Μυτιλήνη: Ο στολισμένος με τα σαλκίμια, ανοιξιάτικος Μόλυβος

Τα «μωβ ποτάμια» του Μολύβου στη βόρεια Λέσβο, απλώθηκαν και πάλι πάνω από τα λιθόστρωτα σοκάκια, του πανέμορφου χωριού. Ο λόγος για το σήμα κατατεθέν της τουριστικής πρωτεύουσας του νησιού τις μέρες του Πάσχα, τα σαλκίμια με τα εντυπωσιακά τσαμπιά με τα μωβ λουλούδια.

Σαλκίμι, λένε στη Λέσβο το γνωστό στην υπόλοιπη Ελλάδα φυτό γλυσίνα ή γλυτσίνα. Επικράτησε όμως, το τούρκικης καταγωγής όνομα από τη λέξη salkim που σημαίνει τσαμπί. Κυρίως από τους Μικρασιάτες φυτεύτηκε σε μεγάλη έκταση στα χωριά όπου εγκαταστάθηκαν πρόσφυγες, πάντα σαν μνήμη από την πατρίδα αλλά και σαν σκιερή πέργκολα στις αυλές και στους τόπους συνάθροισης.

Τα πυκνά λουλούδια του που σταδιακά αντικαθίστανται από πράσινη πυκνή φυλλωσιά, στο Μόλυβο χρησιμοποιήθηκαν και συνεχίζουν να χρησιμοποιούνται σαν μια φυσική τέντα τώρα που αρχίζει να ανεβαίνει η θερμοκρασία. Πλέον σκαλωμένο σε τεχνητές «κρεβατές» τεχνητές μεταλλικές πέργκολες, το Πάσχα γεμίζει με λουλουδένιες στοές το χωριό. Που όντας αναληματικά χτισμένο στο λόφο της αρχαίας Μήθυμνας, δίνει την εικόνα ενός έγχρωμου ποταμιού σε όποιον το βλέπει από ψηλά.

Οι εντυπωσιακές εικόνες των λουλουδιασμένων σοκακιών του Μολύβου είναι γνωστές κυριολεκτικά παγκόσμια αφού φωτογραφίες τους κάνουν το γύρο του κόσμου και ψηφίζονται σαν τα ομορφότερα σοκάκια του κόσμου.

«Ηλικίας κοντά 100 ετών τα σαλκίμια του Μολύβου, λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η αντιδήμαρχος Τουρισμού του Δήμου Δυτικής Λέσβου Αφροδίτη Βατή η οποία δραστηριοποιείται επαγγελματικά στο Μόλυβο, αποτελούν όλα αυτά τα χρόνια το σήμα κατατεθέν του χωριού τις μέρες του Πάσχα. Βεβαίως, τα τελευταία χρόνια μετά την ανακατασκευή των λιθόστρωτων λόγω της κατασκευής των δικτύων του βιολογικού καθαρισμού, τα ήδη ηλικιωμένα φυτά αντιμετωπίζουν προβλήματα. Σταδιακά θα προχωρήσουμε στην ανανέωσή τους προκειμένου τα μωβ ποτάμια να συνεχίζουν να ρέουν στο Μόλυβο».

Το σαλκίμι ή γλυτσίνια ή γλυσίνα είναι φυλλοβόλο αναρριχώμενο φυτό μεγάλης ανάπτυξης και προέρχεται από την Ασία. Πρωτοεντοπίστηκε περίπου το 400 μ.Χ. στην Ιαπωνία.

Η ανθοφορία εμφανίζεται στα μέσα την άνοιξης και κρατά έναν περίπου μήνα. Είναι φυτό πολύ δυνατής βλάστησης και μπορεί να ξεπεράσει τα 10 μέτρα σε μήκος, αναπτύσσεται σε καλά αποστραγγιζόμενα εδάφη και προτιμά τις ηλιόλουστες θέσεις. Έχει αντοχή στο κρύο και στην ξηρασία αλλά και στην αλατότητα που την κάνει κατάλληλη για παραθαλάσσιες φυτεύσεις.

πηγή ΑΠΕ ΜΠΕ