Στον ιερό Ναό Αγίου Αθανασίου Νιγρίτης ιερούργησε, σήμερα, Κυριακή 7 Φεβρουαρίου 2021, ημέρα κατά την οποία η Αγία μας Εκκλησία τιμά την ιερά μνήμη του Αγίου Παρθενίου, Επισκόπου Λαμψάκου του θαυματουργού, ο Σεβ. Μητροπολίτης Σερρών και Νιγρίτης κ. Θεολόγος.
Κατά την διάρκεια της Αρχιερατικής θείας Λειτουργίας, στον ως είρηται ιερό Ναό, τελέσθηκε και το μυστήριον της εις πρεσβύτερον χειροτονίας του, προ πενταμήνου λαβόντος τον πρώτο βαθμό της ιερωσύνης, ιεροδιακόνου π. Δημητρίου Μεργιανιώτη.
Στην ομιλία του προς το νέο, έγγαμο πρεσβύτερο της Εκκλησίας, ο Σεβασμιώτατος ανέφερε μεταξύ άλλων: «Αγαπητέ μου ιεροδιάκονε π. Δημήτριε, ιδού ότι επέστη διά σέ ο ευπρόσδεκτος και ευλογημένος καιρός, ο προορισμένος υπό της πανσοφίας του καρδιογνώστου Χριστού και ευρίσκεσαι και πάλιν, μετά την παρέλευσιν του αναγκαίου χρονικού διαστήματος, από της εις διάκονον χειροτονίας σου, ενώπιον των φρικτών και ιερών αναβαθμίδων της ψυχοτρόφου αγίας Τραπέζης, αιτών να λάβεις τον δεύτερο βαθμό της ιερωσύνης, και να κατασταθείς, χάριτι Θεού, οικονόμος των μυστηρίων Του, πιστός δούλος και υπηρέτης του Κυρίου και Σωτήρος μας Ιησού Χριστού και εργάτης της αγίας Εκκλησίας Του.
Σήμερα, ο Απόστολος των εθνών Παύλος, με ενάργεια και δύναμη λόγου, προδιέγραψε, διά του αναγνωσθέντος αποστολικού αναγνώσματός (Β΄ Κορ. 6,1-10), το έργο, τον χαρακτήρα, το ήθος και τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της διακονίας του ιερέως, μέσα σ’ έναν κόσμο, ο οποίος κείται εν τω πονηρώ.
Ο ιερεύς είναι η λαμπάδα του Χριστού η ανημμένη και εκδαπανωμένη, μέσα σ’ αυτόν τον σκοτεινό κόσμο, όπου πνέουν καθημερινώς, λυσσωδώς οι άνεμοι της αντιθεΐας, της συγχύσεως και της ποικίλης αταξίας.
Ο ιερεύς καλείται, ως λυχνάρι Χριστού, να μεταλαμπαδεύσει το σωτήριο φως του Χριστού στις ψυχές των ανθρώπων, να φωτίσει τα διανοήματα και τα διαβήματά τους και να τους δώσει ελπίδα σωτηρίας και προοπτική αναστάσεως.
Σήμερα, οι άνθρωποι αναζητούν τον γνήσιο, αληθινό και αυθεντικό λόγο, ο οποίος ως ύδωρ ζωής αναβλύζει από το αψευδές στόμα του Κυρίου μας.
Μεγάλη η τιμή, αλλά τεραστία και η ευθύνη, παιδί μου, και διά σέ και δι’ όλους μας, που υπηρετούμε την Εκκλησία του Χριστού.
Ο λόγος του Θεού, είναι ανάγκη να πιστοποιείται πρωτίστως από την ίδια την ζωή μας, έτσι ώστε να καθίσταται πιστευτός και ελκυστικός από τους ανθρώπους.
Ταπεινός, προσηνής, πιστός, δυνατός, αυθεντικός, ανθρώπινος και ουράνιος με την ψυχή του πάντοτε προσηλωμένη στον εσταυρωμένο Κύριο, πρέπει να είναι ο εργάτης του Ευαγγελίου, με σπλάχνα οικτιρμών για τον κάθε πεσμένο και αμαρτωλό άνθρωπο.
Ο Χριστός, παιδί μου, δεν μας απέστειλε δικαστές αυτού του κόσμου, αλλά θεραπευτές και ιατρούς των ψυχών και των σωμάτων των ανθρώπων, εργάτες του αμπελώνος Του, διδασκάλους της φιλευσπλαχνίας Του και συνεχιστές του απολυτρωτικού Του έργου.
Εκείνος, έχυσε το Αίμα Του επί του Σταυρού για όλον τον κόσμο.
Αυτό το Κυριακό, πανάγιο Σώμα και Αίμα παραλαμβάνει ο ιερεύς από την αγία Τράπεζα, ως ιερά και πολυτίμητη παρακαταθήκη ζωής και σωτηρίας και το μεταδίδει στους πιστούς, χριστοποιώντας τους και καθιστώντας τους σύσσωμους και σύναιμους με τον ίδιο τον Δεσπότη Χριστό».
