Σερρών Θεολόγος: Πνευματική διδαχή για την επί τη λαμπροφόρω αναστάσει του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΔΙΔΑΧΗ ΕΠΙ ΤΗ ΛΑΜΠΡΟΦΟΡΩ ΑΝΑΣΤΑΣΕΙ 

ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

«Ἀνέστη Χριστός, καί κόσμος ὅλος πεφώτισται∙ ἀνέστη Χριστός, καί χαίρουσιν Ἄγγελοι∙ πᾶσα ἡ κτίσις ἀνακαινίζεται∙ ἀνανεοῦται πᾶσα, καί εἰς ἀφθαρσίαν μεταστοιχειοῦται∙ καί μεταπλάττεται∙ σκιρτάτω ἡ Ἐκκλησία, καί φαιδρῶς ἑορταζέτω τά ἔνδοξα Χριστοῦ νικητήρια…». 

Ἀγαπητοί μου χριστιανοί,

Ὅλα γέμισαν φῶς, «οὐρανός τε καί γῆ καί τά καταχθόνια», ψάλλει θριαμβευτικά ἡ Ἐκκλησία μας κατά τήν θεσπέσια καί φωτόλουστη λειτουργία τῆς Ἀναστάσεως, καλώντας μας καί πάλι νά ἑορτάσουμε «ψυχαῖς καθαραῖς» τήν λαμπροφόρο Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας ἀποτελεῖ τήν κορυφαῖα ἑορτή τῆς χριστιανοσύνης. Εἶναι τό ἕαρ τῆς ψυχῆς μας, ἡ ἑορτή τῆς χαρᾶς, τῆς ἐλπίδος, τῆς ἀγαλλιάσεως, τῆς σωτηρίας, τῆς εἰρήνης, τῆς ἀγάπης, τῆς «καινῆς κτίσεως». Εἶναι τό Πάσχα τῶν πιστῶν, ἡ ἑορτή τῶν ἑορτῶν καί ἡ πανήγυρις τῶν πανηγύρεων. Ἀπό τό κενό καί ἀπαστράπτον μνημεῖο τοῦ Κυρίου μας ἐκπηγάζει ἡ πληρότητα τῆς ζωῆς, ἡ ὀντολογική ἀποκατάστασις καί ἡ θεία συγγνώμη πρός ὁλόκληρη τήν ἀνθρωπότητα. 

Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Σωτῆρος μας Ἰησοῦ Χριστοῦ εἶναι ἕνα μοναδικό καί ἀνεπανάληπτο ἱστορικό γεγονός μέ ἀνυπολόγιστης ὅμως ἀξίας σωτηριολογικές καί ὑπαρξιακές προνομίες καί δωρήματα. Ὁ πρωτεργάτης τοῦ μεγάλου αὐτῦ θαύματος εἶναι ὁ Ἴδιος, ὁ Ἀθάνατος καί παντεχνήμων Λόγος τοῦ Θεοῦ. Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου δημιουργεῖ μία νέα προοπτική καί δυναμική στήν ἀνθρώπινη πραγματικότητα, πού ὁδηγεῖ στήν ἀληθινή ζωή καί τήν ἐλευθερία. Ὁ πιστός πού ἐλευθέρως τοποθετεῖται θετικῶς στήν προοπτική αὐτή, καλλιεργεῖ ἀνάλογο φρόνημα καί ἦθος στήν ζωή του καί στρέφει τό νοῦ καί τήν σκέψη του στόν οὐρανό, ζώντας «ἐν καινότητι ζωῆς» (Ρωμ. 6, 4), ἐλεύθερος ἀπό τόν φόβο τοῦ θανάτου πού ὑφίσταται πλέον ὡς ἁπλό ἐπεισόδιο στήν ἀνθρώπινη πορεία πρός τό «σύν Χριστῷ εἶναι». Μέ τόν θάνατό Του ὁ Κύριός μας μετέβαλε καί αὐτή τήν πικρά φύση τοῦ θανάτου. Ὁ θάνατος ἔγινε πλέον «Πάσχα», δηλαδή διάβαση, γέφυρα, πέρασμα στήν βασιλεία τοῦ Θεοῦ, στήν πραγματική καί ἀτελεύτητη ζωή τῆς θεοκοινωνίας. Ὁ κάποτε ἀνίκητος καί ἀδυσώπητος ἐχθρός τοῦ ἀνθρώπου, ὁ θάνατος, ἔγινε μέ τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας ταπεινός ὑπηρέτης, στό ταξίδι τοῦ ἀνθρώπου πρός τήν αἰώνια χριστοζωή. Αὐτή τήν πραγματικότητα ζοῦμε σέ κάθε θεία Λειτουργία.  

