Μία δίκη στα «Απόνερα» της συνθήκης των Πρεσπών (… και η αθλιότητα δυο Πανεπιστημιακών..)

Με πρόταση του προέδρου του Δικηγορικού συλλόγου Σερρών κ. Παναγιώτη Καρίπογλου βρέθηκα ως μάρτυρας στο Πρωτοδικείο Σερρών, σε μια δικαστική διαδικασία που αφορούσε την αναγνώριση Πολιτιστικού Σωματείου με τον τίτλο : Σύλλογος Εντοπίων Σερρών, Κύριλλος και Μεθόδιος, με έδρα την Ηράκλεια.

Σκοπός η καλλιέργεια της γλώσσας των εντοπίων, τα έθιμα και οι παραδόσεις, ο πολιτισμός και η ιστορία κατ’ επέκταση…
Ο, κατ΄ αρχάς ανυποψίαστος παρενεργειών, τίτλος του Σωματείου γέννησε και γεννά ερωτήματα και ανησυχίες, και μάλιστα σχετιζόμενες με την πρόσφατη Συνθήκη των Πρεσπών και τα «απόνερά» της, δηλαδή τις αρνητικές συνέπειες.

Το όρο «απόνερα», απομεινάρια βροχής και μπόρας, αυτής της Συνθήκης, τον χρησιμοποίησε ευφυώς ο Βάσσης Λαοκράτης, φίλος, λόγιος φιλόλογος, συνεπής σταθερός και έντιμος αριστερός, με έμπρακτη συμμετοχή στους αγώνες για τα υψηλά ιδανικά της Αριστεράς και του Δημοκρατικού πολιτεύματος, με αξιοπρέπεια και υψηλή συνείδηση της υπόστασης και της πορείας του Ελληνισμού.

Και εξηγούμαι. Η πρώτη (αφελής;) γενίκευση ή και στοχευόμενη ασάφεια, έχει να κάνει με τον όρο εντόπιοι ή γηγενείς. Εντόπιοι στο Ν. Σερρών είναι όσοι κατοικούν από παλιά και αντιπαρατίθεται με τον όρο πρόσφυγες ιδίως της πρώτης γενιάς, που ήρθαν μετά την Μικρασιατική καταστροφή.

Η φιλοσοφία του ως άνω συλλόγου να χαρακτηρίσει ως εντόπιους, τους δίγλωσσους σλαβόφωνους συμπατριώτες μας, πλην του λανθασμένου, επιδιώκει να αποδώσει τον Σλαβόφωνο χαρακτήρα σε όλο τον γηγενή πληθυσμό του Νομού μας.
Δημιουργείται έτσι ένα πρόβλημα γλωσσικής και πολιτιστικής ταυτότητας όλου του Νομού, πράγμα με λανθασμένες και, τελικά, επικίνδυνες προεκτάσεις.

Γι αυτό, προς αποφυγήν αυτών, είναι πρέπων ο ως άνω σύλλογος να πάρει καθαρά το κύριο χαρακτηριστικό του, δηλαδή εντόπιοι Σλαβόφωνοι Έλληνες, γιατί απ’ότι ξέρω, την Ελληνική συνείδηση δεν την αρνούνται, εκτός και αν υποκρίνονται.
Όσον αφορά την καλλιέργεια της γλώσσας «των εντόπιων» κι εδώ υπάρχει αφελής ή σκόπιμη αναφορά. Και τούτο, γιατί η γλώσσα των γηγενών και των προσφύγων του Ν. Σερρών, δηλαδή η Ελληνική, διδάσκεται σε όλα τα στάδια της παιδείας μας. Οι δε σλαβόφωνες γλώσσες ( Ρώσικα, Βουλγαρικά, Σερβικά κλπ) διδάσκονται σε Πανεπιστημιακές σχολές της χώρας μας. Και ακόμα διδάσκονται ιδιωτικά (πχ. Φροντιστήρια) και διευκολύνουν ποικιλόμορφες επικοινωνιακές και οικονομικές δραστηριότητες.

Το ίδιο συμβαίνει και με τα πολιτιστικά και ιστορικά χαρακτηριστικά, αρκεί να έχουν καθαρό χαρακτήρα, και να μην αλλοιώνουν θεμιτά ή αθέμιτα τα βασικά χαρακτηριστικά της Ελληνικότητας της περιοχής μας.

