Στο σαλόνι του Ευρωπαϊκού Οικοτροφείου, η κ. Ιωάννα κάθεται παρέα με την κ. Δήμητρα, συζητούν και χαμογελάνε, κρατώντας στα χέρια τους λιχουδιές για σκύλους.
Ανάμεσά τους στέκεται ένα μικρόσωμο πίτμπουλ, η Ντολμάς ή ντολμαδάκι, όπως το αποκαλούν, ηλικίας 13 ετών. Λίγο πιο πέρα βρίσκεται η κ. Μάρθα ενώ δίπλα της κάθεται ένα μεγαλόσωμο πίτμπουλ, ο Μπόμπος.
Τον φωνάζει και τον χαϊδεύει, όσο η εκπαιδεύτρια σκύλων θεραπείας , Μαρίνα Λυμπεροπούλου συζητά και αναλύει για την προσφορά της υποβοηθούμενης θεραπείας με κατοικίδια στους ανθρώπους. Κάθε εβδομάδα, περίπου μία με δύο φορές, σκυλιά και γατιά επισκέπτονται την μονάδα φροντίδας ηλικιωμένων για 45 λεπτά κρατώντας συντροφιά σε 8-10 ανθρώπους.
Ωστόσο, όπως έχει δείξει η μέχρι τώρα εξέλιξη αυτής της δράσης, πέρα από τη συντροφιά και τη χαρά που τους χαρίζουν, συμβάλλουν και στη βελτίωση της υγείας τους.
Το 2014 η κ. Λυμπεροπούλου ξεκίνησε να εκπαιδεύεται η ίδια αλλά και τα κατοικίδιά της ώστε να μπορούν να εφαρμόσουν την θεραπεία με τη βοήθεια των ζώων (pet therapy)σε όσους ανθρώπους την είχαν ανάγκη. Αφορμή στάθηκε μία κυρία που έπασχε από Αλτσχάιμερ και με την βοήθεια των σκυλιών τής κ. Λυμπεροπούλου, άρχισε να αλλάζει η συμπεριφορά της.
Όπως εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, «πρέπει πρώτα να υπάρξει μία επαφή δική μου με τον άνθρωπο εκείνο που θα δεχτεί τη συντροφιά των ζώων. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν μιλάνε καθόλου στην αρχή, ωστόσο, με την επαφή με τους σκύλους αρχίζουν και μιλάνε.
Πηγαίνουμε σε ανθρώπους που είναι μόνοι τους σε δωμάτια, σε κατάκοιτους , είτε με το μικρόσωμο σκυλάκι που έχω είτε με τα γατιά. Πολύ σημαντικό είναι να βρεθεί το κατάλληλο ζώο που να συμβαδίζει με τον χαρακτήρα του ανθρώπου που έχουμε απέναντί μας ανάλογα με την εκπαίδευση που θα του έχει δοθεί .
Για παράδειγμα, μία γάτα θέλουμε να κάτσει πάνω στα πόδια ή στην αγκαλιά ενός ανθρώπου και να είναι φιλική μαζί του. Το ίδιο πάνω κάτω κάνουν και τα σκυλιά. Το πιο δύσκολο είναι ότι πρέπει να κάθονται σε ένα σημείο και να είναι υπομονετικοί».
Τα τρία σκυλιά που βρίσκονται στον χώρο, η Ντολμάς, ο Μπόμπος και η Μαρίτσα περιφέρονται ήσυχα μέσα στο δωμάτιο και αναζητούν το χάδι των ηλικιωμένων. Εκείνοι τους το προσφέρουν απλόχερα φωνάζοντας τα με τα ονόματά τους και δίνοντάς τους και από έναν μεζέ κάθε φορά που τους πλησιάζουν.
