Δ. Τσαμπάζη: «Όταν έφυγε από τη ζωή ο Αλέξανδρος, ο γιος μου δεν μιλούσε – Λίγους μήνες μετά με ρώτησε “Πού είναι ο μπαμπάς”»

Η σύζυγος του Αλέξανδρου Νικολαΐδη, Δώρα Τσαμπάζη, ένα χρόνο μετά το «χαμό» του, ανοίγει την καρδιά της στη Ζωή Κρονάκη.

Για τη ζωή της έναν χρόνο μετά τον θάνατο του συζύγου της και Ολυμπιονίκη, Αλέξανδρου Νικολαΐδη, μίλησε στην εκπομπή της ΕΡΤ, «Δύο στις 10», η Δώρα Τσαμπάζη, εξηγώντας τον τρόπο που αντιμετωπίζει την απώλεια και τη ζωή με τα παιδιά της.

«Η ζωή μου έχει αλλάξει πλέον. Μετά από μια τέτοια απώλεια έρχεσαι αντιμέτωπος με τη σκληρή πραγματικότητα. Ήταν μονόδρομος να σταθώ στα πόδια μου λόγω των παιδιών μου. Επέλεξα να μείνω στην Αθήνα γιατί βρήκα εδώ δουλειά, έχουμε και πολλούς φίλους, ήταν μια αλλαγή που την ήθελα και αρέσει και στα παιδιά», είπε αρχικά η Δώρα Τσαμπάζη.

Στη συνέχεια πρόσθεσε: «Το βάρος της οικογένειας είχε πέσει πάνω μου, λόγω της ασθένειας του Αλέξανδρου. Όταν δεν μπορούσα να χαμογελάσω, προσποιούμουν. Δεν μπορούσα να πω ψέματα στην κόρη μου, ότι ο πατέρας της θα γινόταν καλά. Και η ίδια μέσα της το καταλάβαινε. Είχα μιλήσει και μιλάω ακόμα με παιδοψυχολόγους. Όταν έφυγε από τη ζωή ο Αλέξανδρος, ο γιος μου ήταν μικρός, δεν μιλούσε καν. Και γύρισε τον Γενάρη και με ρώτησε: “Πού είναι ο μπαμπάς;”».

«Όσοι βιώνουμε ένα τραύμα δεν σημαίνει ότι όλη τη μέρα είμαστε μέσα σε ένα πένθος. Με βαραίνει όταν με πλησιάζουν έξω και μου λένε κορίτσι μου τι τραβάς, ενώ βρίσκομαι σε μια στιγμή χαράς. Δεν φόρεσα ποτέ μαύρα. Δεν ήθελα να συμμετέχω σε αυτό το συντηρητικό έθιμο που καταπιέζει τις γυναίκες. Έχω βγάλει μετατραυματικά μετά τον χαμό του Αλέξανδρου. Οτιδήποτε μου πονάει, θεωρώ ότι έχω καρκίνο. Πρόσφατα έκανα μια μαγνητική εγκεφάλου γιατί είχα πείσει τον εαυτό μου πως έχω όγκο στον εγκέφαλο» συμπλήρωσε.

Στο τέλος η Δώρα Τσαμπάζη είπε: «Εμπιστευόμουν την κρίση του περισσότερο απ’ όλους, μου λείπει η ειλικρίνειά του. Ονειρεύομαι να είμαστε καλά με τα παιδιά μου και να ζήσω το σήμερα στο 100%».