Στις 7 Φεβρουαρίου, σύμφωνα με το εορτολόγιο είναι του Οσίου Παρθενίου, Οσίου Λουκά και γιορτάζουν τα ονόματα: Παρθένιος, Παρθένης, Παρθενία, Παρθενόπη, Λουκάς, Λουκία και Λουκίτσα.
Όσιος Λουκάς
Ο Όσιος Λουκάς, σύμφωνα με το saint.gr, γεννήθηκε το καλοκαίρι του 896 μ.Χ. από τον Στέφανο και την Ευφροσύνη. Καταγόταν από την Αίγινα, αλλά η οικογένεια του μετακόμισε στη Φωκίδα. Εκεί αγόρασαν χωράφια και έβοσκαν ζώα. Και το παιδάκι τους, αφού φοίτησε στο σχολείο, βοήθησε και αυτό στη φύλαξη των ζώων τους. Ο μικρός Λουκάς, ενώ έβοσκε τα ζώα, συγχρόνως εντρυφούσε και σε κάποιο θρησκευτικό βιβλίο. Από τότε καρδιά συμπονετική και ευεργετική ο Λουκάς, όταν περνούσαν από τη βοσκή του παιδάκια φτωχά και του ζητούσαν λίγο ψωμί, εκείνος τους έδινε και το προσφάγι του.
Όταν πέθανε ο πατέρας του, συγκινητικότατη ήταν η φροντίδα του για την παρηγοριά της μητέρας του. Όταν δε πέθανε και αύτη, τότε μοίρασε όλα τα υπάρχοντα τους στους φτωχούς και έστησε μια καλύβα στους πρόποδες ενός βουνού κοντά στη θάλασσα.
Όταν όμως εισέβαλαν οι Βούλγαροι στην κεντρική Ελλάδα, ο Λουκάς κατέφυγε στην Πελοπόννησο. Επανήλθε στη Φωκίδα το 927 μ.Χ. και εγκαταστάθηκε οριστικά στο όρος Στείριον (Στείρι) κοντά στην ομώνυμη σημερινή Κοινότητα της επαρχίας Λεβαδείας. Εκεί με άλλους μοναχούς έκτισε Μονή, και η μεγάλη του πνευματικότητα τον έκανε ν’ αποκτήσει φήμη Άγιου σ’ όλη την περιοχή. Πέθανε στις 7 Φεβρουαρίου του 953 μ.Χ.
Το αδιάφθορο Λείψανο του Οσίου Λουκά του Στειριώτη φυγαδεύτηκε στη Δύση μέσω Άρτας και Βοσνίας, λόγω της προελάσεως των Οθωμανών. Τον Αύγουστο του 1463 μ.Χ. έφθασε στη Βενετία, όπου έγινε δεκτό ως Λείψανο του Ευαγγελιστού Λουκά. Η απόδοση του Λειψάνου στον Όσιο Λουκά τον Στειριώτη άρχισε τον 19ο μ.Χ. αιώνα και κορυφώθηκε το 2001 μ.Χ. με την εγγραφή του Αγίου στο Νέο Ρωμαϊκό Μαρτυρολόγιο από τον Πάπα Ιωάννη Παύλο Β’. Το 1986 μ.Χ., μετά από ενέργειες του τότε Μητροπολίτη Θηβών και Λεβαδείας Ιερωνύμου, η ρωμαιοκαθολική Εκκλησία επέστρεψε το Λείψανο στην Εκκλησία της Ελλάδος και κατατέθηκε στη Μονή του. Πάντως το πρόβλημα της γνησιότητας του Λειψάνου του Οσίου Λουκά παραμένει εφ’ όσον το λείψανο που επιστράφηκε φέρει Κάρα και στη Μονή Φιλοθέου Αγίου Όρους φυλάσσεται Κάρα που αποδίδεται στον ίδιο Άγιο.
Όσιος Παρθένιος επίσκοπος Λαμψάκου
Ο όσιος Παρθένιος, σύμφωνα με το saint.gr, καταγόταν από κάποια κωμόπολη της Βιθυνίας και έζησε κατά τους χρόνους του Μ. Κωνσταντίνου (324 – 337 μ.Χ.). Ήταν υιός του διακόνου της Εκκλησίας της Μελιτοπόλεως Χριστοφόρου, από τον οποίο εδιδάχθηκε την ορθόδοξη πίστη.
Ο Άγιος από την παιδική του ηλικία προέκοπτε στην αρετή και την ευσέβεια. Ο τρόπος με τον οποίο ο Κύριος αλίευσε τους αποστόλους, που ήσαν ψαράδες, τον έκανε να αγαπήσει την αλιεία. Κα όταν έριχνε τα δίχτυα του στην Απολλωνιάδα λίμνη και τα ανέσυρε γεμάτα ψάρια, αισθανόταν ότι εργαζόταν σε ένα από τα πλοιάρια του Αποστόλου Πέτρου ή του Ιωάννου.
