Η συζήτηση για την ανάπτυξη του τόπου μας, των Σερρών, είναι πιο επίκαιρη από ποτέ. Μια ανάπτυξη που για να είναι πραγματικά βιώσιμη, ισόρροπη και να αποδίδει προστιθέμενη αξία στην τοπική κοινωνία, δεν μπορεί να βασίζεται σε μοντέλα που δεν λαμβάνουν υπόψη τις ιδιαιτερότητες και τις ανάγκες της περιοχής.
Πρόσφατα, έγινε ξεκάθαρο ότι η “ανάπτυξη” δεν περνάει απαραίτητα μέσα από την απαλλοτρίωση 4.100 στρεμμάτων για τη δημιουργία φαραωνικού φωτοβολταϊκού πάρκου. Αυτά τα έργα, παρότι προωθούν τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, συχνά δεν προσδίδουν καμία ουσιαστική προστιθέμενη αξία στην περιοχή εγκατάστασής τους και δεν εξασφαλίζουν την πολυπόθητη ισόρροπη ανάπτυξη.
Αντίθετα, μπορούν να απειλήσουν τη βιοπικοιλότητα, τη γεωργική γη, να αλλοιώσουν το τοπίο και να μην προσφέρουν σημαντικές μακροπρόθεσμες θέσεις εργασίας για τους ντόπιους.
Η ακύρωση της απαλλοτρίωσης για το συγκεκριμένο φωτοβολταϊκό πάρκο, επίτευγμα του Δήμου Εμμανουήλ Παππά, αποτελεί ένα λαμπρό παράδειγμα. Δεν ήταν τυχαία επιτυχία, αλλά αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς και μεθοδικότητας της δημοτικής αρχής του Δημήτρη Νότα.
Αυτή η προσέγγιση είναι ακριβώς αυτό που απαιτείται από την Τοπική Αυτοδιοίκηση: να προτάσσει το συμφέρον του τόπου με μεθοδικότητα, τεκμηρίωση και αδιάκοπη δουλειά, απέναντι σε συμφέροντα που ενδεχομένως να μην ευθυγραμμίζονται με το μακροπρόθεσμο όφελος της περιοχής.
Το ζήτημα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στο Μενοίκιο επεκτείνεται και στις ανεμογεννήτριες. Η πρόσφατη απόρριπτική Απόφαση Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων (ΑΕΠΟ) για 14 ανεμογεννήτριες με αιτίαση ότι δημιουργεί πρόβλημα στην πανίδα του τόπου, υπογραμμίζει την ανάγκη για ενδελεχείς περιβαλλοντικές μελέτες, την προτεραιότητα στην προστασία της βιοποικιλότητας και την εκπόνηση ενός τοπικού ειδικού χωροταξικού σχεδιασμού ΑΠΕ.
Με ακόμη 64 ανεμογεννήτριες να βρίσκονται σε εκκρεμότητα στο Μενοίκιο το ερώτημα παραμένει: Πώς διασφαλίζουμε ότι η “πράσινη” μετάβαση δεν θα θυσιάσει τον φυσικό πλούτο και την οικολογική ισορροπία της περιοχής;
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, αναδύεται μια ενδιαφέρουσα πρόταση: μήπως το επόμενο βήμα θα ήταν να ενταχθεί το Μενοίκιο Όρος στα «Απάτητα Βουνά»; Η ένταξη αυτή θα προσέφερε μια ισχυρή θωράκιση του φυσικού τοπίου και θα ενίσχυε την περιβαλλοντική ταυτότητα της περιοχής, προσελκύοντας ταυτόχρονα έναν διαφορετικό τύπο ποιοτικού τουρισμού.
Προκαλεί «προβληματισμό» το γεγονός ότι ενώ οι Σέρρες βρίσκονταν στην 9η θέση όσον αφορά την αξιολόγηση φακέλων για τα «Απάτητα Βουνά», ξαφνικά η διαδικασία σταμάτησε. Είναι αυτή μια τυχαία εξέλιξη, ή μήπως υποκρύπτει άλλες σκοπιμότητες που αφορούν την πορεία των μεγάλων ενεργειακών επενδύσεων;
Η ορθή ανάπτυξη των Σερρών δεν είναι απλή υπόθεση.
Απαιτεί διαφάνεια, συμμετοχή, και κυρίως, τη βούληση να προστατευθεί η φυσιογνωμία του τόπου και να διασφαλιστεί ένα βιώσιμο μέλλον για τις επόμενες γενιές, βασισμένο σε ένα μοντέλο που να σέβεται το περιβάλλον και να αποδίδει πραγματικό όφελος στην τοπική κοινωνία.
Άρθρο του Κώστα Καρπουχτσή
Οικονομολόγου- Συμβούλου Επιχειρήσεων
