Αλ. Τσίπρας: Δέσμη επτά προτάσεων για εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης – Να γίνει η οργή δύναμη αλλαγής

Εισαγωγική τοποθέτηση του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία, Αλέξη Τσίπρα, στη Συνέντευξη Τύπου για τις πυρκαγιές

Αλ. Τσίπρας: Ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ με αίσθημα πατριωτικής ευθύνης – Δέσμη επτά προτάσεων για εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης – Να γίνει η οργή δύναμη αλλαγής – Ακέραια η πολιτική ευθύνη στον πρωθυπουργό – Δεν με απασχολεί η πολιτική εκμετάλλευση της τραγωδίας

Η χώρα μας βιώνει μια μεγάλη καταστροφή. Οι ώρες της συμφοράς που ζούμε είναι ώρες αλήθειας. Οφείλουμε όλοι μας, και πρώτα η κυβέρνηση, να δούμε κατάματα την τραγωδία και να αναμετρηθούμε με τις αιτίες της.

Να αναμετρηθούμε με την απελπισία, την αγανάκτηση και την οργή όσων αισθάνονται αβοήθητοι ενώ χάνονται τα σπίτια, και το βιός τους. Να αναμετρηθούμε με την ήττα μιας πολιτείας που δεν μπόρεσε να  αποτρέψει αυτή την τραγωδία.

Να αναμετρηθούμε όμως και με τη δύσκολη επόμενη μέρα και τα μέτρα για την  επούλωση των πληγών. Υλικών, αλλά και ηθικών.  Και κυρίως, να μην κρυφτούμε πίσω από επικοινωνιακά τεχνάσματα, προσχηματικές και ανέξοδες συγνώμες.

Θέλω να καταστήσω σαφές ευθύς εξαρχής. Αυτή είναι η δική μας έγνοια σήμερα: Να συμβάλλουμε για να γίνει η οργή δύναμη αλλαγής.

Στόχος μου είναι να δώσουμε ελπίδα στον τόπο. Το τελευταίο που αυτή την ώρα με απασχολεί, είναι να εκμεταλλευτώ πολιτικά τον πόνο, την καταστροφή, μια τραγωδία που βιώνουν σήμερα χιλιάδες συμπολίτες μας.#ΠυρκαγιαΕυβοια #φωτιες— Αλέξης Τσίπρας – Alexis Tsipras (@atsipras) August 10, 2021

Να συμβάλλουμε ώστε όσοι είδαν το σπίτι και τη ζωή τους να καίγονται, να μην αφεθούν εγκαταλειμμένοι στην απελπισία. Και να θωρακίσουμε το αύριο, το δικό μας και των παιδιών μας.

Η κλιματική αλλαγή αναμφίβολα, είναι μια ζώσα και άκρως επικίνδυνη πραγματικότητα. Δε μπορεί όμως να αποτελεί δικαιολογία.  Αντιθέτως η επίγνωσή της μας προσθέτει το βάρος να προετοιμαστούμε σε βάθος, για την αντιμετώπισή των ακραίων φαινομένων, που από εδώ και στο εξής θα είναι πολύ συχνά.

Η κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη δε μπορεί να την επικαλείται ως δικαιολογία. Γιατί αγνόησε τις προειδοποιήσεις μας, όπως και τις προειδοποιήσεις των επιστημόνων. Ακόμα χειρότερα, αγνόησε τα σχέδια που της παραδώσαμε.  Κι αυτή είναι ίσως η πιο σοβαρή και εγκληματική ευθύνη, που πρέπει σήμερα να της καταλογιστεί.

Θέλω να μου επιτρέψετε μια μικρή αναδρομή στο παρελθόν. Το καλοκαίρι του ‘18, αμέσως μετά τη καταστροφική και φονική πυρκαγιά στο Μάτι, ζήτησα τη συνδρομή του καθηγητή Γκολντάμερ, Πρόεδρου του Διεθνούς Παρατηρητηρίου για τις πυρκαγιές στο Πανεπιστήμιο του Φράιμπουργκ.

