Με αφορμή τη σκηνή στο τρίτο επεισόδιο της σειράς, η ειδικός αναλύει αυτό το καθόλου τυχαίο γεγονός.
Με αφορμή τη σκηνή με το μισό σάντουις στο «Adolescense», η ψυχολόγος αναλύει το πώς μαθαίνουμε τον εαυτό μας να ωριμάζει μέσα από τη στέρηση.
Ο κόσμος δεν μπορεί να σταματήσει να μιλάει για τη σκληρή σειρά που έκανε το ντεμπούτο της στο Netflix την περασμένη εβδομάδα και έφτασε αμέσως στις πρώτες θέσεις στις λίστες με τις προτιμήσεις των θεατών.
Ενώ αντιμετωπίζει κατά μέτωπο σοβαρά ζητήματα όπως ο τοξικός ανδρισμός, υπάρχουν επίσης και κάποιες πιο λεπτές γραμμές στο Adolescence που παιρνούν μηνύματα για την ψυχολογία των ανθρώπων εν γένει και των εφηβων ειδικότερα.
Και δεν μιλάμε μόνο για το πώς η παραγωγή κατάφερε να «περάσει» μια κάμερα μέσα από ένα τζάμι ή για τα κρυφά νοήματα πίσω από τα emojis που χρησιμοποιεί ο πρωταγωνιστής Jamie (Owen Cooper). Αν και ορισμένοι θεατές μπορεί να μην έδωσαν τη δέσουσα σημασία, πολλοί άνθρωποι επεσήμαναν ότι στο τρίτο επεισόδιο της σειράς η ψυχολόγος πρόσφερε στον 13χρονο πρωταγωνιστή μόνο μισό σάντουιτς.
Ο κατηγορούμενος για τη δολοφονία μιας έφηβης κοπέλας, Jamie, κάθεται στο τραπέζι με την ψυχολόγο Briony (Erin Doherty), όταν εκείνη του προσφέρει μισό σάντουιτς με τυρί και τουρσί- κάτι που δεν αρέσει στον Jamie.
Οι δυο τους συζητούν, όταν η ψυχολόγος αποφασίζει να του προσφέρει το σνακ, μαζί με μια κούπα ζεστή σοκολάτα με ζαχαρωτά. Αυτή η επιλογή μπορεί να φαντάζει σε κάποιους ασήμαντη λεπτομέρεια, αλλά αποδεικνύεται πως είναι πολύ πιο σημαντική.
Πολλοί θαυμαστές της σειράς αναρωτήθηκαν στα social media και σε πλατφόρμες γιατί συνέβη αυτό. Αρκετοί είπαν πως ήταν για να τον προκαλέσει, αν και κανείς δεν ήξερε με βεβαιότητα το σκεπτικό πίσω από τη συγκεκριμένη κίνηση.
Σύμφωνα με την ψυχολόγο Dannielle Haig, η κίνηση αυτή ήταν μια προσπάθεια να κατανοήσει τη διαδικασία σκέψης και τις αντιδράσεις του Jamie.
«Το μισό σάντουιτς, ιδίως το γεγονός ότι περιέχει κάτι που δεν αρέσει στον Jamie, θα μπορούσε να είναι ένας τρόπος να δοκιμάσουμε την αντίδρασή του», δήλωσε η ειδικός στo Tyla. «Θα το διώξει απότομα; Θα αρνηθεί ευγενικά; Θα το σχολιάσει; Θα αδιαφορήσει; Η αντίδρασή του δείχνει κάτι βαθύτερο για την προσωπικότητά του. Αν το ανεχτεί μπορεί να σημαίνει ότι στη ζωή του κυριαρχεί ένα αίσθημα αδυναμίας, καθώς έχει συνηθίσει να κάνουν πράγματα για εκείνον, αλλά χωρίς να τον ρωτούν».
Η Haig εξήγησε, επίσης, ότι αν είχε αρνηθεί ευθέως το σάντουιτς, αυτό θα μπορούσε να «υποδηλώνει προκλητικότητα» ή ίσως μια «ανάγκη να ασκήσει έλεγχο σε μια κατάσταση στην οποία δεν μπορεί να έχει δύναμη. Είναι ένας έξυπνος τρόπος για να εκτιμήσουμε πώς ο Jamie βλέπει τον εαυτό του σε σχέση με τις φιγούρες εξουσίας και κατά πόσο αισθάνεται ικανός να διεκδικήσει τις δικές του ανάγκες».
Η δύναμη της ματαίωσης στην ψυχολογία
Η ψυχαναλιτική ψυχοθεραπεύτρια – ψυχολόγος, Άσπα Πασπάλη, σημειώνει σε ανάρτησή της στο Instagram πως αυτή η κίνηση δεν είναι απλή λεπτομέρεια. «Είναι μια σκόπιμη και μετρημένη ματαίωση. Η ψυχολόγος στο Adolescence δεν του έκανε το χατίρι. Τον ματαίωσε επίτηδες. Για να δει πώς αντέχει όταν δεν του δίνουν αυτό που θέλει. Δεν του προσφέρει ένα απλό σνακ. Του προσφέρει την ευκαιρία να δείξει τι έχει στην ψυχή του. Όταν ένα παιδί δέχεται επανειλημμένα αυτό που δεν του ταιριάζει κάτι μέσα του έχει σπάσει. Έχει υποχωρήσει οριστικά».
Έτσι και στη σκηνή με το σάντουιτς στο Adolescence. «Η ζεστή σοκολάτα είναι μια παρηγορητική, σχεδόν μητρική προσφορά. Είναι κάτι που συνδέεται με τη ζεστασιά, την ασφάλεια και την παιδική ηλικία, μια έντονη αντίθεση με τη σκληρή πραγματικότητα της κατάστασης του Jamie και προσφέρει το υποστηρικτικό, ζεστό πλαίσιο. Οι πίκλες που μισεί όμως, πώς θα επιδράσουν στην επιβαβερημένη ψυχολογία του;», αναρωτιέται η Dannielle Haig.
Η Άσπα Πασπάλη συμπληρώνει πως «η ματαίωση, όταν χρησιμοποιείται στο πλαίσιο της θεραπευτικής σχέσης δεν είναι τιμωρία. Είναι εργαλείο για την παρατήρηση μέσω της απώλειας: Αν δεν πάρεις αυτό που θέλεις, τι βγαίνει στην επιφάνεια;».
«Έτσι μαθαίνουμε τι κρύβει η ψυχή. Όχι με λόγια. Με απουσίες», σημειώνει και παροτρύνει τους γονείς να μάθουν τα παιδιά τους από μικρή ηλικία να ρυθμίζουν τα συναισθήματά τους.
«Αυτό είναι το μεγαλύτερο δώρο που μπορούμε να κάνουμε στο παιδί μας μέχρι τα έξι του χρόνια. Αυτό σημαίνει ότι δεν θα του δώσω τα πάντα άκριτα. Θα του στερήσω. Θα το ματαιώσω με ασφάλεια, με παρουσία, με ερμηνεία. Γιατί μέσα από τη ματαίωση μαθαίνεις τον εαυτό σου. Μαθαίνεις τι σε εκνευρίζει, αν αντέχεις την απογοήτευση. Καταλαβαίνεις πώς ανασυγκροτείσαι όταν δεν γίνονται όλα όπως τα φαντάστηκες».
πηγή marieclaire.gr
