο “γάμος” αυτός υπήρξε απαραίτητος προκειμένου οι δύο εταιρείες ως κοινοπραξία να αναλάβουν το πρώτο τους έργο στο εξωτερικό, το λιμάνι της Βεγγάζης, που είχε καταστραφεί ολοσχερώς κατά τον B’ Παγκόσμιο Πόλεμο. To έργο αυτό υπήρξε η αρχή της διεθνοποίησης της δραστηριότητας της Archirodon, της οποίας το δεύτερο μεγάλο project στο εξωτερικό ήταν το λιμάνι της Βηρυτού. Τέλη 1965 θα ακολουθήσει το έργο της επέκτασης του λιμανιού της Τζέντας, που ήταν τότε το κυριότερο λιμάνι της Σαουδικής Αραβίας, αποτελώντας και την αφορμή της ίδρυσης της Αρχιρόδον.
Ακολούθησε ο πόλεμος των έξι ημερών μεταξύ Ισραήλ και Αιγύπτου και οι πετρελαϊκές κρίσεις, που επηρέασαν τη δραστηριότητα της Αρχιρόδον στη Μέση Ανατολή, η οποία όμως δεν έπαψε να αναζητά νέα έργα μεταξύ των οποίων στο Νταμάμ και τη Σάρζα.
Τέλη του 1960 ο κ. Ανδρόπουλος με την οικογένειά του βρισκόταν μεταξύ Τζέντας, Ριάντε, Νταμάμ, Βηρυτού και Αθήνας, όπου στην οδό Αμαλίας 42 βρισκόταν η έδρα της Αρχιρόδον. Τότε η εταιρεία θα επεκταθεί περαιτέρω στο εξωτερικό, σε Μονακό και Άπω Ανατολή, διαθέτοντας συνολικά τριάντα θυγατρικές σε Ελλάδα και εξωτερικό.
“Τα γραφεία του ομίλου είναι εγκατεστημένα στην Αθήνα από το 1967 έως σήμερα και τα έξοδα λειτουργίας τους καλύπτονται από εισαγόμενο συνάλλαγμα. Μέχρι τη δεκαετία του 1980 η Αρχιρόδον έκανε μεγάλες επενδύσεις στην Ελλάδα, ενισχύοντας κυρίως την κεφαλαιακή διάρθρωση των ελληνικών εταιρειών”, έχει σημειώσει ο κ. Ανδρόπουλος που αποχώρησε από την εταιρεία τέλη του 1980, ενώ είχε προηγηθεί διένεξη με τον κ. Καρπίδα, με τον οποίο η σχέση του, όπως έχι αναφέρει ο ίδιος, είχε χαρακτηριστικά λυκοφιλίας.
Σήμερα ο όμιλος με ανεκτέλεστο, πολλών δισεκατομμυρίων ευρώ, απασχολεί 15.000 εργαζομένους, διαθέτοντας παρουσία σε Σαουδική Αραβία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Ομάν, Κατάρ, Αίγυπτο, Λιβύη, Κύπρο και Ιορδανία.