Του ζήτησα να είναι επικεφαλής μιας ανεξάρτητες Επιστημονικής Επιτροπής, που θα συντάξει ένα πόρισμα, εντοπίζοντας τις αδυναμίες, ώστε να αντιμετωπίζουμε αποτελεσματικά από δω και στο εξής τις δασικές πυρκαγιές.

Ο καθηγητής Γκολντάμερ μου έθεσε τότε ως προϋπόθεση να έχει τη συναίνεση του τότε Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, του κ.  Μητσοτάκη, προκειμένου να είναι βέβαιος ότι δε θα ετοιμάσει κάτι που θα αμφισβητηθεί, ή που δεν θα αξιοποιηθεί σε περίπτωση κυβερνητικής αλλαγής.

Συμφώνησα, μαζί του. Και τελικά συμφώνησε και ο κ. Μητσοτάκης. Το Φλεβάρη του ‘19  η Επιτροπή, μας παρέδωσε το πολυσέλιδο τότε πόρισμά της. Τον Απρίλη του ‘19 ο καθηγητής Ξανθόπουλος, εκ μέρους της Επιτροπής, το παρουσίασε στην κοινή συνεδρίαση των Επιτροπών Περιβάλλοντος και Θεσμών και Διαφάνειας, της Βουλής.

Υπήρξε διακομματική αποδοχή. Και κατόπιν εντολής μου, προχωρήσαμε στα πρώτα βήματα υλοποίησης όσων το πόρισμα προβλέπει, εκκινώντας από την  προετοιμασία μιας μεγάλη διοικητικής μεταρρύθμισης για την αναδιοργάνωση του συστήματος διαχείρισης εκτάκτων αναγκών και την αντικατάσταση της  περίφημης «Πολιτικής Προστασίας», από μια σύγχρονη δομή, έναν φορέα διαχείρισης των έκτακτων αναγκών, με λειτουργική, επιχειρησιακή και επιστημονική αναβάθμιση σε σχέση με τα όσα ίσχυαν ως τότε.

Αυτό ήταν ένα σχέδιο ριζικής μεταρρύθμισης που κατέληξε στην πρόταση για την ίδρυση Εθνικής Αρχής Πολιτικής Προστασίας και Ανθεκτικότητας. Για να καταλήξουμε σε αυτό αναλύθηκαν σε βάθος μοντέλα χωρών με εμπειρία στον τομέα της πολιτικής προστασίας, όπως των ΗΠΑ και της Αυστραλίας, ενώ για την τεχνολογική και υλικοτεχνική υποστήριξη του νέου Οργανισμού, είχαμε δεσμεύσει πόρους από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, καθώς και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Οι εκλογές επισπεύστηκαν, η κυβέρνηση άλλαξε. Το σχέδιο δυστυχώς ματαιώθηκε από τη νέα κυβέρνηση. Ωστόσο, το Νοέμβρη του ‘19, καταθέσαμε στη Βουλή το πλήρες σχέδιο με τη μορφή πρότασης νόμου. Την οποία επίσης η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας  αγνόησε.

Όπως αγνόησε επιδεικτικά και το ίδιο το πόρισμα Γκολντάμερ. Τα άφησε όλα αυτά τα χρήσιμα εργαλεία ανάλυσης και προετοιμασίας, θαμμένα στο συρτάρι.

Την ίδια τύχη είχαν και η Εθνική Στρατηγική για τα Δάση, οι προσλήψεις στις Δασικές Υπηρεσίες που πάγωσαν, το κοινωφελές πρόγραμμα δασοπροστασίας, η αξιοποίηση των κονδυλίων της Πολιτικής Πρόληψης Δασικών Πυρκαγιών, με αποτέλεσμα τη σώρευση καύσιμης ύλης στα δάση, οι δασικοί χάρτες που ακυρώθηκαν.

