Ένα διαμέρισμα “χρονοκάψουλα” της δεκαετίας του ’50 στο κέντρο της Θεσσαλονίκης (ΦΩΤΟ)

Στην οδό Καραολή & Δημητρίου των Κυπρίων 25 στη Θεσσαλονίκη, στον 5ο όροφο και στο νούμερο 15 είναι το διαμέρισμα του νυν ιδιοκτήτη, Γιώργου Δόνιου, το οποίο λειτουργεί και ως «χρονοκάψουλα» της δεκαετίας του 1950.

Συσκευές, έπιπλα και διακόσμηση και αντικείμενα της τότε εποχής έχουν διατηρηθεί στον χώρο μετά την αναπαλαίωση που έγινε στο διαμέρισμα.

Το διαμέρισμα αγοράστηκε από το ζεύγος Κώστα και Μαρία Ζικουρίδη και αποτέλεσε τη βασική τους κατοικία καθώς ο κ. Ζικουρίδης διατηρούσε κατάστημα εμπορίας σιδερικών στον Βαρδάρη. Το 2017 αγοράστηκε από τον σημερινό ιδιοκτήτη, Γιώργο Δόνιο και αποτελεί την προσωπική του κατοικία και το χώρο εργασίας του, όπου σύντομα θα φιλοξενεί και το φωτογραφικό του στούντιο.

Για την ανακαίνιση – αναπαλαίωση χρειάστηκε 1,5 χρόνος και έγινε από τα αδέρφια, Γιώργο και Βαγγέλη Δόνιο.

Αυτό φάνηκε από την πρώτη σφυριά που έπεσε στους τοίχους τον Ιανουάριο του 2018 μέχρι και τον Ιούλιο του 2019. Το πλάνο της χρονοκάψουλας που είναι φανερό σε όλους τους χώρους του σπιτιού.

Δεν βρίσκονταν στα αρχικά σχέδια του ιδιοκτήτη αλλά καθώς παρέλαβε το διαμέρισμα, τα αντικείμενα που βρήκε μέσα στο σπίτι ήταν τόσο πολλά που μαζί με την αγάπη του με ό, τι έχει σχέση με την δεκαετία του ’50 τον οδήγησαν να μετατρέψει την ανακαίνιση που είχε στο μυαλό του σε αναπαλαίωση του διαμερίσματος.

χρωματικές επιλογές στους τοίχους και στα αντικείμενα, τα μοτίβα στις ταπετσαρίες αλλά και οποιοδήποτε υλικό χρησιμοποιήθηκε στην αναπαλαίωση ακολουθούν τις διακοσμητικές τάσεις της εποχής και συγκεκριμένα από το δεύτερο μισό της δεκαετίας του ’50 ενώ οποιοδήποτε λειτουργικό ή διακοσμητικό αντικείμενο είναι της περιόδου 1957- 1967. Τα πατώματα και τα μωσαϊκά είναι τα αυθεντικά του 1957.

Δύο πολυθρόνες και το γραφείο είναι της δεκαετίας του ’60.

Το έπιπλο του γραφείου έχει αναπαλαιωθεί. Οι δύο πολυθρόνες είναι γνήσιες δερμάτινες εισαγωγής από την Αυστρία, ενώ ο εμφανιστής φιλμ πάνω στο γραφείο είναι πλήρως λειτουργικός.

Το ραδιόφωνο είναι sabah του 1961 και το όνομά του είναι «Σάββας». Έχει αναπαλαιωθεί και έχει επισκευαστεί. Η επισκευή του τελείωσε πέρσι με τον αυτόματο συντονισμό των σταθμών. Περιέχει αυτόματο πικάπ δέκα δίσκων, τέσσερις ραδιοφωνικές μπάντες και εργοστασιακό ρίβερ.

Όλες οι λειτουργικές συσκευές του σπιτιού έχουν ένα παρατσούκλι από τον ιδιοκτήτη λόγω της αγάπης που έχει για αυτές.

