Η Μαρία Κάλλας επιστρέφει στην πατρίδα της, την Ελλάδα, 42 χρόνια µετά τον πρόωρο θάνατό της!
Σε λίγους µήνες, το ελληνικό κοινό θα έχει την ευκαιρία να τη δει και πάλι στη σκηνή να ερµηνεύει, µε τον δικό της µοναδικό τρόπο, τους διάσηµους οπερατικούς ρόλους που σφράγισε ανεξίτηλα ενθουσιάζοντας ολόκληρο τον πλανήτη.
Η ιστορική αυτή καλλιτεχνική «µετενσάρκωση» θα πραγµατοποιηθεί µε τη βοήθεια της σύγχρονης τεχνολογίας των ολογραµµάτων στην οποία βασίζεται η πολυσυζητηµένη παράσταση «Callas in Concert» που θα παρουσιαστεί, στις 11 και 12 Νοεµβρίου, στο «Θέατρον» του Κέντρου Πολιτισµού Ελληνικός Κόσµος.
Πρόκειται για το τελευταίο φιλόδοξο πρότζεκτ της εταιρείας Base Entertainment η οποία πρωταγωνιστεί, τα τελευταία χρόνια, στον χώρο του περιεχοµένου ζωντανής ψυχαγωγίας και στην ολογραµµατική τεχνολογία. Είναι η ίδια εταιρεία που είχε δηµιουργήσει το εντυπωσιακό ολόγραµµα του Μάικλ Τζάκσον, που ξεσήκωσε τα πλήθη το 2014 στην τελετή απονοµής των βραβείων Billboard, αλλά και εκείνα του Ελβις Πρίσλεϊ και της Μαντόνα.
Ηχογραφηµένες ερµηνείες
Οι δύο παραστάσεις του Νοεµβρίου στην Αθήνα αποτελούν µια µοναδική ευκαιρία για όσους δεν πρόλαβαν να δουν την Κάλλας επί σκηνής. Το ολόγραµµά της, ιδιαίτερα πιστό σε εµφάνιση και κινήσεις, και οι µοναδικές ηχογραφηµένες ερµηνείες της στοχεύουν στη δηµιουργία ενός αποτελέσµατος το οποίο να προσεγγίζει, όσο το δυνατόν περισσότερο, το ζωντανό. Γι’ αυτό εξάλλου και στη σκηνή θα παίζει ζωντανά µουσική η ορχήστρα της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.
H παράσταση «Callas in Concert» ξεκίνησε την πορεία της στις αρχές του 2018 από τη Νέα Υόρκη και µέχρι σήµερα έχει περιοδεύσει σε πάρα πολλά µέρη του κόσµου. Χαρακτηριστική του κλίµατος και των συναισθηµάτων που επικρατούν στην παράσταση πάντως ήταν η περιγραφή του δηµοσιογράφου των «New York Times» που την είχε παρακολουθήσει λίγες ηµέρες πριν από την πρεµιέρα της:
«Όταν η Μαρία Κάλλας εµφανίστηκε στη σκηνή έµοιαζε λίγο χλωµή. Απολύτως λογικό, καθώς έχει πεθάνει από το 1977… Ακτινοβολούσε µέσα σε ένα σατέν φόρεµα και µια κόκκινη εσάρπα και είχαν αναπαραχθεί τέλεια µέχρι και οι παραµικρές κινήσεις των χεριών της και οι πιο λεπτές εκφράσεις του προσώπου της. Η φωνή της, σε άριες από την “Κάρµεν” του Μπιζέ και τον “Μάκβεθ” του Βέρντι, προερχόταν από δικές της ηχογραφήσεις. Ηταν εκπληκτικό αλλά και παράλογο, παράξενα ελκυστικό αλλά επίσης κιτς και γελοίο. Και µε έναν τρόπο έβγαζε περισσότερο νόηµα απ’ όλα τα µουσικά ολογράµµατα που έχουν προηγηθεί µέχρι σήµερα. Και αυτό γιατί οι οπαδοί της όπερας, περισσότερο από εκείνους που ακούνε ροκ και χιπ χοπ, ζουν στο παρελθόν».
