Ένας ωραίος Βιταστιανός «έφυγε» χθες. Ο Ζαχαρίας Παπαγαβριήλ ήταν ένας από τους γλυκύτερους ανθρώπους που γνωρίσαμε και συναναστραφήκαμε.
Αγαπούσε τη Βιτάστα με πάθος και δεν έχανε ευκαιρία να δίνει το παρόν σε κάθε κάλεσμα.
Ήταν ένας από τους έντεκα Βιταστιανούς που στα τέλη της δεκαετίας του 1970 ιδρύσαμε το Σύλλογο Βιταστιανών Αθήνας. Έτρεχε για όλα. Πρώτος στους χορούς, πρώτος στις συγκεντρώσεις, πρώτος σε κάθε προσπάθεια του Συλλόγου.
Από τους πρώτους που αγκάλιασε την απόφαση για την αναστήλωση του παλαιού δημοτικού σχολείου. Πάντα κουβαλούσε μαζί του μια φωτογραφία που έδειχνε πώς ήταν και πώς έγινε το σχολείο. Θυμάμαι την αγωνία του όταν ανέβηκε στο χωριό και είδε τα παράταιρα με την παράδοση του κτίσματος παράθυρα. Ο ίδιος επιμελήθηκε την αλλαγή τους.
Μεράκι του και μεράκι της Βούλας ήταν μετά τη σύνταξη να εγκατασταθούν στη Βιτάστα. Το πέτυχαν και το χάρηκαν. Βλέπετε το πάθος για το χωριό μας ο Ζαχαρίας το μετέδωσε ολοκληρωτικά στη σύζυγό του.
Καλό κατευόδιο Ζαχαρία. Να είναι καλά η σύζυγός σου, τα παιδιά και τα εγγόνια σου να σε θυμούνται και να σε τιμούν.
από την σελίδα Βιτάστα Σερρών
