«Φεστιβάλ Χόρτου»: Εκεί που μουσικοί κάνουν πρόβα κάτω από τον πλάτανο του χωριού και βοσκοί απολαμβάνουν τον Μότσαρτ
Date:
Όταν το 1983 τα μέλη του Living Theater, του αρχαιότερου πειραματικού θεάτρου των Ηνωμένων Πολιτειών, έκαναν πρόβες στην παραλία του Χόρτου στο Πήλιο, προσκεκλημένοι της Πίας Χατζηνίκου – Αγγελίνη,
οι ντόπιοι κάτοικοι της περιοχής κοιτούσαν με μεγάλη περιέργεια τους ξένους καλλιτέχνες να συναντώνται σε ένα τοπίο μαγικό, εκεί που η πυκνή βλάστηση του Πηλίου «αγγίζει» την απλότητα της θάλασσας και την ασφάλεια του Παγασητικού Κόλπου.
Στο ίδιο μέρος, που δεν επιλέχθηκε τυχαία, ώστε η τέχνη να βρει πρόσφορο έδαφος, το 1992, χρονιά αφιερωμένη στον Μότσαρτ, ένας βοσκός που βρέθηκε με τη γυναίκα του σε μια συναυλία με έργα του συνθέτη, της ψιθύριζε χαμηλόφωνα: «είναι ωραία τα τραγούδια στους δικούς μας τους χορούς, όμως αυτή η μουσική σε πηγαίνει στον ουρανό…». Το σχόλιο αυτό έμεινε στη θύμηση των διοργανωτών του «Φεστιβάλ Χόρτου», που τα τελευταία τριάντα πέντε χρόνια φιλοξένησε στο ομώνυμο χωριό του Πηλίου, χιλιάδες καλλιτέχνες από ολόκληρο τον κόσμο.
Ακόμη και σήμερα μεταφέρεται από στόμα σε στόμα στους επισκέπτες αυτού του τόπου, που μπορεί, περπατώντας στα σοκάκια του Χόρτου, να συναντήσουν ένα κουαρτέτο εγχόρδων να κάνει πρόβα κάτω από ένα πλάτανο ή ένα σύνολο πνευστών να παίζει δίπλα σε μια βρύση με τρεχούμενο νερό. «Πολλοί έχουν περιγράψει τέτοιες σκηνές, παρομοιάζοντάς τες με γυρίσματα από ταινίες του Εμίρ Κουστουρίτσα, όπου ένας μουσικός κουβαλάει το κοντραμπάσο του στην ακρογιαλιά, υπό τους ήχους του εγχόρδου» αναφέρει στο ΑΠΕ – ΜΠΕ ο Νίκος Αδρασκέλας, γραμματέας του Κοινωφελούς Ιδρύματος Αγγελίνη – Χατζηνίκου και δημιουργός μιας χορωδίας που αριθμεί σαράντα ανθρώπους, μόνιμους κατοίκους του νοτιοανατολικού Πηλίου με καταγωγή από την Ελλάδα και διάφορες χώρες του εξωτερικού.
Το όραμα της ιδρύτριας Πίας Χατζηνίκου – Αγγελίνη
Μιλώντας για το αρχικό όραμα της Πίας Χατζηνίκου – Αγγελίνη, σημειώνει ότι η εξαιρετική αυτή γυναίκα, που πέθανε πέρσι σε ηλικία 97 ετών, επιθυμούσε πάντα να δημιουργήσει ένα σημείο συνάντησης για νέους καλλιτέχνες από διαφορετικά μέρη του κόσμου, ώστε να απολαμβάνουν την απλότητα και την ομορφιά της φύσης, να ανταλλάσσουν γνώσεις και να συνδημιουργούν. Μουσικός η ίδια, Διευθύντρια του Φεστιβάλ Αθηνών, με τεράστια καλλιτεχνική δράση σε συνεργασίες σχημάτων, είχε τη διακαή επιθυμία να συνεισφέρει στην πολιτιστική ανάπτυξη της Ελλάδας, προσκαλώντας στη χώρα μας φημισμένα σύνολα και καλλιτέχνες.
Είχε στενή επαφή με καλλιτέχνες όπως ο Karlheinz Stockhausen και ο Carl Orff από τη Γερμανία, με σολίστες όπως ο Mstislav Rostropovich, ο Claudio Arrau και ο Shura Cherkassky, ηθοποιούς όπως ο Μarcel Μarceau, τραγουδοποιούς, όπως η Dalida, ο Joe Dassin και ο Charles Aznavour. Είχε ακόμη συνεργασία με τον Μίκη Θεοδωράκη, τον Μάνο Χατζηδάκι, τη Ζουζού Νικολούδη και οργάνωσε την περιοδεία του χορευτικού συνόλου «Χορικά» στην Ευρώπη, τη Βόρεια και Νότια Αμερική, το Μεξικό και την Ιαπωνία.
