Οι ψεκασμένοι, οι αδιάφοροι και οι επιτήδειοι
Date:
«Εσύ προσωπικά, ξέρεις κανέναν που νόσησε από κορονοϊό;» με ρωτούσε εμφατικά φίλος μου εκ των… ψεκασμένων,
θέλοντας να εκμεταλλευτεί την αρνητική μου απάντηση- ήταν σίγουρος πως τέτοια θα έδινα- για να αρθρώσει με κατηγορηματικό τρόπο τη βεβαιότητά του πως όλα είναι ένας μύθος που διακινείται από τους ισχυρούς μεγιστάνες οι οποίοι μέσω του τρόμου που διακινούν, επιδιώκουν να μαζέψουν όλο το χρήμα του κόσμου…
«Ναι ξέρω» του είχα απαντήσει αφοπλίζοντάς τον, περιγράφοντας στην συνέχεια τις περιπτώσεις που γνώριζα από το κοινωνικό κι επαγγελματικό μου περιβάλλον.
«Και πού ξέρεις αν αυτοί δεν νόσησαν από κάτι άλλο και οι γιατροί το εμφανίζουν ως κορονοϊό;» η έτοιμη απάντηση του…
Σηκώνεις τα χέρια ψηλά. Οι διεθνείς οργανισμοί, οι κυβερνήσεις, τα πανεπιστήμια όλου του κόσμου, λένε όλοι ψέματα για να ξεγελάσουν τον… Μήτσο με το συνεργείο αυτοκινήτων που… ξέρει όσα δεν ξέρουν άνθρωποι κατά τεκμήριο υψηλότερης ευφυίας, που έστρωσαν τον πωπό τους και κύρτωσαν τις μέσες τους επάνω στα βιβλία για δεκατόσα χρόνια, για να γίνουν γιατροί.
Δεν θα ήθελα ούτε για μια στιγμή να μπω στην θέση αυτών των γιατρών, που βλέπουν τον κάθε Μητσάρα να παραμένει απόλυτα πεπεισμένος πως τη συμβουλή να φοράει μάσκα, του την δίνουν γιατροί με μοναδικό λόγο να βοηθήσουν τον ξάδερφο του υπουργού που τις πουλάει και πως όλα αυτά γίνονται για να βγάλουν λεφτά οι φαρμακευτικές από εμβόλια, ο Μπιλ Γκέιτς από εφαρμογές πληροφορικής, και οι Γερμανοί που πουλάνε πάνελς που παράγουν ενέργεια.
Το μεγάλο κενό στην καταπολέμηση της πανδημίας, έγκειται στο ότι δεν ασχολήθηκαν οι ιθύνοντες επισταμένως με τους επιρρεπείς στις θεωρίες συνωμοσίας. Με τους… ξύπνιους, που δεν τρώνε κουτόχορτο όπως οι πολλοί, που μπορούν να δουν «πίσω από το φαίνεσθαι, το πραγματικό είναι», αυτό δηλαδή που μας… κρύβουν οι ισχυροί του πλανήτη.
Αυτοί λοιπόν οι επιρρεπείς στις θεωρίες συνωμοσιολογίας, αφέθηκαν ελεύθεροι να αλωνίζουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, στα ραδιόφωνα- κυρίως στα αθλητικά- στα καφενεία, τα κομμωτήρια, αλλά και –δυστυχώς- σε χώρους εργασίας ιδιωτικές επιχειρήσεις και δημόσιες υπηρεσίες.
Πρόκειται περί ανόητων. Επικίνδυνα ανόητων που μόνο αν πάθουν θα μάθουν, αλλά τότε θα είναι αργά όχι μόνον για τους ίδιους αλλά και για τους γύρω τους.
Αυτοί οι τύποι λοιπόν, επιμένουν να πιστεύουν ότι οι συμβουλές «πλένε τα χέρια σου συχνά και καλά», «βάζε κάπου- κάπου αντισηπτικό», «φόρα μάσκα προστασίας σε κλειστούς χώρους εκτός σπιτιού» και «απόφευγε τον συνωστισμό», είναι οι φοβερές και τρομερές εντολές των ισχυρών και του Μπιλ Γκέιτς, μέσω των οποίων μας δυναστεύουν και μας απομυζούν.
**********************************************************************************************************************************
*Η πρώτη κερκόπορτα μέσω της οποίας ο κορονοϊός μας ξαναχτύπησε ως κοινωνία οδηγώντας μας στο κόκκινο, είναι τα… ψεκασμένα θύματα των συνωμοσιολόγων. Δεν είναι μόνον αυτή ωστόσο. Υπάρχουν άλλοι δύο κρίσιμοι τομείς, που ευθύνονται για το χάσιμο του παιχνιδιού και την απώλεια του ελέγχου της διασποράς του ιού.
Πρώτος, η αδιαφορία- λόγω της απερισκεψίας των νεαρών. Οι πιτσιρικάδες καθώς είδαν ότι η συντριπτική μερίδα των θυμάτων του κορονοϊού ανήκει στην ηλικιακή ομάδα των παππούδων τους, συνέχισαν να ζουν όπως και πέρυσι. Αγκαλιασμένοι στα μπαρ και στα πανηγύρια, τραγουδάνε και φωνασκούν καταναλώνοντας αλκοόλ που τους βοηθά να ξεπερνούν κάθε αναστολή και να λησμονούν τα μέτρα προστασίας που υποτίθεται δεσμεύτηκαν να εφαρμόζουν.
