Πέντε πράγματα για το Σιδηρούν Παραπέτασμα

Το «Σιδηρούν Παραπέτασμα» ορίζει τον χωρισμό, πρώτα ιδεολογικό και στην συνέχεια φυσικό, της Ευρώπης την επομένη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ανάμεσα στην ζώνη της σοβιετικής επιρροής,

στην ανατολική Ευρώπη, και τις χώρες της Δυτικής Ευρώπης. Αυτό το φράγμα πέφτει το 1989 με το Τείχος του Βερολίνου.

Από πού προέρχεται η έκφραση;

Η μεταφορά χρησιμοποιήθηκε από τον Ουίνστον Τσόρτσιλ. «Από το Στετίν στην Βαλτική μέχρι την Τεργέστη στην Αδριατική, ένα σιδηρούν παραπέτασμα έχει επιπέσει στην ήπειρο», δήλωσε στις 5 Μαρτίου 1946, σε ομιλία του στις ΗΠΑ.
Η πατρότητα της έκφρασης αποδίδεται στον ρώσο συγγραφέα Βασίλι Ροζάνοφ, που την χρησιμοποίησε το 1918 για την επανάσταση των μπολσεβίκων στον βιβλίο του «Η Αποκάλυψη της Εποχής μας»: «Με κλαγγές, με κρότους και τριγμούς, ένα σιδηρούν παραπέτασμα πέφτει στην ιστορία της Ρωσίας».

Σύνορο ιδεολογικό και, έπειτα, φυσικό

Το σύνορο αυτό ανάμεσα στην κομμουνιστική Ευρώπη και την Δύση, σχεδιασμένο από την σοβιετική ηγεσία για να τεθεί φραγμός στην δυτική ιδεολογία, υλοποιήθηκε σταδιακά για να μειωθεί η διαφυγή πολιτών προς την Δύση.
Το παραπέτασμα υψώνεται, από το 1949, από την Ουγγαρία και στην συνέχεια από τις άλλες χώρες του κομμουνιστικού μπλοκ. Αποτελείται από συρματοπλέγματα, τάφρους, τσιμεντένιες οχυρώσεις, συστήματα συναγερμού, αυτόματης ενεργοποίησης όπλων, νάρκες, σε μήκος πολλών χιλιάδων χιλιομέτρων.

ΑΠΕ-ΜΠΕ