Τα έπιπλα του σαλονιού είναι δανέζικης προέλευσης. Το ραδιόφωνο του σαλονιού είναι η «Σουλτάνα». Η διχρωμία γαλάζιο – γκρι στους τοίχους στον χώρο αυτό είναι το αρχικό όπως παραδόθηκε από τον εργολάβο το σπίτι το 1957 και ανακαλύφθηκε τυχαίο από τον σημερινό ιδιοκτήτη, ο οποίος τράβηξε ένα καρφί, είδε την απόχρωση και θέλησε να ξύσει τον τοίχο για να δει τι είναι κάτω από το μπεζ που υπήρχε νωρίτερα στον χώρο.

Τα έπιπλα στο σαλόνι δεν έχουν αναπαλαιωθεί και αυτό γιατί η γνήσια αλλά φθαρμένη όψη που διακρίνεται στους τοίχους θα έδειχνε κάτι ξένο με τα γυαλιστερά έπιπλα, οπότε ο ιδιοκτήτης αποφάσισε να τα αφήσει έτσι προκειμένου να υπάρχει ένα αρμονικό σύνολο.

Η τηλεόραση είναι από την ανατολική Γερμανία του 1957. Με το που λειτούργησε η οθόνη της έσβησε και έτσι παραμένει αβάπτιστη! Ωστόσο, ο ιδιοκτήτης ψάχνει μετασχηματιστή προκειμένου να την κάνει να λειτουργήσει και πάλι.

Τα έπιπλα της κρεβατοκάμαρας έχουν διατηρηθεί και βρίσκονται στον χώρο σε άριστη κατάσταση.

Επίσης, έχει παραμένει στην ίδια θέση και η λάμπα της οροφής, ενώ τοποθετήθηκαν από τον ιδιοκτήτη δύο φωτιστικά ανάγνωσης εκατέρωθεν του κρεβατιού τα οποία είναι από γνήσια λαμπόγυαλα της εποχής. Στο ένα από τα δύο κομοδίνα της κρεβατοκάμαρας παραμένει ένα κουτάκι καλμαλίνης, που ήταν παυσίπονο της εποχής και έχει αφεθεί στην ίδια θέση στην οποία το είχε βάλει η κυρία Ζικουρίδου.

Η βαλίτσα βρέθηκα πάνω από την ντουλάπα και παραμένει μέχρι σήμερα στο ίδιο σημείο μαζί με τα προσωπικά στοιχεία της κυρίας Ζικουρίδου.

Το μπάνιο είναι το μοναδικό δωμάτιο στο διαμέρισμα το οποίο δεν είναι στην αρχική του μορφή. Το διαμέρισμα παραδόθηκε με ξεχωριστό λουτρό και ξεχωριστό καμπινέ ακολουθώντας μία τεχνοτροπία που κυριάρχησε τις δεκαετίες ’10, ’20, ’30 και ‘40, οπότε και το καμπινέ θεωρούνταν ο βρώμικος χώρος του σπιτιού και δεν τον ήθελαν επ’ ουδενί στον χώρο καλωπισμού όπου ήταν το λουτρό.

Στην κουζίνα βρίσκεται η «Θέρμα», ηλεκτρική κουζίνα των αρχών της δεκαετίας του ’50, επίσημη εισαγωγή στην Ελλάδα, γεγονός που μαρτυρά το θερμόμετρό της που μετρά ασθενές, μέτριον, θερμόν, θερμότατον! Το ψυγείο – «Κούλης» αμερικάνικο ψυγείο του 1958. Το βεραμάν χρώμα του οδήγησε στην επιλογή της ταπετσαρίας στο χώρο της κουζίνας. Το πλυντήριο – «Σαλβατόρε» βρέθηκε στο σπίτι, αγοράστηκε το 1969. Το πλυντήριο είναι πλήρως λειτουργικό.

Το διαμέρισμα άνοιξε σήμερα τις πόρτες του για το κοινό στο πλαίσιο του Open House Thessaloniki.

πηγή thestival.gr