Ένα μεγάλο κέντρο ανταλλαγής και επικοινωνίας
«Με αυτή την εμπειρία της, οραματίστηκε την περιοχή του νοτιοανατολικού Πηλίου στην πλευρά του Παγασητικού ως ένα μεγάλο κέντρο ανταλλαγής και επικοινωνίας, τόσο της λαϊκής τέχνης, όσο και κάθε μορφής τέχνης, είτε προέρχεται από τη μουσική το θέατρο, το χορό, τη ζωγραφική. Έτσι είχε ξεκινήσει με ένα μεγάλο σχέδιο που περιλάμβανε όλη την περιοχή της Αργαλαστής, το μοναστήρι της Πάου, την περιοχή της Μηλίνας, του Χόρτου και του Τρίκερι. Όμως οι δυνατότητες ήταν αρκετά περιορισμένες. Ήταν δύσκολο για μια γυναίκα να πείσει τις αρχές και σαν μια αντίδραση στις δυσκολίες που αντιμετώπισε, έχτισε σε ιδιόκτητο χώρο το υπαίθριο θέατρο το 1983, στο Χόρτο. Λίγα χρόνια μετά, επιδιόρθωσε μια παλιά αποθήκη και τη διαμόρφωσε έτσι ώστε να χρησιμεύει σαν χώρος για πρόβες. Αυτά απαρτίζουν και τις εγκαταστάσεις του ιδρύματος που έχει δημιουργηθεί πλέον με ΦΕΚ και Προεδρικό Διάταγμα από το 1994 και τώρα συνεχίζει το έργο του το Διοικητικό του Συμβούλιο, με πρόεδρο τον Δημήτρη Κολύμβα, γιο της ιδρύτριας», σημειώνει ο κ. Αδρασκέλας.
Αγάπη και σεβασμός από την περιοχή για το Φεστιβάλ
Για το πόσο εύκολα δέχτηκε η ίδια η περιοχή ένα τέτοιο εγχείρημα, απαντά ότι από το 2003 που βρέθηκε ο ίδιος στο Χόρτο, γνώρισε πολλούς ανθρώπους που μιλούσαν πάντα με αγάπη και σεβασμό για το ίδρυμα και το φεστιβάλ. «Είναι άνθρωποι από τα χωριά του Πηλίου, που μέσα από το Φεστιβάλ άκουσαν για πρώτη φορά πολλά έργα, είδαν αρχαίο θέατρο και το εκτίμησαν», τονίζει και προσθέτει με νόημα: «όταν προσφέρεις κάτι ποιοτικό στο κοινό και το κοινό έχει αυτό το ένστικτο, αυτό το κριτήριο, τότε αμέσως ανταποκρίνεται στο παίξιμο της μουσικής, του θεάτρου…».
Σε αυτόν τον 35χρονο πια θεσμό, χιλιάδες καλλιτέχνες έχουν περάσει από το Χόρτο. Σε ό,τι αφορά ειδικά τους Έλληνες καλλιτέχνες, όλη η νέα γενιά των μουσικών μέχρι το 2000 που δεν είχε την ευκολία να αποκτήσει ορχηστρική εμπειρία, βρέθηκε κάποια στιγμή στο Πήλιο, παρακολούθησε μαθήματα, ερμήνευσε ορχηστρικά έργα και τώρα πια απαρτίζει τις ορχήστρες στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη. Όσο για τους καλλιτέχνες από το εξωτερικό, πολλοί ήταν εκείνοι που ταξίδεψαν από την Αμερική, σχεδόν όλες τις χώρες της Ευρώπης, τη Ρωσία αλλά και την Ινδία για να συμμετέχουν σε αυτή την ξεχωριστή εμπειρία.
Σαράντα μόνιμοι κάτοικοι της περιοχής στη «Χορτωδία»
Το ίδιο στίγμα, εκείνο της ξεχωριστής δύναμης που έχει η τέχνη να ενώνει τους λαούς, αφήνουν και σήμερα τόσο το Φεστιβάλ Χόρτου όσο και η χορωδία που δημιούργησε ο κ. Αδρασκέλας, υλοποιώντας την επιθυμία του από τη στιγμή που εγκαταστάθηκε μόνιμα στο Χόρτο το 2011.
Η «Χορτωδία», όπως ονομάζεται, είναι μια 40μελής χορωδία με μόνιμους κατοίκους της περιοχής. Οι μισοί, μόνο, είναι Έλληνες και οι άλλοι μισοί έχουν εγκατασταθεί στο Πήλιο από τη Γερμανία, την Αγγλία, την Ολλανδία, την Ιταλία, το Πακιστάν, την Αλβανία και αλλού. Κάποιοι είναι συνταξιούχοι και αποφάσισαν να ζήσουν μια ακόμη περιπέτεια της ζωής στο Χόρτο, κάποιοι άλλοι βρήκαν τρόπους να εξασφαλίζουν τα προς το ζην, παρέχοντας υπηρεσίες τουρισμού. Άλλοι έρχονται από το Τρίκερι, τον Πλατανιά, την Άφησσο, τις Αφέτες και κάθε εβδομάδα γίνονται οι πρόβες για τις συναυλίες και τις δραστηριότητες που προγραμματίζονται για όλη τη χρονιά.
Και το Φεστιβάλ συνεχίζεται…
Στο μεταξύ, το «Φεστιβάλ Χόρτου» συνεχίζεται και αυτή τη στιγμή, στην καρδιά του καλοκαιριού, ύστερα από ένα μεγάλο χορωδιακό σεμινάριο στο οποίο συμμετείχαν 80 χορωδοί από διαφορετικές χώρες του κόσμου (Αγγλία, Γερμανία, Αυστρία, Ελβετία, Δανία, Ολλανδία Αγγλία, Ισραήλ και Ελλάδα) αλλά και 12 μουσικοί. Τη διεύθυνση του σεμιναρίου είχε ο μαέστρος Timothy Brown, ενώ δόθηκε συναυλία στο υπαίθριο θέατρο με έργα της μπαρόκ περιόδου και κεντρικό θέμα «απόγνωση και παρηγοριά». Για τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο έχουν προγραμματιστεί εκδηλώσεις με καλεσμένες χορωδίες από τη Δανία και την Ελβετία, αντίστοιχα.
