Στο χώρο του Καφέ του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, θα φιλοξενηθεί από τις 5 Αυγούστου έως τις 3 Σεπτεμβρίου 2024, η ατομική έκθεση του Σπύρου Ρωμανού με τίτλο «Του Αυγούστου».
Μεθυστικός σαν τον άκρατο οίνο των πανηγυριών, δρεπανηφόρος σαν τα εργόχειρα που υφαίνονταν στην πανσέληνο, αδυσώπητος σαν τα μελτέμια που ανταριάζουν το πέλαγος. Αυτοκρατορικός μα και πληβείος, ο ζεστός μήνας Αύγουστος στα ανθρώπινα μέτρα ζυμωμένος, αλλά και πέρα από αυτά. Τη συναισθησία του Αυγούστου αποτυπώνει ο Σπύρος Ρωμάνος, σε ένα πλαίσιο εννοιακό, αντίστοιχο με αυτό του λυσίππειου «Καιρού», όπου η πολλαπλότητα του νοήματος υπερβαίνει την εικονιστική κυριολεξία. Μαθητής των Παναγιώτη Τέτση και Δημήτρη Μυταρά στην ΑΣΚΤ, αντλεί από τους πρώτους αυτούς δασκάλους τη θέρμη των χρωμάτων, την ηδονιστική απόθεση των χρωστικών πάνω στο φέρον υλικό, χωρίς αυτό να του αρκεί.
Ελεύθερος από μορφοπλαστικές συμβάσεις, έχοντας το άλλοθι από τη θητεία του στο εργαστήρι του Νίκου Κεσσανλή, από όπου και αποφοίτησε με έπαινο, αντιλαμβάνεται κάθε πινελιά, σταθερή ή φευγαλέα, σαν ένα προσωπικό αφήγημα, σαν το αυτοαναφορικό του αποτύπωμα στις θαλασσινές σπηλιές. Έργα με κοινό και μόνο παρονομαστή ότι φτιάχτηκαν στην ανέχεια της θερινής ραστώνης από χέρια εμβαπτισμένα σε μούστο και σάρκα καρπουζιού, παρουσιάζονται στην παρούσα ατομική έκθεση. Μια σειρά από υδατογραφίες και σχέδια -αυτόματα, σχεδόν, στη γραφή- ανασύρουν τη χωρική και χρονική υπόμνηση και όχι τόσο την οπτική εντύπωση της εμπειρικής πραγματικότητας.
Έργα που κλείνουν τα αυτιά στον πένθιμο ήχο της καμπάνας, για να καθαγιαστούν από την παλλόμενη σάρκα πάνω στα ιδρωμένα σεντόνια ενός ντιβανιού ή από τη δίψα για παγωμένο νερό μετά από μια λιγωτική κουταλιά βανίλιας. Και να περάσουν μέσα από το βίωμα που μεθίσταται σε εικαστική πράξη, χωρίς κανέναν άλλον κοσμικό ή υπερκοσμικό μεσάζοντα, απευθείας στην αθανασία. Απλά. Ανθρώπινα. Κατά τον δαίμονα εαυτού.
Η επιμέλεια της έκθεσης είναι της ιστορικού τέχνης Ευαγγελίας Θ. Καϊράκη. Η είσοδος για το Καφέ είναι ελεύθερη.
πηγή ΑΠΕ ΜΠΕ
