Λίβανος: Εν μέσω μιας κοινωνικοοικονομικής κρίσης αυξάνονται οι κλήσεις για παροχή ψυχολογικής βοήθειας

Στην άλλη πλευρά της τηλεφωνικής γραμμής ένας άνδρας, πατέρας τεσσάρων παιδιών, δηλώνει ότι σκέφτεται να αυτοκτονήσει επειδή δεν μπορεί πλέον να θρέψει τα παιδιά του. Στον Λίβανο, που πλήττεται από μια πρωτόγνωρη κοινωνικοοικονομική κρίση, τα τηλέφωνα της μοναδικής τηλεφωνικής γραμμή που διαθέτει η χώρα για την πρόληψη των αυτοκτονιών δεν σταματούν να χτυπούν. 

Ο αριθμός των κλήσεων έχει υπερδιπλασιαστεί εδώ και ένα χρόνο, με τον αριθμό τους να φτάνει σχεδόν τα 1.100 τον μήνα. Η οικονομική κατάρρευση της χώρας, αλλά και η έκρηξη της 4ης Αυγούστου 2020 που κατέστρεψε τη Βηρυτό, προκάλεσαν μια πραγματική κρίση ψυχικής υγείας μεταξύ των Λιβανέζων. 
Το φαινόμενο επιδεινώθηκε από τη μαζική μετανάστευση γιατρών από τη χώρα, ανάμεσά τους και ειδικών ψυχικής υγείας, καθώς και την έλλειψη φαρμάκων, περιλαμβανομένων των αγχολυτικών, που είναι δυσεύρετα. 
Στο τηλεφωνικό κέντρο της Embrace Lifeline εργάζονται ακατάπαυστα εθελοντές που ακούν τους Λιβανέζους να τους διηγούνται τις απέλπιδες προσπάθειές τους για να βρουν βενζίνη, τρόφιμα, δουλειά ή έναν τρόπο να φύγουν από τη χώρα. 
«Πολλοί άνθρωποι έχουν χάσει κάθε ελπίδα», λέει η Μία Ατούι, συνιδρύτρια της μη κυβερνητικής οργάνωσης Embrace, που διαχειρίζεται την τηλεφωνική γραμμή. «Σήμερα το πρωί μας ξύπνησε στις 05:30 ένας 31χρονος άστεγος που ήθελε να αυτοκτονήσει», εξηγεί. 
«Την προηγούμενη εβδομάδα ένας πατέρας στην κοιλάδα Μπεκάα ήθελε να βάλει τέλος στη ζωή του γιατί δεν μπορούσε να θρέψει τα τέσσερα παιδιά του», προσθέτει. 
Η Μαγκαλί Έιντ, μια 23χρονη εθελόντρια, θυμάται την κλήση μιας χήρας: «Δεν είχε κανένα μέσο να θρέψει (τα τρία παιδιά της) και δεν ήξερε αν θα έπρεπε να αυτοκτονήσει ή αν θα πρέπει να σκοτώσει τα παιδιά της και να αυτοκτονήσει».

Δωρεάν βοήθεια
Ολοένα και περισσότεροι ανήλικοι παίρνουν τηλέφωνο στη γραμμή βοήθειας, με το ποσοστό να φτάνει τον Ιούλιο το 15% του συνόλου των τηλεφωνημάτων, σύμφωνα με τα στοιχεία της Embrace.
Για να αντεπεξέλθει  στον αυξανόμενο αριθμό κλήσεων, η τηλεφωνική γραμμή λειτουργεί πλέον 21 ώρες το 24ωρο, έναντι 17 ωρών προηγουμένως, με στόχο τους επόμενους μήνες να επεκτείνει τη λειτουργία της όλο το 24ωρο.
Εξάλλου έχει αρχίσει να παρέχει και δωρεάν ψυχολογική υποστήριξη, με περίπου 100 ανθρώπους να έχουν ήδη εγγραφεί στη λίστα αναμονής. 
Εδώ και δύο χρόνια ο Λίβανος ζει τη μία τραγωδία μετά την άλλη. Την απογοήτευση μετά την αποτυχία της λαϊκής εξέγερσης του 2019 – που είχε στόχο την ανατροπή της καθεστηκυίας πολιτικής τάξης την οποία οι πολίτες κατηγορούσαν για διαφθορά– ακολούθησε η πανδημία της covid-19 και η καταστροφική έκρηξη του περσινού καλοκαιριού.
Η κατάσταση επιδεινώθηκε περαιτέρω μετά τα τέλη Ιουνίου με την κατάρρευση του συστήματος παροχής κρατικών επιχορηγήσεων, που προκάλεσε έλλειψη σε πολλά προϊόντα και ώθησε πολλούς Λιβανέζους να φύγουν από τη χώρα. 

«Αδύνατη αποστολή»
«Βλέπουμε περισσότερα περιστατικά άγχους και κατάθλιψης, αλλά και πολύ πιο σοβαρές περιπτώσεις», υπογραμμίζει ο Φάντι Μααλούφ, επικεφαλής του τμήματος ψυχιατρικής του αμερικανικού νοσοκομείου της Βηρυτού. 
Κάποιοι ασθενείς «έχουν μειώσει τις δόσεις των φαρμάκων τους» εξαιτίας των ελλείψεων «ή αποφάσισαν να σταματήσουν την αγωγή τους εντελώς, με συνέπεια να επιδεινωθεί η κατάθλιψή τους ή ακόμη να φτάσουν να έχουν τάσεις αυτοκτονίας», εξηγεί ο ίδιος. «Ήταν όλοι τους σε σταθερή  κατάσταση προηγουμένως». 
Με τη ζήτηση να αυξάνεται ραγδαία, η ψυχολόγος Νάναρ Ικναντιοσιάν δυσκολεύεται να αντεπεξέλθει. Η 29χρονη γυναίκα εργάζεται 13 ώρες την ημέρα χωρίς διάλειμμα και δέχεται συνεχώς αιτήματα να αναλάβει νέους ασθενείς, τα οποία αναγκάζεται να απορρίψει. 
Η πρωτόγνωρη σε εύρος κρίση προκάλεσε τη φτωχοποίηση μεγάλου μέρους του πληθυσμού του Λιβάνου: σχεδόν το 80% των Λιβανέζων ζει πλέον κάτω από το όριο της φτώχειας, σύμφωνα με τον ΟΗΕ. 
Σύμφωνα με τη Μπούσρα, μια 26χρονη εθελόντρια στην Embrace, το έργο της έχει καταντήσει να είναι «μια αδύνατη αποστολή». «Προσποιούμαστε ότι ξαναδίνουμε ελπίδα σε μια χώρα όπου δεν υπάρχει  πια καμία».

Πηγή ΑΠΕ