Κωστής Σαββιδάκης: «Τους έδεναν στα κρεβάτια, φώναζαν οι άνθρωποι να τους λύσουν και δεν ερχόταν κανείς! Εφιαλτικό, τραγικό»

«Αυτό που είδαν τα μάτια μου εκεί μέσα δεν θα το ξεχάσω και δεν θα το ξεπεράσω ποτέ», λέει ο Κωστής Σαββιδάκης.

Για τις δύσκολες στιγμές που βίωσε, όταν νοσηλεύτηκε στην εντατική με κορονοϊό, αλλά και για τα όσα είδε εκεί μέσα, μίλησε ο Κωστής Σαββιδάκης, σε συνέντευξη στην εφημερίδα On Time και τη Σίσσυ Μενεγάτου.

Έχεις σωθεί κι άλλη φορά. Είδες το θαύμα όταν πέρασες κορονοϊό και ήταν πολύ σοβαρή η κατάστασή σου…

Νοσηλεύτηκα το 2022, δεκαοκτώ μέρες στο νοσοκομείο, στην εντατική, με κορονοϊό και ήταν πολύ δύσκολα τα πράγματα, όχι μόνο από τον κορονοϊό, αλλά γιατί υπήρχε μεγάλη έλλειψη νοσηλευτικού και ιατρικού προσωπικού. Μου έβαλαν οξυγόνο 100% και μου «έκαψαν» τα πνευμόνια. Πέρασα πολύ δύσκολα. Παρ’ όλα αυτά και πάλι δεν φοβήθηκα και πίστευα ότι θα τη γλιτώσω, αλλά δυστυχώς αυτό που είδαν τα μάτια μου εκεί μέσα δεν θα το ξεχάσω και δεν θα το ξεπεράσω ποτέ.

Και το λέω αυτό γιατί έρχονταν εμβολιασμένοι με παρενέργειες, να σπαρταράνε σαν τα ψάρια και να μη σταματάνε -και μιλάω για παρενέργειες από το εμβόλιο του κορονοϊού, γιατί τα είδα και έζησα καταστάσεις-, και να μην μπορούν να τους κάνουν καλά. Ήμουν εκεί μέσα και τα έβλεπα και τα άκουγα. Κι επειδή δεν υπήρχε νοσηλευτικό προσωπικό να τους προσέχει, τους έδεναν στα κρεβάτια για να μην πέσουν και χτυπήσουν. Άκουγα τις κραυγές των ανθρώπων «λύστε μας, φωνάξτε τους δικούς μας» και δεν ερχόταν κανένας, γιατί δεν υπήρχε νοσηλευτικό προσωπικό. Ήταν τραγικό, εφιαλτικό.

Έπειτα από πόσους μήνες, κάνοντας θεραπεία με δικό σου γιατρό, ξεπέρασες το πρόβλημα στα πνευμόνια σου, που, όπως λες, σου δημιούργησαν;

Δυστυχώς, δεν έχει ξεπεραστεί ακόμα, μου είπαν ότι θέλει οκτώ με δέκα μήνες, κι έχουν περάσει σχεδόν δύο χρόνια και ακόμα υπάρχει το πρόβλημα. Κάνω θεραπείες που με βοηθούν, αλλά θέλει δουλειά ακόμα. Δεν έχουν συνέλθει οι πνεύμονές μου. Βεβαίως, έχω φτάσει σε πολύ καλό σημείο. Φαντάσου ότι περπατούσα τρία βήματα και σταματούσα γιατί δεν μπορούσα να αναπνεύσω. Μιλούσα και κουραζόμουν, όχι να περπατήσω! Μεγάλο πρόβλημα. Ήμουν δεκαοκτώ μέρες στο νοσοκομείο κι ένα μήνα στο σπίτι, γιατί δεν μπορούσα να πάω στα γυρίσματα για τις Άγριες Μέλισσες. Μάλιστα, είχε προσαρμοστεί το σενάριο, ότι πήγα στο Άγιο Όρος.

πηγή zappit.gr