Η μνήμη της Αγίας Μαρίνας εορτάζεται από την Ορθόδοξη Εκκλησία στις 17 Ιουλίου. Πώς ασπάστηκε τον χριστιανισμό, τα σκληρά βασανιστήρια που δέχτηκε για να αρνηθεί τον Χριστό και η λαογραφία γύρω από το όνομά της.
Η Αγία Μαρίνα ήταν Χριστιανή αγία και μάρτυς, που έζησε στα τέλη του 3ου αιώνα μ.Χ. Η μνήμη της εορτάζεται από την Ορθόδοξη Εκκλησία στις 17 Ιουλίου, ενώ στον Καθολικό κόσμο η Αγία Μαρίνα είναι γνωστή ως Παρθενομάρτυς Μαργαρίτα και η μνήμη της τιμάται στις 20 Ιουλίου.
Συχνά συγχέεται με την Αγία Πελαγία (καθώς «Μαρίνα» είναι το λατινικό αντίστοιχο του ελληνικού ονόματος «Πελαγία»), η οποία ήταν γνωστή ως Μαργαρίτα. Όμως στην πραγματικότητα η Αγία Μαρίνα δεν ταυτίζεται με την Αγία Πελαγία καθώς η πρώτη προέρχονταν από την Αντιόχεια της Πισιδίας και η δεύτερη από την Αντιόχεια της Συρίας.
Βίος
Η Αγία Μαρίνα γεννήθηκε στην Αντιόχεια Πισιδίας και η μητέρα της πέθανε λίγο μετά τη γέννηση της. Ο πατέρας της, ο οποίος ήταν ειδωλολάτρης, ανέθεσε την ανατροφή της σε μια χριστιανή γυναίκα, η οποία δίδαξε στην Αγία Μαρίνα τον χριστιανισμό. Σε ηλικία 15 ετών αποκάλυψε στον πατέρα της ότι ήταν χριστιανή και εκείνος την έδιωξε και την ξέγραψε από παιδί του.
Μετά από καιρό, έμαθε για τη Μαρίνα και ο έπαρχος Ολύμβριος, που διέταξε να τη συλλάβουν για ανάκριση. Όταν την είδε μπροστά του, θαύμασε την ομορφιά της και προσπάθησε να την πείσει να αρνηθεί τον Χριστό και να γίνει σύζυγος του. Η Αγία Μαρίνα απέρριψε την πρόταση γάμου και εκείνος, για να την εκδικηθεί, αποκάλυψε τη χριστιανική της πίστη, με αποτέλεσμα η Μαρίνα να συλληφθεί, να υποστεί βασανιστήρια και τελικά να αποκεφαλιστεί.
Τα μαρτύρια
Ο σκληρός έπαρχος διέταξε να την ξαπλώσουν στη γη, και την καταξέσχισε άσπλαχνα με ραβδιά τόσο, ώστε η γη έγινε κόκκινη από το αίμα που έτρεξε. Έπειτα, ενώ αιμορραγούσε, την κρέμασε για πολλή ώρα και μετά τη φυλάκισε.
Μέσα στην φυλακή μάλιστα συνέβη το εξής: ο διάβολος μεταμορφωμένος σε άγριο δράκοντα, προσπάθησε να κάνει την αγία να φοβηθεί. Αυτή όμως προσευχήθηκε στον Θεό και αμέσως ο δράκοντας άλλαξε μορφή και έγινε ένας μαύρος σκύλος και τότε η αγία άρπαξε ένα σφυρί και χτυπώντας τον στο κεφάλι και την ράχη τον ταπείνωσε.
Όταν για δεύτερη φορά την εξέτασε και διαπίστωσε ότι η πίστη της Αγίας Μαρίνας ήταν αμετακίνητη στο Χριστό, την έκαψε με αναμμένες λαμπάδες. Αλλά οι πληγές της με θαύμα έκλεισαν, και αυτό είχε σαν αποτέλεσμα πολλοί παρευρισκόμενοι να γίνουν χριστιανοί. Μπροστά σ’ αύτόν τον κίνδυνο ο έπαρχος τελικά αποκεφάλισε τη Μαρίνα, που έτσι πήρε το άφθαρτο στεφάνι της αιώνιας δόξας.
Τα άγια λείψανα της φυλάγονταν στην Κωνσταντινούπολη μέχρι την πρώτη άλωση της από τους Λατίνους, το 1204 μ.Χ., ενώ σύμφωνα με άλλες πηγές βρίσκονταν μέχρι το 908 μ.Χ. στην Αντιόχεια και στην συνέχεια μεταφέρθηκαν στην Ιταλία. Σήμερα, τα άγια λείψανα της Αγίας Μαρίνας, φυλάγονται στην Αθήνα, σε ναό που φέρει το όνομα της ενώ η χείρα της έχει μεταφερθεί στη Μονή Βατοπεδίου στο Άγιο Όρος.
Λαογραφία
Ο λαός θεωρεί την Αγία Μαρίνα προστάτιδα των καχεκτικών και φιλάσθενων παιδιών. Παλαιότερα, στην Αθήνα οι μητέρες οδηγούσαν τα παιδιά τους κατά την εορτή της στην ομώνυμη εκκλησία που βρίσκεται στο Λόφο των Νυμφών. Τους φορούσαν καινούργια ρούχα και άφηναν τα παλαιά στον περίβολο του ναού, με την ελπίδα να αποβάλουν τα παιδιά τους τις αρρώστιες από τις οποίες κατατρύχονταν.
Επίσης, η μεγαλομάρτυς Μαρίνα είναι προστάτιδα Αγία της Λέρου, ενώ στη Δυτική Χριστιανοσύνη η Αγία Μαρίνα (Αγία Μαργαρίτα) είναι προστάτιδα των εγκύων, του τοκετού, των πασχόντων από ασθένειες του ήπατος, των νοσοκόμων και του Κολεγίου Κουίνς του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ.
Μονή Αγίας Μαρίνας Βόνης
Η Μονή Αγίας Μαρίνας στο χωριό Βόνη της Κρήτης αποτελεί ένα ιστορικό μοναστήρι που κάθε χρόνο συγκεντρώνει χιλιάδες πιστούς, οι οποίοι συρρέουν στην Ιερά Μονή προκειμένου να ανάψουν ένα κερί στην χάρη της Αγίας Μαρίνας, να προσκυνήσουν τη θαυματουργή εικόνα και να προσευχηθούν. Δεν είναι λίγοι, μάλιστα, οι πιστοί που πηγαίνουν με τα πόδια, κουβαλώντας άρτους, λαμπάδες ή τατάματά τους.
Απολυτίκιο
Μνηστευθείσα τω Λόγω Μαρίνα ένδοξε, των επίγειων την σχέσιν πάσαν κατέλιπες, και ενήθλησας λαμπρώς ως καλλιπάρθενος· τον γαρ αόρατον εχθρόν, κατεπάτησας στερρώς, οφθέντα σοι Αθληφόρε. Και νυν πηγάζεις τω κόσμω, των ιαμάτων τα χαρίσματα.