Τα χρήματα που εισέπραττε από την πώληση των ψαριών δεν τα κρατούσε για τον εαυτό του αλλά τα εμοίραζε στους πτωχούς από αγάπη προς αυτούς. Γι αυτό κι όταν τον ευχαριστούσαν έλεγε: « Διατί με ευχαριστείτε; Δεν έχω καμία τέτοια αξίωση. Μήπως είμαστε ξένοι; Εμείς είμαστε αδελφοί. Τι δε απλούστερο και φυσικότερο από το να βοηθά αδελφός τους αδελφούς;»
Για την ενάρετη αυτού παρουσία ο Επίσκοπος Μελιτοπόλεως Φίλιππος (ή Φιλητός) τον εχειροτόνησε πρεσβύτερο. Αργότερα ο Επίσκοπος Κυζίκου Αχίλλιος (ή Ασχόλιος) τον εχειροτόνησε Επίσκοπο Λαμψάκου.
Η αρετή και η ευσέβεια που έκρυβε στην ψυχή του ήταν τόσο μεγάλη, ώστε ο Θεός τον προίκισε με το χάρισμα της θαυματουργίας, για να μπορέσει να εκδιώκει τους δαίμονες από τους ανθρώπους και να θεραπεύει κάθε είδους ασθένεια. Γι αυτό προσφεύγουν σε αυτόν ιδιαίτερα οι πάσχοντες από την επάρατη νόσο του καρκίνου. Ο Άγιος ήταν ο πράος, ο υπομονετικός, ο φιλόξενος, ο μακρόθυμος, ο άγγελος της ομόνοιας, ο ενθαρρύνων τους μετανοούντες, ο πρόθυμος για το ποίμνιό του. Ο Όσιος Παρθένιος εκοιμήθηκε εν ειρήνη. Τμήμα της τιμίας κάρας αυτού φυλάσσεται στην ιερά μονή Μακρυμάλλη, της Ι. Μητροπόλεως Χαλκίδος.
Γεννήσεις στις 7 Φεβρουαρίου
- 1102 Ματθίλδη, πριγκίπισσα της Αγγλίας και αυτοκράτειρα της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας
- 1478 Τόμας Μορ, Άγγλος πολιτικός και συγγραφέας
- 1693 Άννα Ιβάνοβνα, αυτοκράτειρα της Ρωσίας
- 1741 Γιόχαν Χάινριχ Φίσλι, Ελβετός καλλιτέχνης
- 1812 Κάρολος Ντίκενς, Άγγλος συγγραφέας
- 1870 Άλφρεντ Άντλερ, Αυστριακός ψυχολόγος
- 1873 Τόμας Άντριους, Ιρλανδός ναυπηγός
- 1877 Γκόντφρεϊ Χάρολντ Χάρντι, Άγγλος μαθηματικός
- 1885 Σίνκλερ Λιούις, Αμερικανός συγγραφέας
- 1915 Πατριάρχης Βουκουρεστίου Θεόκτιστος
- 1919 Ντέιβιντ Χάφλερ, Αμερικανός μηχανικός ήχου
- 1934 Έντι Φενέκ Αντάμι, Μαλτέζος πολιτικός
- 1935 Μητροπολίτης Βελγίου Παντελεήμων
- 1938 Μητροπολίτης Γερμανίας Αυγουστίνος
- 1954 Ντίτερ Μπόλεν, Γερμανός συνθέτης
- 1962 Ντέιβιντ Μπράιαν, Αμερικανός μουσικός (Bon Jovi)
- 1974 Στιβ Νας, Καναδός καλαθοσφαιριστής
- 1977 Γιώργος Αλεξόπουλος, Έλληνας ποδοσφαιριστής
- 1977 Δημήτρης Παπανικολάου, Έλληνας καλαθοσφαιριστής
- 1978 Άστον Κούτσερ, Αμερικανός ηθοποιός
- 1981 Νταρσί Νέτο, Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής
- 1983 Γιώργος Γκουγκουλιάς, Έλληνας ποδοσφαιριστής
- 1989 Νικ Καλάθης, Έλληνας καλαθοσφαιριστής
- 1990 Άννα Αμπρέου, Φινλανδή τραγουδίστρια
Θάνατοι στις 7 Φεβρουαρίου
- 0590 Πάπας Πελάγιος Β΄
- 0780 Νικήτας Α’, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως
- 1317 Ροβέρτος, κόμης του Κλερμόν
- 1736 Στήβεν Γκρέυ, Άγγλος αστρονόμος και επιστήμονας
- 1864 Βουκ Στεφάνοβιτς Κάρατζιτς, Σέρβος γλωσσολόγος
- 1878 Πάπας Πίος Θ΄
- 1894 Αντόλφ Σαξ, Βέλγος κατασκευαστής μουσικών οργάνων, εφευρέτης του σαξόφωνου
- 1958 Βλαντιμίρ Λόσκι, Ρώσος θεολόγος
- 1964 Σοφοκλής Βενιζέλος, Έλληνας πολιτικός
- 1965 Περικλής Ιωαννίδης, Έλληνας αντιναύαρχος
- 1979 Γιόζεφ Μένγκελε, Γερμανός εγκληματίας πολέμου
- 1987 Κλάουντιο Βίλα, Ιταλός τραγουδιστής
- 2007 Αλέκος Ζαρταλούδης, Έλληνας ηθοποιός
- 2007 Άλαν Μακντιάρμιντ, Νεοζηλανδός χημικός
- 2008 Άντριου Μπερτιέ, Άγγλος πρίγκιπας και μέγας μάγιστρος του Κυρίαρχου Στρατιωτικού Τάγματος της Μάλτας
- 2010 Αντρέ Κολινγκμπά, Κεντροαφρικανός πολιτικός
[Πηγή για τα γεγονότα: wikipedia]
