Κοιτάμε μπροστά: Είναι βιώσιμη η ανάπτυξη της Θεσσαλονίκης;

Ένας απολογισμός του 2022 από τους περιφερειακούς συμβούλους της παράταξης “Κοιτάμε Μπροστά”

Συνηθίζονται οι απολογισμοί στο τέλος κάθε έτους, ώστε να αναστοχαστούμε και να διορθώσουμε ότι είναι εφικτό. Η εμπειρία μας από τη συμμετοχή στο Περιφερειακό Συμβούλιο Κεντρικής Μακεδονίας, ωστόσο, μας κάνει να είμαστε βαθιά προβληματισμένοι. Όχι μόνο για τον τρόπο λειτουργίας του Περιφερειακού Συμβουλίου, τη δικαίωση στο ΣτΕ των ενστάσεων για τη λειτουργία των επιτροπών σε Δήμους και Περιφέρειες, τον διακοσμητικό ρόλο στον οποίο ωθούνται οι παρατάξεις της αντιπολίτευσης, αλλά και για την τροπή που παίρνει η ανάπτυξη της Θεσσαλονίκης, μέσα από τις κυβερνητικές επιλογές και τις συντονισμένες ενέργειες των συμπολιτευόμενων στελεχών της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας αυτοδιοίκησης. Ένα μοντέλο ανάπτυξης που διαμορφώνεται ευκαιριακά και με βάση μάλλον συμφέροντα επενδυτών, παρά τις ανάγκες των πολιτών.

Πολλές είναι οι ενδείξεις που μας κάνουν να καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι η μητροπολιτική συντονιστική λειτουργία της Περιφέρειας είναι σχεδόν ανύπαρκτη! Η παράταξή μας συχνά έχει επιστήσει την προσοχή για το ότι η Μητροπολιτική Επιτροπή δεν εκπληρώνει τον συντονιστικό και ρυθμιστικό της ρόλο, με αποτέλεσμα να παρατηρείται ένα αλαλούμ έργων και παρεμβάσεων, συχνά ασύμβατων μεταξύ τους και με τις αρχές της βιώσιμης ανάπτυξης. Η «μητροπολιτικότητα» λείπει από τη Μητροπολιτική Επιτροπή!

Η Μαρίνα, το ενυδρείο και το πάρκινγκ στο Ποσειδώνιο, η οικοδόμηση της ακτής Σοφούλη, η τύχη που θα έχει το “Παλατάκι” στο Καραμπουρνάκι, η βάναυση οικοπεδοποίηση και οικοδόμηση της Μαρίνας Αρετσούς, όλες δηλαδή οι “εξαιρέσεις” στον Δήμο Καλαμαριάς από τον ενιαίο υποτίθεται σχεδιασμό του Παραλιακού Μετώπου, αλλά και η αντίδραση του ΣτΕ για τα σχέδια του Τεχνολογικού Πάρκου Thess Intec στα Τσαΐρια της Περαίας, αποτελούν ορισμένες μόνο από τις ενδείξεις, εστιασμένες σε έναν μικρό γεωγραφικό χώρο.

Αλλά και η εμπορευματοποίηση πολιτιστικών μνημείων και πράσινων χώρων, με την απόπειρα να παρουσιαστούν ως “νέα τοπόσημα” και στόχο την όσο το δυνατόν αποδοτικότερη κερδοφορία τους, δημιουργούν πολλές απορίες για το που οδεύει η Θεσσαλονίκη ως πόλη και τι είδους ποιότητα ζωής και υπηρεσιών παρέχει στους πολίτες της. Οι αλευρόμυλοι Αλλατίνη που μάλλον προαλείφονται για εμπορικό κέντρο, ο ουρανοξύστης στα κεραμεία Αλλατίνη με τον γειτονικό σταθμό του Μετρό που φυτεύτηκαν σε έναν εκτεταμένο χώρο που προοριζόταν (από την εποχή του Εμπράρ ακόμη) για πράσινο στη Νέα Ελβετία και γύρω από την πρώην κοίτη του χειμάρρου Αλλατίνη, η ζυθοποιεία ΦΙΞ και όλος ο χώρος με τα πολιτιστικά βιομηχανικά κτήρια από το λιμάνι μέχρι τους Λαχανόκηπους, ο οποίος μάλλον προορίζεται να αποδοθεί σε μια απίστευτης πυκνότητας εκμετάλλευση για logistics, με την άκριτη αποδοχή προτάσεων όπως της Alumil για κατασκευή περισσότερων ουρανοξυστών – “τοπόσημων”, που θα εντατικοποιήσουν ακόμη περισσότερο τις χρήσεις κοντά στο κέντρο, πολλαπλασιάζοντας τις συνθήκες συμφόρησης, αποτελούν τρανταχτά παραδείγματα ενός κρυφού σχεδιασμού, ο οποίος γίνεται απόπειρα να σερβιριστεί ως “πολιτική επιτυχία”.

Το συμπέρασμα που καταλήγουμε με λίγα λόγια είναι ότι η πόλη αναπτύσσεται άναρχα και ασφυκτικότερα, υιοθετώντας αλλοπρόσαλλα σχέδια από διάφορους ιδιωτικούς φορείς, ισοπεδώνοντας και τους τελευταίους ελεύθερους και πράσινους χώρους και υποβαθμίζοντας την ποιότητα ζωής των πολιτών.

Απευθύνουμε λοιπόν έκκληση προς τη διοίκηση της Περιφέρειας και της Μητροπολιτικής Επιτροπής για το νέο έτος, να ανοίξουν τον διάλογο για όλα αυτά τα θέματα που προωθούνται ερήμην των πολιτών, να ακούσουν τις διαφορετικές απόψεις και τις τεκμηριωμένες κριτικές και να πάμε προς τις αυτοδιοικητικές εκλογές με την όσο το δυνατόν καλύτερη δημόσια παρουσίαση των εναλλακτικών σχεδίων πραγματικά βιώσιμης ανάπτυξης και βελτίωσης της ποιότητας ζωής, αλλά και των απόψεων φορέων και πρωτοβουλιών που μπορεί να διαφέρουν από το “κυρίαρχο αφήγημα”.