Οι περισσότεροι έχουμε συνδυάσει το μπλε χρώμα με τα αγόρια βρέφη, νήπια και παιδιά και το ροζ με τα κορίτσια. Γνωρίζετε, όμως, πώς προέκυψε αυτή η αντιστοιχία και ότι αρχικά ήταν η ακριβώς αντίθετη, δηλαδή το ροζ για τα αγόρια και το μπλε για τα κορίτσια;
Αρχικά, να ξεκαθαρίσουμε ότι στην πραγματικότητα, δεν ήταν πάντα έτσι. Το ροζ και το μπλε δεν διαχώριζαν τα φύλα μέχρι λίγο μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στους αιώνες πριν από αυτόν, όλα τα μωρά ήταν ντυμένα με λευκά φορέματα, τα οποία επέτρεψαν την εύκολη πρόσβαση για αλλαγή πάνας και θα μπορούσαν να λευκανθούν μετά τη φθορά. Τα ρούχα για παιδιά έως έξι με επτά ετών αντιμετωπίστηκαν ως unisex, επιτρέποντας στους γονείς να χρησιμοποιούν τα ίδια ρούχα για κάθε μωρό που γεννιόταν. Ήταν θέμα οικιακής οικονομίας περισσότερο και δεν άλλαξε πολύ ακόμη και όταν τα παστέλ χρώματα (συμπεριλαμβανομένων των ροζ και μπλε, αλλά και του κίτρινου) εισήχθησαν στα μέσα του 1800, πιθανώς επειδή οι εμπορικές βαφές έγιναν ευρέως διαθέσιμες.
Ο διαχωρισμός των χρωμάτων, λοιπόν, ξεκίνησε τον 19ο αιώνα όταν τα παστέλ χρώματα άρχισαν να διαδίδονται στα μωρά. Τα δύο χρώματα επιλέχθηκαν για πρώτη φορά λόγω του τρόπου με τον οποίο συμπλήρωναν τα χρώματα των μαλλιών και των ματιών. Το μπλε προοριζόταν κυρίως για παιδιά με μπλε μάτια και/ ή ξανθά μαλλιά και το ροζ για μωρά με καστανά μάτια και/ ή καστανά μαλλιά.
Το 1918 το Ladies’s Home Journal δημοσίευσε ένα άρθρο που ισχυριζόταν ότι ο γενικά αποδεκτός κανόνας είναι ροζ για τα αγόρια και μπλε για τα κορίτσια. Κι αυτό γιατί τουλάχιστον εκείνη τη στιγμή, το ροζ, το οποίο σχετίζεται με το κόκκινο, θεωρήθηκε πολύ σκληρό για τα κορίτσια, επομένως το μπλε, ένα χρώμα που σχετίζεται άμεσα με τον ουρανό και το φως της ημέρας, τους ταίριαζε καλύτερα.
Ο Jo B. Paoletti, ιστορικός στο Πανεπιστήμιο του Μέριλαντ και συγγραφέας του βιβλίου «Pink and Blue: Telling the Girls from the Boys in America», είπε στο Smithsonian ότι οι χρωματικοί χαρακτηρισμοί ήταν σχεδόν αυθαίρετοι μέχρι τη δεκαετία του 1940, όταν οι κατασκευαστές προσπάθησαν να ερμηνεύσουν τις προτιμήσεις του αμερικάνικου κοινού και κατάλαβαν ότι θα μπορούσαν πολύ εύκολα να προωθήσουν την ακριβώς αντίθετη αντιστοιχία χρώματος και φύλου μωρού. Όπως, άλλωστε, και έκαναν, με το ροζ να προωθείται για τα κορίτσια, επειδή, αυτή τη φορά, θεωρήθηκε ως πιο ρομαντικό λόγω της συγγένειάς του με το κόκκινο, και ότι οι γυναίκες θεωρούνταν πιο συναισθηματικές.
Αλλά μετά, μόλις μία γενιά αργότερα, το γυναικείο απελευθερωτικό κίνημα προτίμησε για άλλη μια φορά τα ρούχα μωρού σε unisex αποχρώσεις, όπως τα λευκά, κίτρινα και μπεζ, τα οποία παρέμειναν στη μόδα μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1980. Τότε ήταν που η ιατρική επιστήμη επέτρεψε στους γονείς να μάθουν το φύλο των αγέννητων μωρών τους και όλοι επανήλθαν στην αντιστοιχία ροζ για τα κορίτσια και μπλε για τα αγόρια.
πηγή newsbeast.gr