Δεύτερος τομέας, η επαγγελματική επιπολαιότητα των ιδιοκτητών της εστίασης, που αντί να σχεδιάζουν τρόπους για αποτελεσματική εφαρμογή των μέτρων προστασίας στο μαγαζί τους (ανάλογα με το είδος του μαγαζιού, την ηλικιακή σύνθεση των θαμώνων κλπ), καταναλώνουν όλη την φαιά τους ουσίας στο πώς θα ανακαλύψουν το παραθυράκι στα περιοριστικά μέτρα, ώστε να ξεφύγουν από τους ελέγχους και να… κονομήσουν. Η πίεση που νιώθουν από την παρατεταμένη κρίση του κλάδου και ο φόβος τους μπροστά στο φάσμα της καταστροφής που απειλεί πολλούς, τους οδήγησε στο να ρισκάρουν επικίνδυνα φλερτάροντας με τον θανατηφόρο ιό.
* Τα μπιτσόμπαρα της Χαλκιδικής με τα νυκτερινά μαγαζιά της Κασσάνδρας, μπήκαν σε έναν μεταξύ τους ανταγωνισμό για το ποιο από όλα αγνοεί περισσότερο τα περιοριστικά μέτρα.
Το κακό, δεν ήθελε και πολλά για να γίνει.
Κι έγινε.
Πλέον, τα κρούσματα του κορονοϊού, δεν βρίσκονται μόνο στην Ιταλία ή την Ισπανία (όπως τον Μάρτιο) ούτε στην Αμερική και στα Βαλκάνια, αλλά γύρω μας.
Ο κορονοϊός, χτύπησε τους ανθρώπους της διπλανής πόρτας. Αύριο- μεθαύριο αν δεν προσέξουμε, θα βρεθεί και μέσα στη δικιά μας πόρτα.
Τότε όμως, θα είναι αργά για δάκρυα, ή μάλλον θα είναι η ώρα μόνον για δάκρυα…
* Να πω και κάτι ακόμη, για τις ευθύνες της πολιτείας. Δεν θέλω να αδικήσω κανέναν, αλλά υπάρχουν ευθύνες.
Όπως υπήρχαν τα «εύγε» και τα συχαρίκια για την επιτυχημένη αντιμετώπιση του πρώτου κύματος, έτσι και υπάρχει προβληματισμός αναφορικά με τα λάθη που έγιναν και που είχαν ως αποτέλεσμα τον εφησυχασμό, την αίσθηση πως τελειώσαμε με τον ιό, το πέσιμο με τα μούτρα στην ευκαιρία να πάρουμε πίσω τον χαμένο χρόνο μας κάνοντας αθροιστικά όσα κάναμε συνήθως και όλα εκείνα που χάσαμε τους μήνες του lockdown.
* Αυτήν η ώρα βέβαια, δεν είναι η κατάλληλη για κριτικές και απόδοση ευθυνών, αλλά για να σώσουμε ό,τι σώζεται. (Θα έρθει η στιγμή να μιλήσουμε για την Covid- free Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας και για το πόσο τυχεροί είμαστε που στο δημαρχείο βρίσκεται ο… συγκεκριμένος, όπως και για τα λάθη που ενδεχομένως έγιναν από την κυβέρνηση και την πολιτική προστασία).
Είναι ώρα για αποφάσεις. Όχι μόνον αναφορικά με τον περιορισμό της διασποράς του ιού, με την διαχείριση των κρουσμάτων ή με την περίθαλψη των νοσούντων, αλλά για αποφάσεις που αφορούν την οικονομία και την ζωή μας για όσο διάστημα χρειαστεί μέχρι να υπάρξει το σωτήριο εμβόλιο.
*Τα ερωτήματα πολλά και καίρια. Αντέχει η οικονομία μας ένα νέο καθολικό lockdown όπου θα καταστραφούν επιχειρήσεις, θα χαθούν αμέτρητες θέσεις εργασίας και θα υπάρξει μαζική φτωχοποίηση σημαντικού τμήματος του πληθυσμού;
Αντέχει το σύστημα υγείας μας ένα κύμα εκατοντάδων διασωληνωμένων;
Πώς θα αντιδράσει η κοινωνία μας στην ύπαρξη πολλών εκατοντάδων πρόωρων θανάτων;
Οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα ούτε εύκολες είναι ούτε δεδομένες. Δεν υπάρχουν έτοιμες λύσεις. Στα τυφλά προχωρούμε -σε αχαρτογράφητα νερά όπως αρεσκόμαστε να λέμε. Ας χαμηλώσουμε τους τόνους λοιπόν, ας σταματήσουμε να κυνηγάμε μάγισσες ή να στοχοποιούμε ο ένας τους άλλους κι ας πάψουμε να στέλνουμε στο πυρ το εξώτερον τα νέα παιδιά που αδιαφορούν νιώθοντας άτρωτα, ή όσους τηρώντας τις ενδεδειγμένες προφυλάξεις, πηγαίνουν στα μαγαζιά, ψωνίζουν στα σουπερμάρκετ, τρώνε στα εστιατόρια ή πίνουν το ποτό τους στα μπαράκια.
Ας μείνουμε στο ότι πρέπει να εφαρμόζονται αυστηρά όλα τα μέτρα που αποφασίζονται, ας εφιστούμε την προσοχή όσων αδιαφορούν και ας ελέγχουμε τους ελέγχοντες. Αυτά και καλή μας τύχη, που πάντα χρειάζεται.
* Ανεξάντλητος ο Έλληνας όταν θέλει να αποφύγει το νόμο. Η νέα πατέντα είναι να ανοίγουν τα μπουζούκια στις 7 το απόγευμα και να κλείνουν τα μεσάνυχτα. Γυρίζουν, δηλαδή, τα ρολόγια τέσσερις ώρες πίσω και…. καθάρισαν. Προσοχή, μόνο, μήπως οι «εξυπνάδες» μας… καθαρίσουν όλους.
