Το υπόδουλο ελληνικό έθνος εξεγέρθηκε και αποτίναξε τον τουρκικό ζυγό, νικώντας τις απειράριθμες στρατιές της Υψηλής Πύλης.
Και τελικά οργανώθηκε πολιτικά, έπνιξε τα μίση των δύο εμφύλιων πολέμων για χάρη της εθνικής ενότητας και έφτιαξε κράτος με την παρέμβαση των Μεγάλων Δυνάμεων.
Μόνο που από τις πρώτες στιγμές του νεοσύστατου κράτους το 1827 έγινε σαφές πως τα συμφέροντα και τα μίση δεν είχαν καταλαγιάσει.
Όσο λοιπόν κι αν οι αγώνες των Ελλήνων θα είχαν ουσιαστικά δεκαετίες ακόμα πολέμου μπροστά τους, η ελληνική ανεξαρτησία αναγνωρίστηκε επισήμως το 1830 με το Πρωτόκολλο του Λονδίνου.
Οι οπλαρχηγοί και οι καπεταναίοι είδαν τότε έναν βαυαρό πρίγκιπα να καταφτάνει (1833) ως βασιλιάς τους και έπρεπε τώρα να προσαρμοστούν στις νέες συνθήκες του οργανωμένου κράτους.
Και τότε ξεκίνησαν οι περιπέτειες πολλών πίσω από τα κάγκελα. Γι’ αυτές τις φυλακίσεις θα μιλήσουμε και όχι για όσους μπήκαν στη «στενή» κατά τη διάρκεια του ταραγμένου κλίματος των δύο εμφυλίων της Επανάστασης του 1821.
Μιλώντας λοιπόν για τέτοιες φυλακίσεις, το μυαλό πηγαίνει αμέσως στον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, που συνέχισε να διαδραματίζει ενεργό ρόλο στα στρατιωτικά και πολιτικά πράγματα του νεοελληνικού κράτους.
Ο «Γέρος του Μοριά» διαφώνησε με τη βαυαρική αντιβασιλεία και ρίχτηκε ξανά στη φυλακή, αυτή τη φορά με κατηγορίες εσχάτης προδοσίας. Παρά το γεγονός ότι το 1834 καταδικάστηκε σε θάνατο, την επόμενη χρονιά έλαβε βασιλική χάρη και τιμήθηκε με τον βαθμό του στρατηγού, αλλά και με το αξίωμα του συμβούλου της επικρατείας.
Από τη φυλακή πέρασε και ο μεγάλος οπλαρχηγός του 1821, Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης. Φαρμακερός αντίπαλος του Καποδίστρια, εγκαινίασε τη μεγάλη κόντρα που θα κατέληγε στη δολοφονία του κυβερνήτη από τον γιο και τον αδελφό του και ο ίδιος φυλακίστηκε ως την έλευση του Όθωνα.
Από τη «στενή» δεν γλίτωσε ούτε ο Μακρυγιάννης, που έζησε αναρίθμητες και εξόχως τραγικές περιπέτειες στα μετεπαναστατικά χρόνια. Ήταν πάντα απέναντι σε όλους, μια στον Καποδίστρια και μια στον Όθωνα. Ο βασιλιάς τον έκανε τελικά ταγματάρχη, ο οπλαρχηγός οργάνωσε όμως μια αντιμοναρχική συνωμοσία εναντίον του και το 1853 πέρασε από στρατοδικείο.
Καταδικάστηκε σε θάνατο, η ποινή του μετατράπηκε κατόπιν σε ισόβια και αποφυλακίστηκε τελικά τον επόμενο χρόνο.
Στη φυλακή ρίχτηκε και ο Νικηταράς, για μια φανταστική συνωμοσία κατά του Όθωνα το 1839 αυτός, όπου πέρασε 1,5 χρόνο με φριχτά βασανιστήρια. Και αντί για τιμητική σύνταξη ως αγωνιστής του έθνους, έλαβε όταν βγήκε άδεια… επαιτείας.
Φυλακή δίπλα στον Κολοκοτρώνη, επειδή αναμείχθηκαν στο κλίμα πόλωσης μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια, έκαναν και ο Κίτσος Τζαβέλας και ο Πλαπούτας. Ο Κίτσος πολεμούσε μέχρι και τον θάνατο του κυβερνήτη ως χιλίαρχος του τακτικού στρατού, μετά έγινε όμως εχθρός.
Κάτι αντίστοιχο έπαθε και ο ήρωας της Επανάστασης που έλαβε μέρος στις περισσότερες μάχες, ο Δημήτρης Πλαπούτας. Στρατηγός μετά την απελευθέρωση και μέλος της Διοικητικής Επιτροπής της Ελλάδας μετά τον φόνο του Καποδίστρια, διώχθηκε ανηλεώς ως ρωσόφιλος την περίοδο της αντιβασιλείας, κάνοντας φυλακή δίπλα στον Κολοκοτρώνη.
Καταδικάστηκε κι αυτός σε θάνατο το 1834, αμνηστεύτηκε ωστόσο το 1835, για να αναλάβει κατόπιν διοικητικές θέσεις στον βασιλικό στρατό.
πηγή newsbeast.gr
