Θεσσαλονίκη: “Δύο ξενοδοχεία στο κέντρο της Θεσσαλονίκης και δύο φόνοι”

Δύο νέες κυκλοφορίες βιβλίων από δύο νέες Συγγραφείς της Θεσσαλονίκης

Η δημοσιογράφος και ραδιοφωνική παραγωγός Μαρία Αμανατίδου και η σύμβουλος τουριστικού μάρκετινγκ Σοφία Μπουρνατζή μόλις κυκλοφόρησαν τα πρώτα τους λογοτεχνικά βιβλία, το «Ambassador» (εκδ.Νίκας) και το «Ξενοδοχείο Ελίτ» (εκδ.Ζενίθ) αντίστοιχα, τα οποία συμπτωματικά έχουν στο επίκεντρό τους ένα ξενοδοχείο στο κέντρο της Θεσσαλονίκης κι έναν φόνο.

Ποπ και σύγχρονο με έντονα κινηματογραφικά στοιχεία το πρώτο βιβλίο, γρήγορο, με φωτογραφικές περιγραφές το δεύτερο, εκτός από κοινό σκηνικό τη Θεσσαλονίκη, ένα ακόμη κοινό που έχουν τα δύο, είναι ότι ενώ οι ιστορίες τους είναι φανταστικές, οι δύο συγγραφείς εκτιμούν ότι θα μπορούσαν να είναι αληθινές.

«Το «Ξενοδοχείο Ελίτ» θα μπορούσε να είναι πραγματικό και η ιστορία που περιγράφει θα μπορούσε να είναι αληθινή. Παραπλήσια γεγονότα, μερικές φορές ακόμη πιο τραβηγμένα, συνέβησαν. Υπάρχουν αποδείξεις, αρχειακό υλικό, καταγραφή αναμνήσεων. Αυτό για μένα είναι το πιο ενδιαφέρον. Ότι θα μπορούσαν όλα αυτά να έχουν συμβεί», δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η κ. Μπουρνατζή, η οποία γεννήθηκε και μεγάλωσε στις Σέρρες και ζει στη Θεσσαλονίκη. Πραγματικές θα μπορούσαν να είναι και οι ιστορίες του «Ambassador», σύμφωνα με την κ. Αμανατίδου, η οποία γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κατερίνη, αλλά επίσης ζει και εργάζεται εδώ και χρόνια στη Θεσσαλονίκη.

Στο βιβλίο της Μαρίας Αμανατίδου, διαφορετικοί μεταξύ τους άνθρωποι, σ’ ένα ξενοδοχείο στο Βαρδάρη, γίνονται μάρτυρες ενός φόνου, αλλά κανείς δεν μπορεί να μιλήσει γιατί κανείς από αυτούς δε θα έπρεπε να βρίσκεται εκεί.

Στο «Ξενοδοχείο Ελίτ», η αποκάλυψη ενός νεκρού στο υπόγειό του, ξετυλίγει μια ιστορία που ξεκινάει από τη Θεσσαλονίκη των αρχών του 20ου αιώνα, κορυφώνεται μέσα στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και αποκαλύπτεται έναν αιώνα μετά.

«Ζούμε σε μια πόλη που κατακυριεύεται από το παρελθόν της. Για την ακρίβεια, ζούμε πάνω από το παρελθόν της ή τουλάχιστον πάνω από το τελευταίο στρώμα της ιστορίας του. Οποιαδήποτε ανακίνηση, φέρνει στον 21ο αιώνα πληγές και μνήμες των προηγούμενων εποχών. Δεν είναι μόνο άποψη των κατοίκων αυτή. Είναι η αίσθηση που αποκομίζει κάθε επισκέπτης της Θεσσαλονίκης, ότι το παρελθόν δεν βρίσκεται μόνο στα ευρήματα των μουσείων, αλλά καραδοκεί να εμφανιστεί σε κάθε γωνία του ιστορικού κέντρου, με οποιαδήποτε μορφή», επισημαίνει η Σοφία Μπουρνατζή.

Για την ίδια, η επιλογή να έχει το βιβλίο επίκεντρο ένα ξενοδοχείο ήταν σχεδόν αυτονόητη, καθώς ασχολείται χρόνια με τα ξενοδοχεία και τον τουρισμό. «Τα ξενοδοχεία κρύβουν μυστικά, πολλές φορές τόσο παλιά όσο το ίδιο το κτίριο», εξηγεί και στο βιβλίο∙ όσο το «Ξενοδοχείο Ελίτ» συνεχίζει να βγάζει μυστικά, τόσο οι ένοχοι γίνονται περισσότεροι από τους αθώους.

Η Μαρία Αμανατίδου, από την πλευρά της, έβαλε τους ήρωές της μέσα σε ένα ξενοδοχείο στην εμβληματική γειτονιά του Βαρδάρη, θέλοντας, όπως τονίζει, να καταγράψει μια πραγματικότητα, μέσα από χαρακτήρες που όλοι συναντάμε αλλά μπορεί να μην παρατηρούμε. «Ένα άλλο στοιχείο που με απασχολεί στα γραπτά μου τελευταία, σε ιστορίες και μικρά διηγήματα, στο «Ambassador», αλλά και σε αυτό που ήδη ξεκίνησα να στήνω και να γράφω, είναι το θέμα της εκδίκησης. Με απασχολεί ιδιαίτερα η ψυχή ενός ανθρώπου που ζει την αδικία ή την έλλειψη απόδοσης δικαιοσύνης και αποφασίζει να πάρει τα πράγματα στα χέρια του. Πιστεύω ότι θα κάνω ένα ταξίδι εκεί μέσα, το επόμενο διάστημα γιατί είναι ένας χώρος που θέλω να εξερευνήσω», σημειώνει.

Η δημοσιογράφος συνειδητοποίησε καλύτερα από ποτέ γιατί της αρέσει το noir και γενικά η αστυνομική λογοτεχνία, όταν πριν από μερικές εβδομάδες είδε το ντοκιμαντέρ «Latin Noir» του Ανδρέα Αποστολίδη. «Μου αρέσει γιατί είναι κατεξοχήν πολιτική. Γιατί πάντα στο noir, οι δεξιοτέχνες συγγραφείς κατέγραφαν τις φωνές και τα προβλήματα όσων δεν ακούγονταν, των αόρατων, των λούμπεν. Ίσως και τις ιδέες που υπάρχουν εκεί έξω και δεν τις καταγράφουν τα κυρίαρχα μέσο ενημέρωσης ή μπορεί να χάνονται και μέσα στον υπόνομο των κοινωνικών μέσων», λέει η Μαρία Αμανατίδου.