Τι απαντά με ανάρτησή του στο facebook o συγγραφέας Στέφανος Ξενάκης, για όσα λέγονται και γράφονται
“Λόγω της καθυστερημένης τακτοποίησης κάποιων υποχρεώσεων της εταιρίας μου, που είχε πτωχεύσει το 2015, μετά από 18 χρόνια λειτουργίας, και μιας δικής μου αμέλειας, έπρεπε να προσκομιστώ στο κρατητήριο της ΓΑΔΑ την προηγούμενη Δευτέρα. Έμεινα μέσα οκτώ μέρες μέχρι να ολοκληρωθεί η διαδικασία συγχώνευσης κι αποπληρωμής των ποινών. (για όποιον γνωρίζει, η συγκεκριμένη διαδικασία, είναι πολύπλοκη και χρονοβόρα)
Κάποια ΜΜΕ έκαναν ό,τι μπόρεσαν για να με κατασπαράξουν «ως είθισται» σε αυτές τις περιπτώσεις. Κάποια δε σεβάστηκαν ούτε την οικογένειά μου, ούτε καν τα παιδιά μου, στο γνωστό ανθρωποφάγο κυνήγι. Κανένα από αυτά τα ΜΜΕ μέχρι σήμερα φυσικά, δεν είχε ξαναασχοληθεί μαζί μου. Βλέπεις η κυκλοφορία ενός ελληνικού βιβλίου σε 31 διαφορετικές γλώσσες ΔΕΝ είναι είδηση. Η σύλληψη του μπεστσελερά όμως είναι «λαβράκι».
Στα σημαντικά τώρα: Αυτές οι οχτώ μέρες στο κρατητήριο της ΓΑΔΑ ήταν με απόσταση οι σημαντικότερες της ζωής μου. Έκανα τις βαθύτερες συζητήσεις που θυμάμαι να έχω κάνει, ένιωσα τα εντονότερα συναισθήματα που θυμάμαι να έχω νιώσει. Βίωσα τι σημαίνει αλληλεγγύη, συνεργασία και μοίρασμα μεταξύ των συγκρατουμένων. (ήμουν στην «καλή» πτέρυγα με τα light θέματα) Το μοίρασμα της τηλεκάρτας, του χαρτιού υγείας και των τσιγάρων ήταν καθημερινό φαινόμενο μεταξύ γνωστών και αγνώστων. Όταν ένας κρατούμενος είχε θέμα, ξέραμε ότι ΟΛΟΙ έπρεπε να τρέξουμε, γιατί ο ΣΥΓΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΣ είναι ΑΔΕΡΦΟΣ.
Αυτές τις οχτώ μέρες ΜΕΣΑ, βίωσα ανθρωπιά, αλληλεγγύη, αλλά πάνω από όλα βίωσα ΜΠΕΣΑ, που ΕΞΩ δεν έχω ξανανιώσει.
Για όποιον με ξέρει, μάλλον έχει καταλάβει ότι έχω ήδη ξεκινήσει να γράφω το καινούργιο μου βιβλίο γι’ αυτή τη συγκλονιστική εμπειρία, μακράν τη σημαντικότερη της ζωής μου. Ένα βιβλίο αυτογνωσίας και ανθρωπιάς, γραμμένα από ΜΕΣΑ. Το βιβλίο θα είναι αφιερωμένο στα τρία ΑΔΕΡΦΙΑ μου, τον Γκας, τον Ιμπραήμ και τον Φίλιππο, τους ανθρώπους που για μια ολόκληρη εβδομάδα μοιραζόμασταν το ίδιο κελί, αλλά και την ίδια μας τη ζωή. Δεν ξέρω ειλικρινά εάν θα τα είχα καταφέρει χωρίς εσάς…
Ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ σε όλους σας, για τα άπειρα μηνύματα αγάπης, στήριξης και συμπαράστασης. Στους εκδότες μου, στους δικηγόρους μου, στη μανούλα μου, στα κορίτσια μου με τα οποία μιλούσα καθημερινά, στην Μαρία, το δικό μου ΒΡΑΧΟ, αλλά και στη μαμά των κοριτσιών μου, που ξέρει ΠΑΝΤΑ να μου στέκεται στα δύσκολα.
Γυρίζοντας χθες, βρήκα τα μηνύματα που ακολουθούν, από τη μεγάλη μου κόρη, κι ας επικοινωνούσαμε 2-3 φορές την ημέρα. Ήξερε ότι είμαι μέσα κι όμως κάθε βράδυ μου έστελνε τη δική της ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ. (απαγορεύονται τα κινητά μέσα) Η μικρή μου, στο σχολείο φορούσε κάθε μέρα το ίδιο παλιό μου hoodie κι ας είχε βρωμίσει. «Μπαμπά ήθελα να σε έχω κάθε μέρα πάνω μου»…
ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.