Το μόνο που έκανε ήταν να διατηρήσει την παρωχημένη και, όπως αποδείχτηκε αναποτελεσματική δομή της Πολιτικής Προστασίας, απλά αναβαθμίζοντας σε Υφυπουργό τον επικεφαλής της, θέση για την οποία επέλεξε έναν πρώην δήμαρχο, κομματικό στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας.

Και φυσικά, επέλεξε να ψηφίσει ένα νομοσχέδιο από το οποίο όμως απουσιάζουν κρίσιμες παράμετροι του πορίσματος Γκολντάμερ, όπως η διαχείριση του δάσους, τα μέτρα πρόληψης, η αποκατάσταση των καμένων περιοχών, η αστική ανάπτυξη, η συμμετοχή της κοινωνίας των πολιτών, η άρση της συναρμοδιότητας δεκάδων Υπουργείων και φορέων για τη πρόληψη και την αντιμετώπιση των πυρκαγιών.

Το διαβόητο επιτελικό κράτος, στον πιο κρίσιμο τομέα που αφορά την ασφάλεια των πολιτών, αποδείχτηκε ξεχαρβαλωμένο και ελάχιστα επιτελικό. 45 συναρμόδιοι φορείς για τη πρόληψη μιας πυρκαγιάς. 17 φορείς και 6 Υπουργεία για τη καταστολή της.

Το πόρισμα Γκολντάμερ, βέβαια δεν πήγε εντελώς χαμένο. Μπορεί να μην υιοθετήθηκε τελικά από την κυβέρνηση Μητσοτάκη αλλά υιοθετήθηκε και εφαρμόζεται από τη κυβέρνηση της Πορτογαλίας, που επλήγη το ίδιο διάστημα από καταστροφικές πυρκαγιές, αλλά και από τον ΟΟΣΑ, τον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, καθώς και την 7η Διεθνή Διάσκεψη για τις Δασικές Πυρκαγιές.

Ένα πόρισμα που έγινε για εμάς, υιοθετήθηκε από άλλες χώρες και Οργανισμούς, ενώ θάφτηκε από τη δική μας κυβέρνηση.

Αγαπητές φίλες και φίλοι, θεωρώ ότι από εκεί εκκινεί η εγκληματική ευθύνη της κυβέρνησης Μητσοτάκη.  Τα όσα ζήσαμε τώρα ήταν απλά το χρονικό μιας προαναγγελθείσας τραγωδίας. Ο πρώτος μεγάλος καύσωνας, αποκάλυψε τη γύμνια του κρατικού μηχανισμού.

Και δεν μπορούσε να είναι διαφορετικά: Με μηδενική δουλειά στην πρόληψη, με τις ίδιες και ίσως χειρότερες εγγενείς αδυναμίες στον επιτελικό σχεδιασμό.

Με τους ίδιους ανθρώπους που ελέγχονται μάλιστα κι από τη Δικαιοσύνη για την πυρκαγιά στο Μάτι, αναβαθμισμένους σε κρίσιμες θέσεις, τόσο στην πολιτική ηγεσία όσο και στην  Πυροσβεστική και την Πολιτική Προστασία και με λιγότερους άνδρες και γυναίκες στην Πυροσβεστική, αφού προτιμήσαν να κάνουν κατ’ εξαίρεση 4.500  προσλήψεις Αστυνομικών αλλά όχι Πυροσβεστών.

Έτσι, σε συνθήκες σχετικά χαμηλής έντασης ανέμων, κόντεψαν να καούν τα μισά βόρεια προάστια. Η Ηλεία, η Μάνη και η Αρκαδία, δοκιμάστηκαν σκληρά. Ενώ η Βόρεια Εύβοια αφέθηκε στο έλεος της καταστροφής. Οι κάτοικοί της έμειναν για μια βδομάδα  και συνεχίζουν να παλεύουν σχεδόν αβοήθητοι με τη φωτιά, αφού η παρέμβαση τόσο επίγειων, όσο και εναέριων μονάδων ήταν, σύμφωνα με την καθολική τους μαρτυρία, από ελλιπής έως ανύπαρκτη.

