Γεμάτα τα γκρουπ στα μαθήματα πλεξίματος στην εποχή της Covid-19

Την άκρη του …κουβαριού πιάνουν άνθρωποι διαφόρων ηλικιών και επαγγελματικών χώρων, που στην εποχή της Covid-19 αναζητούν δημιουργικές διεξόδους στις βελόνες και το τσιγκελάκι. Αυτό τουλάχιστον καταδεικνύει το μεγάλο ενδιαφέρον για μαθήματα πλεξίματος που καταγράφεται στα διάφορα σεμινάρια συλλόγων στη Θεσσαλονίκη.

Όπως εξηγεί στον ραδιοφωνικό σταθμό του Αθηναϊκού/Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων «Πρακτορείο 104,9 FM» η Κατερίνα Αμπρικίδου, υπεύθυνη του μορφωτικού/πολιτιστικού συλλόγου ΙΣΤΟΣ, έχουν ήδη κλείσει οι θέσεις για τα σεμινάρια πλεξίματος που θα ξεκινήσει ο σύλλογος σε λίγες ημέρες, ενώ ψηλά στη λίστα των συμμετεχόντων είναι άνθρωποι από τον χώρο της υγείας.

«Το πλέξιμο είναι αγαπημένη δραστηριότητα. Ηρεμούμε και αξιοποιούμε εποικοδομητικά το χρόνο μας», αναφέρει η κ. Αμπρικίδου, επισημαίνοντας ότι ειδικά στην περίοδο της καραντίνας ήταν πάρα πολύς ο κόσμος που έπιασε ξανά τις βελόνες στα χέρια. «Ασχολήθηκαν πολλοί γιατροί και νοσηλευτές, ενώ και στα σεμινάρια που ξεκινούν, πολλές είναι οι εγγραφές ανθρώπων από τον χώρο της υγείας και γενικώς επαγγελματιών με επιβαρυμένη καθημερινότητα, όπως δικαστές και δικηγόροι, διότι μέσα από αυτό το χόμπι βρίσκουν διέξοδο από το άγχος και έναν τρόπο για να ηρεμήσουν και να χαλαρώσουν».

Το πλέξιμο, που για τις γιαγιάδες μιας άλλης εποχής ήταν καθημερινή απασχόληση στις αυλές τα καλοκαίρια και στο σαλόνι με την παραδοσιακή λάμπα το χειμώνα, τώρα μπαίνει και στις ζωές των νέων παιδιών που έλκονται από αυτήν την απασχόληση και μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα καταφέρνουν να φτιάξουν το δικό τους πλεκτό.

Όπως τονίζει η υπεύθυνη του προγράμματος, το πλέξιμο ωφελεί και την ψυχική μας υγεία, καθώς το βελονάκι και το τσιγκελάκι είναι μεν εύκολο, αλλά απαιτεί αυτοσυγκέντρωση. «Τα υλικά είναι εύκολο να τα προμηθευτεί κάποιος και οι ιδέες είναι πολλές ώστε να μπορεί να πλέξει από τα πιο απλά, μέχρι πιο πολύπλοκα, δηλαδή για όλα τα γούστα», λέει χαρακτηριστικά.

Στα μαθήματα για το πλέξιμο ο κάθε κύκλος διαρκεί έξι εβδομάδες. Μάλιστα, όπως σημειώνει η κ. Αμπρικίδου, με κατάλληλη εκπαίδευση και πρακτική εξάσκηση μπορεί κάποιος να πλέξει έναν σκούφο ακόμη και μέσα σε ένα απόγευμα. Το ράβε – ξήλωνε πάντως δεν είναι πρόβλημα για τους μαθητές, που «πατώντας» πάνω στις οδηγίες της δασκάλας, όταν κάτι δεν πάει καλά, απλώς το χαλούν και ξεκινούν και πάλι από την αρχή κόμπους και βελονιές.

Όσο για τα …σεμεδάκια της μαμάς και γιαγιάς, δεν φαίνεται να συμπεριλαμβάνονται στις προτιμήσεις των νεαρών για το σαλόνι και την τραπεζαρία. Αντίθετα, χρησιμοποιούν το ίδιο μοτίβο για να φτιάξουν πλεκτές τσάντες και αξεσουάρ.

Πηγή ΑΠΕ