«Πού σοῦ θάνατε τό κέντρον;», ρωτᾶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος καί ὁ Ἱερός Χρυσόστομος ἀπαντᾶ: «Ἀνέστη Χριστός καί σύ καταβέβλησαι! Ἀνέστη Χριστός, καί ζωή πολιτεύεται! Ἀνέστη Χριστός καί νεκρός οὐδείς ἐν τῷ μνήματι..!». Ὁ ἀναμάρτητος θεάνθρωπος Κύριος, ὁ δεύτερος Ἀδάμ, ὁ νικητής τῆς ἁμαρτίας πού γεννᾶ τόν θάνατο ὡς παντοδύναμος Θεός ἔλυσε τά δεσμά τῆς πανανθρώπινης σκλαβιᾶς στόν θάνατο καί τήν ἁμαρτία. Αὐτή τήν νέα χαρμόσυνη πραγματικότητα ἐκφράζει ἡ Ἐκκλησία μας ψάλλουσα τό πρωί τοῦ Ἁγίου καί Μεγάλου Σαββάτου τό «Σήμερα ὁ Ἅδης μέ βαθύ ἀναστεναγμό φωνάζει δυνατά∙ κατέπεσε ἡ ἐξουσία μου∙ δέχθηκα (τόν Χριστό) ὡς κοινό ἄνθρωπο, ὅπως ἕναν ἀπό αὐτούς πού πεθαίνουν∙ Αὐτόν ὅμως δέν μπορῶ νά τόν φυλακίσω καθόλου, ἀλλά χάνω μαζί μέ Αὐτόν καί ὅσους εἶχα στό βασίλειό μου∙ ἐγώ εἶχα τούς νεκρούς δικούς μου πάντοτε, ἀλλά τώρα αὐτός τούς ἀνασταίνει».  

Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας εἶναι ἕνα θαῦμα, ἕνα ὑπερφυές μυστήριο. Ὡς ἐκ τούτου βιοῦται μόνον διά τῆς πίστεως καί μέσα στήν Ἐκκλησία. Χωρίς πίστη στήν ἀνάσταση τοῦ Κυρίου δέν ὑπάρχει νόημα στήν ζωή, οὔτε καί στόν πνευματικό μας ἀγώνα. Χωρίς αὐτή ὅλα φαντάζουν μάταια, φτωχά, ἀδύνατα, μελαγχολικά, περιορισμένα. Χωρίς τήν ἐμπειρία τῆς ἀναστάσεως δέν εἶναι δυνατό νά νικηθεῖ ὁ φόβος τοῦ θανάτου. Χωρίς τήν πίστη στήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, «ματαία ἡ πίστις ὑμῶν» (Α’ Κορ. 15, 17). Οἱ πιστοί ζοῦμε στήν Ἐκκλησία ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τήν ἐμπειρία τῆς Ἀναστάσεως, βέβαιοι ὅτι ὁ Ἀναστάς Κύριος μᾶς ἐλευθερώνει ἀπό τά δεσμά τοῦ Ἅδου, ἀπό μία ζωή «ἀβίωτη», μία ζωή χωρίς Θεό, χωρίς οὐσιαστικό νόημα καί σκοπό. Ἡ πανένδοξος Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου ἀποτελεῖ τό χαροποιό προανάκρουσμα, τήν εὐλογημένη ἀρχή καί τήν ἐγγύηση καί τῆς δικῆς μας προσωπικῆς ἀναστάσεως, τῆς ὁποίας προγευόμεθα τήν χάριν καί τό κάλλος, ζώντας τό μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας, ὅπου καί προσδοκῶμεν «σύν πᾶσι τοῖς ἁγίοις» τήν ἔλευσιν τῆς ἀνεσπέρου ἐκείνης ἡμέρας τῆς Βασιλείας Του, τούς «καινούς οὐρανούς καί γῆν καινήν» (Β’ Πέτρ, 3, 13), ὥστε «πάντοτε σύν Κυρίῳ ἐσόμεθα» (Α’ Θεσ. 4, 17).

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, 

Τό ἐλπιδοφόρο μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας πού σηματοδοτεῖ τήν συνανάσταση ὁλοκλήρου τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, στίς δύσκολες καί ἀποκαλυπτικές ἡμέρες μας ἀποκτᾶ μία συγκλονιστική ἐπικαιρότητα. Αὐτή τήν νέα χαρμόσυνη πραγματικότητα, τό εὐαγγέλιο τῆς χαρᾶς καί τῆς ζωῆς, διακονεῖ διαχρονικά μέσα στόν κόσμο ἡ ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας, ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἀναστάσεως. Ἐκείνη, ὡς φιλόστοργη μητέρα, μᾶς προσκαλεῖ νά ἑορτάσουμε τήν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ μέ ὅρους πνευματικούς, νά κτίσουμε στήν ζωή μας ἦθος ἀναστάσιμο, νά κοινωνήσουμε τῆς χαρᾶς καί τῆς εὐλογίας τῆς λαμπρᾶς αὐτῆς ἡμέρας, νά ἐμπνευσθοῦμε στήν ζωήν μας ἀπό τήν δύναμή της. Χωρίς τήν πίστη στήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ χριστιανός δέν νοεῖται οὔτε καί ὑπάρχει. Εὔχομαι ὁλοθύμως τό ὑπερφυές θαῦμα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας νά γίνει τό δικό μας Πάσχα, τό προσωπικό πέρασμα τοῦ καθενός μας στήν ἁγιότητα, τήν χαρά, τήν εὐλογία, τήν ζωή, τήν δικαιοσύνη καί τελικῶς στόν ἴδιο τόν Χριστό, τό αἰώνιο καί μυστικό μας Πάσχα. 

Ἡ δε χάρις καί τό ἄπειρον ἔλεος τοῦ ἐνδόξως ἐκ νεκρῶν Ἀναστάντος Κυρίου Ἰησοῦ μετά πάντων ὑμῶν. 

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ – ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ! ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ, ΑΝΑΣΤΑΣΙΜΑ

Διάπυρος πρός τόν Ἀναστάντα Κύριον εὐχέτης σας

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

Ο ΣΕΡΡΩΝ ΚΑΙ ΝΙΓΡΙΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