Συνεχίζοντας τον εμπνευσμένο λόγο του, ο Σεβ. κ. Θεολόγος υπεγράμμισε ότι: «Πολλά, παιδί μου, τα προσκόμματα, που ο πονηρός θέτει στην ζωή του ιερέως.
Κάποια προέρχονται από την δική μας ατέλεια και απροθυμία να αγωνισθούμε δια της μετανοίας μας να καθαρίσουμε τον έσω της καρδίας άνθρωπο, άλλα πάλι, από τον κόσμο που δουλεύει στην φθορά και στον θάνατο.
Διά τούτο, σ’ αυτόν τον αποστολικό, θυσιαστικό, ευλογημένο και άγιο δρόμο του Χριστού χρειάζεται να βαδίζουμε με αυταπάρνηση και πίστη στον Θεό. Το ιερό θυσιαστήριο να είναι η ζωή σου ολόκληρη, το Α και το Ω της ιερατικής σου υπάρξεως.
Να ζεις, να υπάρχεις, να αναπνέεις γι’ αυτό. Να βαδίζεις πάντοτε μετά φόβου Θεού, με τον ίδιο δηλαδή σεβασμό και ιερό φόβο που έχεις σήμερα. Να αξιοποιήσεις χριστοτερπώς το τάλαντο, το οποίο σου εχάρισε ο Δεσπότης Χριστός.
Δεν υπάρχει μεγαλύτερο δώρο από το Θεό στον κόσμο, από την χάρη της ιερωσύνης, η οποία ξεπερνά σε αξία όλα τα ανθρώπινα μέτρα. Διά της αγίας ιερωσύνης του Χριστού, αγιάζεται και σώζεται ο κόσμος ολόκληρος. Ο ιερεύς λαμβάνει από τον ίδιο τον Χριστό την εξουσία να διαχειρίζεται τα ουράνια, να κλείνει και να ανοίγει τους ουρανούς.
Όσα εκείνος συγχωρεί επί της γης, τα συγχωρεί και ο Θεός και όσα εκείνος δεσμεύει παιδαγωγικώς επί της γης, τα κρατά άλυτα και ο Δεσπότης Χριστός στον ουρανό».
Σε άλλο σημείο της ομιλίας του ο Σεβασμιώτατος είπε χαρακτηριστικά: «Πάνω και από αυτούς τους αγίους Αγγέλους ίσταται ο ιερεύς.
Σκέψου, πόση πρέπει να είναι η ποιότητα της ζωής του. Όσα δεν εμπιστεύθηκε ο Θεός στις επουράνιες δυνάμεις, τα εμπιστεύθηκε, κατά το μέγα έλεος και τις ανεξιχνίαστες βουλές Του, στους ταπεινούς Του ιερείς.
Αυτή η βεβαιότητα, παιδί μου, μην επιτρέψεις ποτέ να σε οδηγήσει στην υπερηφάνεια και την έπαρση, διότι ο Θεός “υπερηφάνοις αντιτάσσεται, ταπεινοίς δέ δίδωσι χάριν”.
Όσα περισσότερα σου δίδονται από τον Θεό ως τάλαντα, τόσο να ταπεινώνεσαι ενώπιόν Του.
Να ενθυμείσαι ότι, όση είναι η τιμή που λαμβάνεις, ανάλογη θα είναι και η ευθύνη και ο λόγος, ο οποίος θα σου ζητηθεί από τον δικαιοκρίτη Χριστό.
Πρόσεχε τον εαυτό σου, φυλλάξου από ότι θα ακυρώνει τον λόγο σου και θα μαραίνει τον ζήλο σου, φρόντισε και εργάσου φιλοπόνως ώστε η διακονία σου στην Εκκλησία να είναι παρουσία Χριστού, δηλαδή φως, αλήθεια, ζωή, ελπίδα, δύναμη, φιλανθρωπία και προσφορά.
Εύχομαι πατρικώς, παιδί μου, να είσαι πιστός και ταπεινός υπηρέτης του μυστηρίου της εις Χριστόν πίστεως, να εκδαπανάσαι, ημέρα και νύκτα, υπέρ του έργου της σωτηρίας των ανθρώπων, ώστε να αξιωθείς της μερίδος των σωζομένων.
Είσελθε στον Σιναίο γνόφο και στην δόξα του Θαβώρ, στο ολόφωτο θυσιαστήριο του Θεού του υψίστου, για να ενδυθείς την ακαταγώνιστη ουράνια δύναμη της Δαμασκού και να φωτισθείς από το πυρ της αγίας Πεντηκοστής, που κτίζει αποστολικές καρδίες και αναδεικνύει τα φωτόμορφα τέκνα της Εκκλησίας.
Είσελθε, χαίρων και τρέμων, εις την χαράν του Κυρίου σου και Κύριος ο Θεός, δια πρεσβειών της Υπερευλογημένης Θεοτόκου και πάντων των Αγίων, είθε να σε αναδείξει πιστόν και αγαθόν δούλον Του εν πάσι. Αμήν».
Πηγή: Romfea.gr
