Date:
“Ιστορίες από τη μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου” ή “Εδώ, Ράδιο Ναζαρέτ”.
Εμψυχωτής εργαστηρίου: Juanjo Corrales
Σκηνή «Ιουλία Σταυρίδου» (μικρή σκηνή) Δημοτικού Θεάτρου «Αστέρια»
ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ: Ισπανικός Σύλλογος της Θεσσαλονίκης La Union, Ινστιτούτο Θερβάντες της Αθήνας, Συνεταιρισμός “Συν-ΚοινΩ” σε Συνεργασία με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Σερρών
Η συμμετοχή στο εργαστήριο είναι δωρεάν.
Μια δραστηριότητα για την εξάσκηση της δημιουργικότητας παίζοντας με συναισθήματα, λέξεις- κλειδιά (στα αγγλικά και στα ελληνικά) και καταστάσεις και για την εξάσκηση των αντανακλαστικών της φαντασίας, όταν έχετε τη δυνατότητα να αυτοσχεδιάσετε ιστορίες χρησιμοποιώντας αντικείμενα.
Σε αυτή τη δραστηριότητα εκπαιδεύουμε επίσης την ακρόαση των άλλων, το σεβασμό της γνώμης του συντρόφου και τη συλλογική συμμετοχή για την επίτευξη ενός κοινού σκοπού με σεβασμό στους κανόνες του προτεινόμενου παιχνιδιού.
ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΆΤΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΉΡΙΟ ΑΦΉΓΗΣΗΣ ΠΑΡΑΜΥΘΙΏΝ
Σε αυτό το συλλογικό παιχνίδι, θα προετοιμάσουμε μια ιστορία αναφοράς από την οποία θα ξεκινήσουμε. Θα χρησιμοποιήσουμε την ιστορία της μεγαλύτερης νύχτας του χειμώνα, του ηλιοστασίου, στην πόλη της Ναζαρέτ, όπου μια οικογένεια, μια κρύα νύχτα, αναζήτησε καταφύγιο από τον καιρό, επειδή η έγκυος γυναίκα και ο άνδρας που τη συνόδευε ήταν εξαντλημένοι μετά από ένα μακρύ και επικίνδυνο ταξίδι. Τους είχαν πει ότι η Ναζαρέτ ήταν ένα ασφαλές μέρος όπου θα μπορούσαν να γεννήσουν και να αναπληρώσουν τις δυνάμεις τους…
Για τη χριστιανική παράδοση αυτή η οικογένεια θα ήταν η “Αγία Οικογένεια”, ένας
ανήσυχος Ιωσήφ και μια Μαρία με πόνους τοκετού και εξαντλημένη από το ταξίδι.
Στο δικό μας παιχνίδι θα μπορούσε να είναι οποιαδήποτε οικογένεια στην ίδια απροστάτευτη κατάσταση, αφού αυτό που θα λάβουμε υπόψη μας με την ευκαιρία αυτή είναι τα συναισθήματα και οι ανθρώπινες συγκινήσεις που είναι κοινές σε όλους τους ανθρώπους.
Η εισαγωγή αυτή θα αφηγηθεί από τον εμψυχωτή του παιχνιδιού, ο οποίος, αφού
τοποθετήσει ανασταλτικά σημεία, θα καλέσει τους συμμετέχοντες να κάνουν χρήση δύο κουτιών παπουτσιών, τα οποία θα περιέχουν τα στοιχεία που θα μας βοηθήσουν να δημιουργήσουμε το δραματοποιημένο παιχνίδι.
Δεν μας ενδιαφέρει να ακολουθήσουμε το νήμα της παραδοσιακής ιστορίας, που όλοι
γνωρίζουν και που όλοι έχουν στο μυαλό τους αυτή την εποχή του χρόνου. Θα προωθήσουμε και θα λάβουμε υπόψη μας τις πολλαπλές παραλλαγές που θα μπορούσε να έχει αυτή η γνωστή ιστορία, αν εισάγουμε κάποιο νέο στοιχείο, αντικείμενο ή χαρακτήρα, που θα μπορούσε να δώσει μια ανατροπή στην κατάσταση.
Αυτό θέλουμε να προκαλέσουμε με την πρότασή μας.
Όλες οι ανθρώπινες ιστορίες και οι μύθοι έχουν μια αίσθηση παραβολής από την οποία μπορούμε να αντλήσουμε συμπεράσματα και διδάγματα που ισχύουν για την καθημερινή ζωή.
Παρόλο που το αποτέλεσμα αυτού του παιχνιδιού δεν θα έχει μια υπερβατικότητα για
ολόκληρη την ανθρωπότητα, θα έχει μια αξία από μόνο του για τους συμμετέχοντες, οι οποίοι, βάζοντας τη φαντασία τους στο παιχνίδι, θα δείξουν την ικανότητα να αντιδρούν με αλληλέγγυο τρόπο και με μια ηθική που είναι εγγενής στον πολιτισμό μας.
Η σκηνογραφική βάση αυτού του παιχνιδιού θα είναι ένα είδος Βηθλεέμ με τις φιγούρες των ανθρώπων, των ζώων και των πραγμάτων, γύρω από έναν στάβλο ή μια σπηλιά που αντιπροσωπεύει το μόνο κοντινό καταφύγιο για τους ταξιδιώτες για να προστατευτούν από το κρύο.
Τα δύο μυστηριώδη κουτιά παπουτσιών αποτελούν επίσης μέρος των σκηνογραφικών στοιχείων.
Κάθε συμμετέχων, αφού ακούσει την εισαγωγή, θα επιλέξει κάποια από τα στοιχεία που περιέχονται στα δύο κουτιά.
Και αρχίζουμε να παίζουμε, αναλαμβάνοντας την πορεία της αφήγησης, η οποία θα αλλάζει ανάλογα με τις συνεισφορές που θα προτείνουν οι συμμετέχοντες με βάση το τι τους κινητοποιεί σχετικά με αυτά που έχουν πάρει από τα κουτιά.
Ο επικεφαλής του εργαστηρίου θα πρέπει να συλλέξει και να ταξινομήσει το ποτάμι των ιδεών και των καταστάσεων που προκύπτουν από την αυτοσχέδια αφήγηση των συμμετεχόντων, οι οποίοι, κάνοντας ρητή την ιδέα-πρότασή τους, θα δράσουν στη μικρή σκηνή μετακινώντας τις φιγούρες με νέες ενέργειες, στο πλαίσιο αλλαγών που μπορεί να είναι λογικές, ιλιγγιώδεις ή απρόβλεπτες.
Πρόκειται για ένα εργαστήριο που δεν έχει τέλος, καθώς οι συμμετέχοντες που το
εγκαταλείπουν θα ζουν την ιστορία μέχρι τη στιγμή της αποχώρησής τους και οι νέοι θα μπορούν να συμμετάσχουν μετά τις παύσεις που κάνει ο εμψυχωτής για να θέσει το νόημα της κατάστασης της ιστορίας. Αυτό γίνεται από την αρχή μέχρι το σημείο όπου βρίσκεστε, προκειμένου να συνεχιστεί η συλλογική αφήγηση. Θα είναι σαν τη ζωή,… μια ιστορία που δεν τελειώνει ποτέ.
Το εργαστήριο θα ολοκληρώνεται όποτε ο εμψυχωτής θεωρεί ότι έχει δοθεί ένα τελικό σημείο που ολοκληρώνει την αφήγηση.
