Ο Τομ Ράις, στα 97 του χρόνια επανέλαβε το άλμα με αλεξίπτωτο που έκανε στις 6 Ιουνίου 1944 τιμώντας την 75η επέτειο από την απόβαση στη Νορμανδία.
Αυτήν τη φορά όμως δέχθηκε τα χειροκροτήματα του πλήθους. Ο ίδιος εξομολογήθηκε ότι επί χρόνια φοβόταν ότι οι Γάλλοι δεν θα τον είχαν συγχωρέσει για τις καταστροφές που προκάλεσε στον πόλεμο.
“Ωραία πτήση, ωραίο άλμα, όλα ήταν τέλεια”, είπε ο πρώην αλεξιπτωτιστής της 101ης αερομεταφερόμενης μεραρχίας του αμερικανικού στρατού, κατά την προσγείωσή του σε ένα χωράφι στα βόρεια της κοινότητας Καρεντάν. Ο βετεράνος, με το αλεξίπτωτο στα χρώματα της αμερικανικής σημαίας, που φορούσε το κράνος της μονάδας του και σκούρα γυαλιά ηλίου, έκανε το σήμα της νίκης χαιρετίζοντας το συγκεντρωμένο πλήθος που παρακολουθούσε με ενθουσιασμό.
Πριν από ακριβώς 75 χρόνια, στα 22 του, ο Ράις επιβιβάστηκε στην Αγγλία σε ένα Douglas C-47. Μέσα στη νύχτα, πήδηξε μαζί με άλλους 9.000 άνδρες πάνω από το Κοτεντέν, στη Νορμανδία. Καθώς κουβαλούσε φορτίο βάρους 50 κιλών, και παρασυρμένος από την ταχύτητα του αεροσκάφους, κρεμάστηκε για λίγα λεπτά από την καμπίνα, όμως κατάφερε τελικά να κάνει το άλμα, μολονότι είχε τραυματιστεί.
Ο στόχος της μεραρχίας ήταν να ασφαλίσει τους δρόμους γύρω από το Καρεντάν, μια πόλη ανάμεσα στις παραλίες Γιούτα και Όμαχα, όπου επρόκειτο τα ξημερώματα να αποβιβαστούν χιλιάδες στρατιώτες των Συμμάχων. Με τους συντρόφους του, ο Τομ Ράις έπρεπε να πάρει θέση στον υδατοφράκτη του Μπαρκέτ, στο κανάλι του Καρεντάν.
Από την ημέρα εκείνη, ο νεαρός που αργότερα έγινε καθηγητής ιστορίας, έχει κάνει περίπου 60 πτώσεις με αλεξίπτωτο και τα τελευταία έξι χρόνια πέφτει κάθε Ιούνιο για να τιμήσει την D-Day. “Το κάνει για όλους εκείνους που θυσιάστηκαν στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και θα συνεχίσει για όσο μπορεί”, είπε η σύζυγός του, Μπρέντα, που παρακολούθησε το τελευταίο άλμα του.
Το 1994 ο Ράις είχε πηδήξει και πάλι με αλεξίπτωτο στη Νορμανδία, για τα 50 χρόνια από την Απόβαση. Όμως φοβόταν πάντα το πώς θα αντιδρούσαν οι Γάλλοι στην παρουσία του στη χώρα.
“Οι κάτοικοι του Καρεντάν δεν μας συγχώρησαν ποτέ για την καταστροφή της πόλης και τον θάνατο των συγγενών τους”, έγραφε το 2004 στο βιβλίο του “Trial by Combat”. “Κάναμε πολλές ζημιές, άνθρωποι σκοτώθηκαν, υπήρξαν ζημιές από το πυροβολικό, παράθυρα που έσπασαν”, ανέφερε επίσης σε μια συνέντευξη που παραχώρησε στο Γαλλικό Πρακτορείο.
Πέρυσι, ο δήμαρχος του Καρεντάν Ζαν-Πιερ Λονέρ τον δέχτηκε στη Νορμανδία και μετά του έγραψε για να τον διαβεβαιώσει πως όλα έχουν συγχωρεθεί εδώ και πολλά χρόνια. “Όλοι οι βετεράνοι το λένε αυτό: «καταστρέψαμε τη χώρα σας». Αιφνιδιάζονται όταν τους υποδεχόμαστε με ανοιχτές αγκάλες”, σχολίασε ο Λονέρ.
“Δεν θα το πίστευα ποτέ ότι θα υπήρχε ένα τέτοιο πλήθος σήμερα. Είναι απίστευτο”, είπε πραγματικά έκπληκτος ο Ράις. “Οι Γάλλοι είναι τόσο ευγενικοί μαζί μας και τόσο καλοί. Για τους περισσότερους, είμαστε σαν οικογένεια”, συνέχισε.
Και, όταν ρωτήθηκε αν θα ξαναπηδήξει με αλεξίπτωτο, ο 97χρονος δεν δίστασε καθόλου: “Θα το ξανακάνω αύριο!”.
