Για τις δύσκολες στιγμές που βίωσε στην κατάθλιψή του μίλησε, μεταξύ άλλων, ο Στράτος Τζώρτζογλου στην εφημερίδα On Time.
Πιστεύεις ότι μέσα απ’ όλα αυτά που έχεις περάσει έζησες στο φως, όπως φαίνεται, ή πολύ και στο σκοτάδι;
Θα σου πω ένα παράδειγμα που μου συνέβη τελευταία. Τρία χρόνια κατάθλιψη με πολύ σκοτάδι. Ξαφνικά έκλεισα όλες τις πόρτες στο φως, αρνήθηκα να ζήσω. Δεν έτρωγα, δεν έπινα, δεν έκανα μπάνιο, δεν κοιμόμουν. Έκανα μόνο αρνητικές σκέψεις. Είχα απαυδήσει. Δεν μπορούσα να πάρω τηλέφωνο το γιο μου, τους ανθρώπους που με αγαπούσαν, να δώσω συνεντεύξεις, ζήτησα να φύγω και απ’ τη δουλειά σε ένα σίριαλ που έπαιζα. Τέλειωσαν τα λεφτά μου και το μόνο που ήθελα ήταν να με παρατήσουν όλοι. Ακόμα και η γυναίκα μου, η Σοφία, έλεγα ότι δεν θα με αντέξει, θα φύγει.
Τόσο βαριά κατάθλιψη πέρασες;
Ναι. Και ήθελα να αυτοκτονήσω (κομπιάζει).
Και τι έγινε; Πως το ξεπέρασες;
Μέσα σε όλα αυτά υπήρχε ένα πολύ μικρό φωτάκι. Ένα κεράκι το οποίο φώτιζε την περίμετρό του. Κι άλλο ένα κεράκι πολύ μακριά, που ήταν η πίστη μου στον Θεό. Είχα έναν πνευματικό, ένα γέροντα από τη Ρόδο, που τον έπαιρνα στο τηλέφωνο και του έλεγα: «Προσευχήσου για μένα γιατί ούτε γι’ αυτό δεν είμαι ικανός». Πίστευα πολύ, αλλά δεν μπορούσα να προσευχηθώ. Δεν είχα δύναμη.
