Έφυγε από τη ζωή ο θρύλος της ελληνικής δισκογραφίας Τάκης Λαμπρόπουλος, ο άνθρωπος που έφερε επανάσταση στην ελληνική δισκογραφία αναλαμβάνοντας στα 28 του χρόνια τη διεύθυνση της Columbia.
Ο «άρχων της Columbia», όπως τον αποκαλούσαν, γεννήθηκε το 1930 και ανέλαβε τα ηνία της δισκογραφικής εταιρείας το 1958 σε ηλικία 28 χρονών. Ο ίδιος, μέλος της επιχειρηματικής οικογένειας των Αδελφών Λαμπρόπουλων, έκανε πολύ σύντομα μια σειρά από τολμηρά καλλιτεχνικά, αλλά και επιχειρηματικά βήματα, που άλλαξαν την ιστορία του ελληνικού τραγουδιού.
Προσκάλεσε στην εταιρεία του σπουδαίους Έλληνες ποιητές (Ρίτσο, Ελύτη, Σεφέρη, Γκάτσο, Αναγνωστάκη), νέους μουσικούς, όπως τους Μίκη Θεοδωράκη, Μάνο Χατζιδάκι, Σταύρο Ξαρχάκο. Διόρισε τον Μανώλη Χιώτη συντονιστή και διευθυντή των ηχογραφήσεων και ανακαλύπτει νέες φωνές όπως της Μοσχολιού, του Αγγελόπουλο, του Διονυσίου, της Λύδια, της Φαραντούρη, της Γαλάνη, του Νίκου Ξυλούρη. Έφερε διάσημους ηθοποιούς στη δισκογραφία: Βουγιουκλάκη, Λαμπέτη, Χορν, Μελίνα.
Άλλαξε την αισθητική των εξώφυλλων δίσκων καθιερώνοντας το εικαστικό εξώφυλλο, με έργα μεγάλων ζωγράφων: Τσαρούχη, Μόραλη, Εγγονόπουλου, Μποστ, Αργυράκη. Καθιέρωσε τα ημίωρα των δισκογραφικών εταιρειών στο ραδιόφωνο και επέβαλε ως σήμα της Columbia την εισαγωγή της «Συννεφιασμένης Κυριακής» του Βασίλη Τσιτσάνη. Επέβαλε τη σειρά «πρώτη εκτέλεση» σε όλους τους συνθέτες, διαφυλάσσοντας το κύρος των πρώτων εκτελέσεων και επανέφερε στο προσκήνιο το ρεμπέτικο τραγούδι, με τους Μπιθικώτση, Π. Πάνου, Γαβαλά, Λύδια.
Στήριξε επίσης τους δημιουργούς που τον εμπιστεύθηκαν, απέναντι στον συντηρητισμό της τότε Ραδιοφωνίας, αλλά και στη λογοκρισία των συνταγματαρχών. Και έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ανανέωση του λαϊκού τραγουδιού και την άνθιση του έντεχνου κατά τις δεκαετίες του ’60 και του ’70.
Ο Μανώλης Μητσιάς τον αποχαιρέτισε με ένα μήνυμα στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook: “Από σήμερα ο ελληνικός πολιτισμός και πιο συγκεκριμένα το ελληνικό τραγούδι είναι φτωχότερο. Με μεγάλη θλίψη πληροφορήθηκα ότι “έφυγε” ο Τάκης Β. Λαμπρόπουλος, στον οποίο οφείλεται κατά κύριο λόγο, ό,τι ποιοτικότερο υπήρξε στο ελληνικό τραγούδι από το 1960. Ο Τάκης Λαμπρόπουλος ήταν η ψυχή και η υπόσταση της Columbia, ο ενορχηστρωτής, παραγωγός και κύριος χρηματοδότης, ο άνθρωπος που στην ουσία ανέδειξε και παρήγαγε αυτό που λέμε έντεχνο τραγούδι, αναδεικνύοντας πλήθος καλλιτεχνών που διέπρεψαν και άφησαν το δικό τους στίγμα στο χώρο, μέσω της δικής του αρωγής. Όποιον και αν μπορεί να φανταστεί κανείς, τον ανέδειξε ο Λαμπρόπουλος. Από τον Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, Ξαρχάκο, Τσιτσάνη, Κηλαηδόνη, Μούτση, Ζαμπέτα, ό,τι έκαναν ήταν από πίσω ο Λαμπρόπουλος. Αλλά και Ρίτσο και Ελύτη και Σεφέρη και Γκάτσο και Αναγνωστάκη και Χριστοδούλου και Παπαδόπουλο, τους πάντες. Με τον Λαμπρόπουλο και ο Καζαντζίδης, ο Κόκοτας, η Μοσχολιού, η Φαραντούρη, ο Γαβαλάς και η Ρία Κούρτη, ο Αγγελόπουλος, τη Γαλάνη, όλους μας, όποιον κι αν βάζει το μυαλό καθενός, τους ανέδειξε η Copumbia, δηλαδή ο Τάκης Λαμπρόπουλος. Ένας άνθρωπος που χωρίς αυτόν δεν θα είχαμε “Αξιον Εστί”, δεν θα είχαμε τίποτα απολύτως απ ότι γράφτηκε με χρυσές σελίδες. Γιατί ο Λαμπρόπουλος προσέφερε τόσα στον ελληνικό πολιτισμό, όσα δεν μπόρεσαν να προσφέρουν αθροιστικά μαζί, όλοι οι υπουργοί Πολιτισμού.
Με θλίβει βαθύτατα η “φυγή” του και νιώθω κι εγώ προσωπικά υποχρεωμένος για τη συμβολή του. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις στιγμές και τη βοήθεια ενός ανθρώπου που οι επαφές του και οι προσωπικές του φιλίες είχαν να κάνουν με ανθρώπους του διαμετρήματος, ενός Μίκη Θεοδωράκη, ενός Σταύρου Ξαρχάκου, ενός Μάνου Χατζηδάκι που ήταν οι φίλοι του…
Εάν υπάρχει κάτι παρήγορο, είναι ότι σε ανθρώπους με τέτοιο ειδικό βάρος, το μόνο που μπορεί να λείψει είναι η φυσική παρουσία. Γιατί κατά τα άλλα, πάντα θα παρίστανται μέσω της κολοσσιαίας χωρίς υπερβολή προσφοράς τους. Καλό ταξίδι Κύριε Τάκη”.
πηγή enikos.gr