Οι ευθύνες, λοιπόν, της κυβέρνησης Μητσοτάκη είναι αυτονόητες και απαράγραπτες. Και έγιναν ακόμη μεγαλύτερες από την απαράδεκτη επικοινωνιακή διαχείριση της καταστροφής. Από τη προσπάθεια να κρύψουν ή να ωραιοποιήσουν τη πραγματικότητα.

Ακόμη ηχούν στα αυτιά όλων μας οι δηλώσεις για το πόσο υποδειγματικά λειτούργησε ο κρατικός μηχανισμός ενώ καιγόταν η μισή Ελλάδα.

Οι διαψεύσεις των πολιτών που έβλεπαν τη ζωή τους να γίνεται στάχτη και ζητούσαν βοήθεια από πυροσβεστικά αεροπλάνα, ότι δήθεν δε τα βλέπουν διότι είναι κρυμμένα μέσα στους καπνούς. Αυτό μάλιστα επανέλαβε ο πρωθυπουργός και στο χτεσινό του διάγγελμα. Ή ο κυνισμός ότι η προστασία της ζωής, των υποδομών και της περιουσίας των πολιτών είναι απλά ένας ανέφικτος συνδυασμός.

Το μεγάλο όμως και κρίσιμο ζήτημα σήμερα, δεν είναι να μιλήσουμε για τα αυτονόητα, για τις βαρύτατες ευθύνες της κυβέρνησης. Το μεγάλο και κρίσιμο ερώτημα είναι να δούμε τι κάνουμε από δω και στο εξής, τί κάνουμε τώρα.  Πως επουλώνουμε τις βαθιές πληγές. Πως αντιμετωπίζουμε το αύριο.

Άποψή μου είναι ότι η  χώρα για να συνέλθει χρειάζεται ενότητα, σχέδιο και αποφασιστικότητα. Το ανθρώπινο δράμα που ζουν χιλιάδες συμπολίτες μας, αλλά και όλη η κοινωνία μας, απαιτεί μια ελάχιστη συναίνεση σοβαρότητας και σεβασμού.

Τους ανθρώπους που επλήγησαν, δεν τους αφορά μια άγονη πολιτική αντιπαράθεση πάνω στις στάχτες. Αντίθετα πιστεύω ότι αυτό θα φουντώσει την οργή τους.

Αυτό που έχει σήμερα νόημα είναι ο άμεσος σχεδιασμός και όσο αυτό είναι δυνατό, η συνεννόηση για να επουλώσουμε τις πληγές. Συνεννόηση με τα θύματα της φωτιάς, με τους επιστημονικούς φορείς με τις επαγγελματικές και κοινωνικές Οργανώσεις και  συνεννόηση ανάμεσα στις πολιτικές δυνάμεις.

Να ακούσουμε όσους δοκιμάστηκαν και δοκιμάζονται. Τους εθελοντές που διακινδύνευσαν τη ζωή τους. Εκείνους που αρνήθηκαν να φύγουν από τα σπίτια τους και τελικά τα έσωσαν. Την κοινωνία των πολιτών που οργανώνει σήμερα ένα αξιοθαύμαστο κύμα αλληλεγγύης.

Η κάθαρση μετά την τραγωδία είναι αναγκαία, αλλά δεν αρκεί.  Το μαχαίρι στο κόκκαλο είναι αναγκαίο, αλλά δεν αρκεί.

Ως Αξιωματική Αντιπολίτευση έχουμε υποχρέωση να συμβάλουμε και στην επούλωση των πληγών, αλλά και στη θωράκιση της χώρας, για να μην ξαναζήσει παρόμοιας έκτασης τραγωδίες. Αυτή είναι η ευθύνη μας.

Και δική μου προσωπική ευθύνη είναι να μην ακολουθήσω το δρόμο της αντιπολίτευσης του κ. Μητσοτάκη και της Νέας Δημοκρατίας  στη δική μου κυβέρνηση, σε αντίστοιχα δύσκολες στιγμές.  Και δεν θα το κάνω.