Εδώ θέλω ευθαρσώς να τονίσω ότι δίγλωσσοι Έλληνες ( Βλαχόφωνοι, Αρβανιτόφωνοι, Σλαβόφωνοι, Τουρκόφωνοι κ.α. ) υπήρξαν σπουδαίοι αγωνιστές ακόμα και με αυτοθυσία για την ακεραιότητα τα ιδανικά και τις αξίες του Ελληνισμού (πχ. Επανάσταση του 21, Μακεδονικός Αγώνας, Βαλκανικοί Πόλεμοι, Εθνική Αντίσταση κ.α.).
Γι αυτό η ονομασία αλλά και η στόχευση του εν λόγω Συλλόγου, πρέπει να έχει ξεκάθαρα χαρακτηριστικά γλώσσας και πολιτισμού, για να αποφευχθούν γενικεύσεις, που δεν έχουν καμία σχέση με το όλο ανθρώπινο δυναμικό των Σερρών, και ακόμα δημιουργούν σύγχυση και επικίνδυνες προεκτάσεις , σε όλη την Βόρεια Ελλάδα.
Έτσι τα «απόνερα» δηλαδή οι αρνητικές επιπτώσεις τη Συνθήκης των Πρεσπών, άρχισαν να φαίνονται από την πρώτη στιγμή και έπεται συνεχεία ….. δυστυχώς.

Πρώτα – πρώτα, από ανεπάρκεια της πολίτικης μας ηγεσίας (Τσίπρας – Κοτζιάς), όταν ο Ζαεφ, με την υπογραφή της Συνθήκης είπε ότι από δω και πέρα οι Μακεδόνες (..!!?) και οι Έλληνες θα ζουν μονιασμένοι και μαζί με τους Ευρωπαίους θα προχωρούν σε δρόμους ευημερίας, χαμογέλασε αυτάρεσκα ή από αδυναμία να κατανοήσει τη σημασία των λεγομένων ( δηλαδή … Μακεδόνες οι Σκοπιανοί, Έλληνες εμείς … !!!) ή από δογματικό εθνομηδενισμό που σχετίζεται με το δόγμα του «Μακεδονισμού», του προηγούμενου 20ου αιώνα, που καλλιέργησε ο Πανσλαβισμός και το Κομμουνιστικό Κίνημα, για ενιαία και αυτόνομη Μακεδονία, αποκομμένη από τον Εθνικό κορμό, τη λεγόμενη Μακεδονία του Αιγαίου, πράγμα για το οποίο η Ελλάδα μας θα υφίστατο βαρύτατο ακρωτηριασμό.

Τραγικό λάθος στο οποίο, δυστυχώς, υπέπεσε αρχικά και η ηγεσία της παραδοσιακής αριστεράς της χώρας μας.
Το χειρότερο για σήμερα: Η παραχώρηση, από τραγική άγνοια ή δογματική αδιαφορία, του όρου Μακεδονική ιθαγένεια και Μακεδονική γλώσσα στην ονομασθείσα Βόρεια Μακεδονία, και όχι ΒορειοΜακεδονική ιθαγένεια και ΒορειοΜακεδονική γλώσσα, πλήττει καίρια και τραγικά επιζήμια το ενιαίο του Ελληνισμού της Μακεδονίας, όσο αφορά τη γλώσσα την ιστορία και τον πολιτισμό του Μακεδονικού λαού. Και εφόσον παραχωρείται Μακεδονική ιθαγένεια και γλώσσα στους Βόρειους γείτονες μας, τότε συνεκδοχικά μπορεί να σκεφτεί κανείς ότι ή αυτοί είναι Έλληνες ή εμείς δεν είμαστε Μακεδόνες!!!!
Εμφανή τα σημάδια αυτών των αρνητικών και επικίνδυνων συνεπειών της Συνθήκης των Πρεσπών και στη δίκη, που έγινε στις Σέρρες, για το εν λόγω σωματείο που από άγνοια ή από σκοπιμότητα χαρακτηρίζεται, με σλαβόφωνα γνωρίσματα, όλο το γηγενές (ντόπιο) ανθρώπινο δυναμικό των Σερρών.

Αλγεινή εντύπωση ακόμα προκάλεσε στο δικαστήριο η αθλιότητα δυο Πανεπιστημιακών της Αριστεράς … του χαβιαριού …, καθώς τεκμαίρεται από κάποιους συνοδούς τους. Αυτοί αναιδέστατα και πέρα από κάθε πραγματικότητα ή επιστημοσύνη, χαρακτήρισαν όλον το γηγενή (ντόπιο) πληθυσμό του Νομού ως Σλαβόφωνο. Η δε ανεκδιήγητη καθηγήτρια, μια εκ των δυο, είπε αδιάντροπα, ως παράδειγμα, ότι στη Νιγρίτα ομιλούν όλοι Σλαβικά, και ότι άκουσον – άκουσον, στη Μεραρχίας οι πιο πολλοί Σερραίοι μιλούν Σλαβικά, και λίγοι από φόβο δεν τα μιλούν!!!

Θου, κύριε, φυλακήν τω στόματι μου … !!!

Ζήσης Μητλιάγκας
Φιλόλογος