Πώς θα νιώθατε αν χάνατε περισσότερα 1,8 δισ. δολ. εν μία νυκτί;
Αυτή ήταν σύμφωνα με το newmoney.gr, η κατάσταση που αντιμετώπισε ο Andrew Rickman στα τέλη του 2000, όταν έσκασε η φούσκα και οι μετοχές της εταιρείας του Bookham Technology καταποντίστηκαν.
«Ήταν σαν πυρηνικός χειμώνας» λέει αναπολώντας ο τεχνολογικός μεγιστάνας, η ιστορία του οποίου δημοσιεύεται στο bbc. Ο Andrew ίδρυσε τη Bookham το 1988 στην κουζίνα του σπιτιού του στο Wiltshire, όταν ήταν μόλις 28 ετών.
Η εταιρεία του κατάφερε να γίνει μία από τις ηγέτιδες στον χώρο της παροχής οπτικών συστημάτων για τις τηλεπικοινωνίες και τις βιομηχανίες υπολογιστών.
Ουσιαστικά, η τεχνολογία που παρείχε επέτρεπε στα δεδομένα να μεταφέρονται πολύ γρήγορα με τη χρήση λέιζερ και οπτικών ινών. Μέχρι τα τέλη του 1990, οι πωλήσεις είχαν εκτοξευθεί καθώς όλο και περισσότερες εταιρείες και ιδιώτες συνδέονταν στο ίντερνετ ενώ είχε ήδη ξεκινήσει και η εποχή των κινητών τηλεφώνων.
Οι καλές εποχές ήταν τόσο καλές που, ενώ η μετοχή της Bookham καταποντίστηκε στο Χρηματιστήριο του Λονδίνου τον Απρίλιο του 2000, μέσα σε δύο μήνες ακολούθησε η λίστα FTSE 100. Δηλαδή η λίστα με τις 100 εταιρείες του χρηματιστηρίου με την μεγαλύτερη κεφαλαιοποίηση. Τόσο καλή ήταν η άνοδος της τιμής της μετοχής του Bookham που ο Andrew, ο οποίος κατείχε το μεγαλύτερο μερίδιο των μετοχών, έγινε ένας από τους πρώτους Βρετανούς δισεκατομμυριούχους στον τομέα της τεχνολογίας. Όλα τα ταμπλόιντς τον «κυνηγούσαν» και ο 40άρης ξαφνικά έγινε διάσημος. Οι δημοσιογράφοι έλεγαν στους αναγνώστες τους ότι ήταν πιο πλούσιος από τη Βασίλισσα Ελισάβετ και τον Πολ ΜακΚάντρι μαζί. Αναπολώντας εκείνη την εποχή ο ίδιος λέει πως ότι «ντρεπόταν».
Στο απόγειο της τιμής της μετοχής της εταιρείας του το καλοκαίρι του 2000, η περιουσία του ξεπερνούσε τα 1,5 δισ. λίρες.
Μετά όμως όλα άλλαξαν, και οι μετοχές της εταιρείας και η περιουσία του κατέρρευσαν. Τότε έγινε πάλι πρώτο θέμα αλλά τώρα απασχολούσε η πτώση του. «Δεν σκεφτόμουν πολύ τα εξώφυλλα» λέει ο 59χρονος σήμερα Andrew. «Δεν ήταν το θέμα τα χρήματα, γιατί όλα αυτά ήταν στα χαρτιά. Το να είμαι ο πρώτος δισεκατομμυριούχος στον τομέα της τεχνολογίας δεν ήταν πραγματικότητα για μένα». «Αυτό που ήταν δύσκολο να διαχειριστώ ως άνθρωπος, ήταν η μαζική αλλαγή στις συνθήκες για την εταιρεία και την τεχνολογία μας. Ήταν ένα εξωφρενικά δύσκολο πράγμα για μένα για πολλούς και διάφορους λόγους» λέει. Το μεγάλο πρόβλημα για την Bookham ήταν ότι ο εξοπλισμός της ήταν πανάκριβος. Όταν έσκασε η φούσκα, οι πελάτες της, όλες οι εταιρείες που έχτιζαν νέα δίκτυα, άλλαξαν σε πιο φτηνές και απλές τεχνολογίες.
Αλλά πριν βιαστείτε να λυπηθείτε για την πορεία της ζωής του Andrew, καλό είναι να γνωρίζετε ότι έχει ακόμα περίπου 50 εκατ. λίρες στον τραπεζικό του λογαριασμό και σιγά σιγά κατάφερε να ξαναχτίσει την Bookham. Αυτό όμως για να γίνει έπρεπε να διαγραφεί από το Χρηματιστήριο του Λονδίνου και να μεταφέρει την εταιρεία στη Silicon Valley για να είναι πιο κοντά στους πελάτες- κλειδιά του. Ο Andrew τελικά αποχώρησε το 2004, για να ξεκινήσει μία νέα καριέρα ως τεχνολογικός επενδυτής.
Το 2013 ξεκίνησε την τελευταία του εταιρεία την Rockley Photonics και τώρα έχει μία ομάδα υπαλλήλων που βρίσκεται κοντά στις οικονομικές και βιομηχανικές τάσεις.
Με βάση την Οξφόρδη, και εργατικό δυναμικό 150 ατόμων, σχεδιάζει ένα προϊόν που λέγεται «φωτοτονικό τσιπ από σιλικόνη». Αυτά είναι σαν τα συμβατικά μικροτσίπ με τη μόνη διαφορά ότι υπάρχει μία δέσμη φωτός γύρω από το τσιπ. Αν και η βιομηχανία για το προϊόν του βρίσκεται ακόμη στα σπάργανα, το πλεονέκτημα είναι ότι μπορούν να επεξεργαστούν πολλά περισσότερα δεδομένα και με μεγαλύτερη ταχύτητα, Τα φωτοτονικά τσιπ χρησιμοποιούνται όλο και περισσότερο σε κάθε κέντρο εξεργασίας δεδομένων για αισθητήρες αυτόνομων οχημάτων αλλά και στις τελευταίες εκδοχές των κινητών τηλεφώνων.
Ο Andrew λέει ότι η Rockley έχει τώρα μία ετήσια βάση μερικών δεκάδων εκατομμυρίων αλλά δυνητικά θα μπορούσε να φτάσει τα δισεκατομμύρια.
«Η γνώση εκ των υστέρων είναι σπουδαίο πράγμα. Δεν νομίζω πως αρκετοί άνθρωποι ήταν προετοιμασμένοι για εκείνη τη φούσκα. Ποτέ δεν είναι. Ένα πράγμα πάντως που έμαθα είναι ότι πρέπει να έχω ένα πιο αναλυτικό βλέμμα του κόσμου γύρω μας. Και δεν κοιτάζω για επικείμενες καταστροφές. Πλέον κοιτάζω για εκείνα τα πράγματα που θα εκραγούν με την καλή έννοια».