Για αυτό και σήμερα δε πρόκειται να ακολουθήσω την πεπατημένη,  ζητώντας παραιτήσεις. Ακέραια την πολιτική ευθύνη τη φέρει ο Πρωθυπουργός που κάποτε  είχε πει ότι δεν υπάρχει ανάληψη ευθύνης χωρίς παραιτήσεις. Ας αναλάβει λοιπόν ο ίδιος το βάρος του επιμερισμού των ευθυνών και των παραιτήσεων, θέτοντας όμως υπό κρίση, πρώτο τον ίδιο του τον εαυτό.

Εμείς σήμερα είμαστε εδώ για να ζητήσουμε το αυτονόητο: Ν’  αναλάβει η κυβέρνηση τη πολιτική ευθύνη και να συνεννοηθεί με την αντιπολίτευση και τους επιστημονικούς φορείς για ένα πραγματικά εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης.

Καταθέτω, λοιπόν, σήμερα μια πρόταση 7 σημείων προς τον ελληνικό λαό και την κυβέρνηση:

Σημείο 1ο: Να κηρυχθούν άμεσα, όπως το Σύνταγμα ορίζει,  αναδασωτέες όλες οι καμένες εκτάσεις, να απαγορευτεί κάθε αλλαγή χρήσης γης μέχρι να ολοκληρωθεί κατά προτεραιότητα ο χωρικός και πολεοδομικός σχεδιασμός στις περιοχές αυτές (τοπικά χωρικά σχέδια, δασικοί χάρτες, κτηματολόγιο). Να αποτρέψουμε κάθε είδος παρασιτικής λογικής.

Σημείο 2ο: Να εκπονηθεί, σε συνεργασία με τα κόμματα, τους επιστημονικούς φορείς, ένα Εθνικό Σχέδιο για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης και των συνεπειών των φυσικών καταστροφών.

Το σχέδιο αυτό πρέπει να ενσωματώνει τη σύγχρονη επιστημονική γνώση και γι’ αυτό θα πρέπει να υπάρχει συνεχής συνεργασία και αλληλοτροφοδότηση με τα Πανεπιστήμια και τα Ερευνητικά Ινστιτούτα της χώρας αλλά και διεθνώς, να έχει ορίζοντα δεκαετίας, να αξιολογείται σε τακτά χρονικά διαστήματα, και να αναθεωρείται εφόσον χρειάζεται.

Σημείο 3ο: Να αξιοποιηθεί, έστω και τώρα, το πόρισμα Γκολντάμερ για την αντιμετώπιση των πυρκαγιών με έμφαση στην πρόληψη και τη διαχείριση των δασικών οικοσυστημάτων με την ενεργό συμμετοχή των τοπικών κοινωνιών.

Σημείο 4ο:  Να υιοθετηθεί η ολοκληρωμένη πρόταση Νόμου που καταθέσαμε από το 2019 για την ίδρυση Εθνικής Αρχής Πολιτικής Προστασίας και Ανθεκτικότητας, που θα την στελεχώσουν πρόσωπα κοινής αποδοχής με συμφωνία των πολιτικών δυνάμεων, να παραμείνουν τα ίδια ανεξαρτήτως κυβερνητικής αλλαγής.

Η πρόταση, μεταξύ άλλων, προβλέπει η νέα Αρχή να έχει ένα Μόνιμο και διαρκές Επιστημονικό Συμβούλιο από όλα τα ερευνητικά επιστημονικά Ιδρύματα και δομές της χώρας που εμπλέκονται στην πρόβλεψη, τη μελέτη, την έρευνα, στον τομέα των φυσικών καταστροφών (Δημόκριτος, ΕΜΥ, Εθνικό Αστεροσκοπείο, ΕΛΚΕΘΕ, Ελληνικός Οργανισμός Διαστήματος, Ελληνική Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας, Ινστιτούτα Πανεπιστημίων και Πολυτεχνείων).

