Οι ιδιοτροπίες στο φαγητό επηρεάζεται κυρίως από τα γονίδια και είναι ένα σταθερό χαρακτηριστικό που διαρκεί από την παιδική ηλικία έως την πρώιμη εφηβεία, σύμφωνα με μία νέα μελέτη από το UCL (University College London), το King’s College του Λονδίνου και το Πανεπιστήμιο του Leeds.
Η μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο Journal of Child Psychology & Psychiatry και χρηματοδοτήθηκε από τη φιλανθρωπική οργάνωση ψυχικής υγείας του Ηνωμένου Βασιλείου MQ Mental Health Research, συνέκρινε τα αποτελέσματα έρευνας γονέων με πανομοιότυπα ή μη πανομοιότυπα δίδυμα στην Αγγλία και την Ουαλία από 16 μηνών έως 13 ετών.
Η ερευνητική ομάδα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι γενετικές διαφορές στον πληθυσμό αντιπροσώπευαν το 60% της διακύμανσης στην ιδιοτροπία για τα τρόφιμα στους 16 μήνες, και αυξήθηκαν στο 74% μεταξύ των ηλικιών 3 και 13 ετών.
Ιδιοτροπίες στο φαγητό και περιβαλλοντικοί παράγοντες
Οι περιβαλλοντικοί παράγοντες που μοιράζονται τα δίδυμα, όπως τα είδη των τροφών που καταναλώνονται στο σπίτι, βρέθηκαν να είναι σημαντικοί μόνο στη νηπιακή ηλικία, ενώ περιβαλλοντικοί παράγοντες μοναδικοί για κάθε δίδυμο (δηλ. που δεν μοιράζονται τα δίδυμα), όπως ατομικές προσωπικές εμπειρίες (π.χ. διαφορετικοί φίλοι), έγινε πιο επιδραστικοί τα επόμενα χρόνια.
Οι ιδιοτροπίες φαγητών και τροφών περιγράφει την τάση να τρώμε μια μικρή γκάμα τροφίμων, λόγω επιλεκτικότητας σχετικά με τις υφές ή τις γεύσεις ή την απροθυμία να δοκιμάσουμε νέα τρόφιμα.
Η επικεφαλής συγγραφέας Dr Zeynep Nas (UCL Behavioral Science & Health) είπε: «Η ιδιοτροπία στο φαγητό είναι κοινή μεταξύ των παιδιών και μπορεί να είναι μια σημαντική πηγή άγχους για τους γονείς και τους φροντιστές, που συχνά κατηγορούν τον εαυτό τους γι αυτή τη συμπεριφορά ή κατηγορούνται από άλλους.
«Ελπίζουμε ότι η ανακάλυψή μας πως η ιδιότροπη διατροφή είναι σε μεγάλο βαθμό έμφυτη μπορεί να βοηθήσει στην άμβλυνση της ενοχής των γονέων. Αυτή η συμπεριφορά δεν είναι αποτέλεσμα γονικής μέριμνας.
«Η μελέτη μας δείχνει επίσης ότι η ιδιότροπη διατροφή δεν είναι απαραίτητα απλώς μια «φάση», αλλά μπορεί να ακολουθεί μια επίμονη τροχιά».
Η ανώτερη συγγραφέας Καθηγήτρια Clare Llewellyn (UCL Behavioral Science & Health) δήλωσε: «Αν και οι γενετικοί παράγοντες είναι η κυρίαρχη επιρροή για τις ιδιοτροπίες στο φαγητό, το περιβάλλον παίζει επίσης υποστηρικτικό ρόλο.
“Κοινοί περιβαλλοντικοί παράγοντες, όπως το να καθίσουμε μαζί ως οικογένεια για να φάμε, μπορεί να είναι σημαντικοί μόνο στη νήπια. Αυτό υποδηλώνει ότι παρεμβάσεις που βοηθούν τα παιδιά να τρώνε ένα ευρύτερο φάσμα τροφών, όπως η επανειλημμένη έκθεση των παιδιών στα ίδια τρόφιμα τακτικά και η προσφορά μια ποικιλία φρούτων και λαχανικών, μπορεί να είναι πιο αποτελεσματική τα πρώτα χρόνια».
Η ερευνητική ομάδα ανέλυσε δεδομένα από τη μελέτη Gemini του UCL, τη μεγαλύτερη δίδυμη κοόρτη που δημιουργήθηκε ποτέ για τη μελέτη της γενετικής και περιβαλλοντικής συμβολής στην πρώιμη ανάπτυξη, η οποία περιλαμβάνει 2.400 σύνολα διδύμων.
Διαπίστωσαν ότι τα μη πανομοιότυπα δίδυμα ζευγάρια ήταν πολύ λιγότερο παρόμοια στην ιδιότροπη διατροφή τους από τα πανομοιότυπα δίδυμα ζευγάρια, υποδηλώνοντας μεγάλη γενετική επιρροή.
Η ομάδα ανακάλυψε επίσης ότι τα πανομοιότυπα δίδυμα έγιναν πιο διαφορετικά μεταξύ τους στην ιδιότροπη διατροφή τους καθώς μεγάλωναν, υποδεικνύοντας αύξηση του ρόλου μοναδικών περιβαλλοντικών παραγόντων σε μεγαλύτερες ηλικίες.
Η ανώτερη συγγραφέας Dr Alison Fildes (Πανεπιστήμιο του Leeds) είπε: “Οι γονείς μπορούν να συνεχίσουν να υποστηρίζουν τα παιδιά τους να τρώνε μια μεγάλη ποικιλία από τροφές σε όλη την παιδική ηλικία και στην εφηβεία, αλλά οι συνομήλικοι και οι φίλοι μπορεί να γίνουν πιο σημαντική επιρροή στη διατροφή των παιδιών καθώς φτάνουν στην εφηβεία τους».
Στη μελέτη συμμετείχαν ερευνητές στο UCL Behavioral Science & Health, στο Πανεπιστήμιο του Λιντς, στο King’s College του Λονδίνου, στο Νότιο Λονδίνο και στο Maudsley NHS Foundation Trust και στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ.
πηγή healthstories.gr