Προβλέπει επίσης, ένα μόνιμο και διαρκές Επιτελείο Διοίκησης (με τη συμμετοχή όλων των επιχειρησιακών βραχιόνων που διαθέτουμε, την Πυροσβεστική, το ΕΚΑΒ, την ΕΛΑΣ, το Λιμενικό, εθελοντικά σώματα, τη Δασική Υπηρεσία, Τεχνικές Υπηρεσίες και Διευθύνσεις του Υπουργείου Υποδομών και με την εξουσιοδότηση να αξιοποιεί τις δυνατότητες, τα μέσα, το προσωπικό και την εμπειρία που διαθέτουν οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας μας, στη διαχείριση εκτάκτων αναγκών και καταστάσεων, που τούτη τη φορά άργησαν πολύ να ενεργοποιηθούν.

Και βεβαίως, προβλέπει την Κατάρτιση Εθνικού Συστήματος Διαχείρισης Εκτάκτων Αναγκών προκειμένου να αποτελέσει τον Εθνικό Οδηγό και το πρότυπο για τη διαχείριση εκτάκτων αναγκών στη χώρα, από το μικρότερο έως το υψηλότερο χωρικό επίπεδο.

Σημείο 5ο: Να εκπονηθούν Τοπικά Αναπτυξιακά Σχέδια για την Ανασυγκρότηση και Ανάπτυξη των περιοχών που έχουν πληγεί, με ιδιαίτερη έμφαση στο τοπικό παραγωγικό μοντέλο και ειδική μέριμνα για τη συγκράτηση του πληθυσμού και ιδιαίτερα των νέων στις περιοχές αυτές.

Η βόρεια Εύβοια για παράδειγμα, μέχρι πριν λίγα 24ωρα ήταν ένα παράδεισος. Από αυτή την εβδομάδα, είναι τόπος αγωνίας.  Πώς, άραγε θα ζήσουν αυτοί οι συμπολίτες μας εκεί; Πως θα τα καταφέρουν να βγάλουν τους επόμενους μήνες, τον ερχόμενο χειμώνα; Σε ποια δουλειά θα δουλέψουν; Πώς θα ξαναφτιάξουν τη ζωή τους;

Αυτά τα ερωτήματα ζητούν σήμερα απαντήσεις. Αυτό που χρειάζεται λοιπόν, είναι μια μεγάλη και άμεση παρέμβαση με φιλοδοξία την ανασυγκρότηση και ανάπτυξη κάθε περιοχής που έχει πληγεί, που θα παίρνει υπόψη τα νέα δεδομένα.

Να σχεδιαστούν και να αρχίσουν να υλοποιούνται άμεσα τοπικά και περιφερειακά σχέδια ανασυγκρότησης και ανάπτυξης με δημόσιες επενδύσεις αλλά και σε συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα.

Σημείο 6ο: Ν’ ανασχεδιασθεί η κατεύθυνση των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης και του νέου ΕΣΠΑ, προκειμένου να χρηματοδοτηθεί το Εθνικό Σχέδιο Αντιμετώπισης της Κλιματικής Αλλαγής και τα Τοπικά Σχέδια ανασυγκρότησης της Βόρειας Εύβοιας και των άλλων  περιοχών που έχουν πληγεί.

Σημείο 7ο: Να εκπονηθεί άμεσα σχέδιο για αποζημιώσεις, άκουσα ότι αυτό αποτελεί προτεραιότητα της κυβέρνησης, αλλά και για την αποκατάσταση της βιωσιμότητας των πληττόμενων περιοχών.

Δεν αρκεί να ακολουθήσουμε την πεπατημένη, αποκατάστασης κτιρίων και υποδομών, στο 100% των αποζημιώσεων. Προφανώς και πρέπει να γίνει και μάλιστα με επίσπευση των διαδικασιών. Οφείλουμε όμως να δούμε τις ιδιαιτερότητες κάθε περιοχής, τις καταστροφές και τις συνέπειες σε κάθε οικογένεια, σε κάθε πολίτη ξεχωριστά.

Οφείλουμε να δούμε, όπως είπα πριν, πως δεν θα ξεριζωθούν οι κάτοικοι της Βόρειας Εύβοιας, αφού οι υπάρχουσες οικονομικές δραστηριότητες (συλλογή ρετσινιού, μελισσοκομία,  ελιές, κτηνοτροφία, τουρισμός) καταστράφηκαν.

Πως θα συνδράμουμε τόσο σε επίπεδο σχεδιασμού και υλοποίησης όσο και οικονομικής στήριξης, τους ανθρώπους που έχασαν όλη την παραγωγική τους δραστηριότητα.

Οφείλουμε να δούμε άμεσα, μέσα στην επόμενη εβδομάδα, τα ζητήματα της δημόσιας υγείας και πως θα καθαρίσουμε τις περιοχές από τον αμίαντο και τις επικίνδυνες ουσίες, που άφησε η φωτιά.

Οφείλουμε από σήμερα να ξεκινήσουμε  τις υλοτομήσεις των καμένων δέντρων, τους καθαρισμούς ρεμάτων και υδραυλικών υποδοχέων, τα λεγόμενα κορμοδέματα, για να δημιουργήσουμε προϋποθέσεις ώστε να μη βρεθούμε προ εκπλήξεων ξανά, με τις πρώτες βροχές.

Οφείλουμε τέλος, να νικήσουμε την γραφειοκρατία και τις καθυστερήσεις σε πληρωμές, αδειοδοτήσεις, έκτακτη αρωγή, αποζημιώσεις.

Καλώ τον κ. Μητσοτάκη να αντιμετωπίσει τα μεγάλα και επείγοντα προβλήματα που είναι μπροστά μας με τη σοβαρότητα που επιβάλλουν οι στιγμές.  Και να καλέσει με δική του ευθύνη σε συνεννόηση όλες τις πολιτικές δυνάμεις.

Η επόμενη μέρα της επούλωσης των πληγών, της ανασυγκρότησης, και της θωράκισης της χώρας, είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να την αναλάβει το λεγόμενο επιτελικό κράτος, που αποδείχτηκε βαθιά δυσλειτουργικό, αναποτελεσματικό και επικίνδυνο.

Δυστυχώς το χθεσινό του διάγγελμα ήταν τουλάχιστον απογοητευτικό. Μίλησε σα να μη διδάχτηκε τίποτε από την τραγωδία.  Οφείλει να σταματήσει με την άγονη προπαγάνδα να ρίχνει αλάτι στις πληγές του ελληνικού λαού.

Οι ώρες που ζούμε είναι πολύ κρίσιμες, και ο δικαιολογημένος θυμός που έχει συσσωρευτεί απαιτεί σεβασμό, σοβαρότητα, επίγνωση των ευθυνών.  Απαιτεί έργα και όχι λόγια. Κοινωνική ευαισθησία και όχι επικοινωνιακή αναισθησία. Απαιτεί προσπάθεια και όπου είναι δυνατόν, ενότητα. Διαφορετικά πολύ σύντομα ο ίδιος και η κυβέρνησή του θα θρέψουν τα σταφύλια της οργής.

Σε ό,τι μας αφορά, θέλω να διαβεβαιώσω κάθε Ελληνίδα και κάθε Έλληνα ότι  ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία είναι εδώ ως δύναμη πατριωτικής ευθύνης.

Είναι εδώ για να σταθεί δίπλα σε όσους δοκιμάζονται. Για να υποδείξει λύσεις.  Αλλά και να αναλάβει το βάρος της ανασυγκρότησης του κράτους και της αναγέννησης της ελπίδας για το αύριο του τόπου μας.

Ξέρουμε, μάθαμε, γίναμε σοφότεροι από τις δυσκολίες που διαχειριστήκαμε αλλά και από τα λάθη μας.

Θέλουμε, και μπορούμε, να εγγυηθούμε μια νέα αρχή. Είμαστε παρόντες και έτοιμοι.