Αληθινή ιστορία: Πώς από τα 60 κιλά έφτασα να ζυγίζω 90; Η ψυχολόγος απαντά
Date:
Από νέα ήμουν πολύ αδύνατη και παρόλο που απέκτησα τρία παιδιά, το σώμα μου δεν άλλαξε σχεδόν καθόλου. Στην περίοδο της κλιμακτηρίου άρχισα σιγά σιγά να παχαίνω.
Θεώρησα όμως, ότι εύκολα θα αντιμετωπίσω το πρόβλημα και θα χάσω χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια τα κιλά που είχα πάρει. Αντίθετα όμως, τα κιλά άρχισαν να συσσωρεύονται το σώμα μου να αλλάζει δραματικά και στο τέλος έχασα τον έλεγχο.
Παράλληλα εκείνη την περίοδο συνέβαιναν πολλά δραματικά γεγονότα στη ζωή μου. Ο πατέρας μου αρρώστησε και έτσι ανέλαβα εγώ την φροντίδα και των δυο γονιών μου ενώ ταυτόχρονα δούλευα, φρόντιζα το σπίτι και τα παιδιά μου.
Πριν παχύνω, ένιωθα όμορφα
Πριν παχύνω, ένιωθα όμορφα με το σώμα μου, ελεύθερη. Έβλεπα ότι άρεσα και το απολάμβανα. Είχα διάθεση να αγοράζω καινούργια ρούχα, να βγαίνω. Οι ισορροπίες στη ζωή μου ήταν πολύ καλές. Είχα καλή σχέση με τον άνδρα μου, τους φίλους μου και τον κοινωνικό μου περίγυρο.
Όμως, ο συνδυασμός του ότι μπήκα στην κλιμακτήριο με το πρόβλημα του θυρεοειδούς μου που ανακάλυψα λίγο αργότερα, με οδήγησε να επιβαρύνω τον εαυτό μου με τριάντα επιπλέον κιλά. Άρχισα να παίρνω σιγά σιγά κιλά και επειδή πίστευα ότι ήταν πολύ εύκολο να τα χάσω δεν ένιωσα καθόλου απειλή από το πάχος.
Δεν μου άρεσε πια η εικόνα μου
Το χειρότερο ήταν ότι ενώ είχα ήδη πάρει τα πρώτα 10 κιλά, εγώ διατηρούσα στο μυαλό μου την παλιά μου εικόνα μη συνειδητοποιώντας την έντονη αλλαγή. Στην πορεία μη βρίσκοντας στην ντουλάπα μου ρούχα και μη μπορώντας να βρω στα μαγαζιά πια νούμερο που να μου κάνει άρχισα να συνειδητοποιώ το πρόβλημα.
Και τότε δεν μου άρεσε πια η εικόνα μου. Άρχισα να σκέφτομαι ότι ποτέ δε θα απαλλαγώ από τα περιττά κιλά. Απέφευγα να βλέπω φίλους και γνωστούς παλιούς που στα μάτια τους θα ήταν έντονη η αλλαγή στο σώμα μου.
Δεν είχα όρεξη για κοινωνικές εκδηλώσεις σταμάτησα να πηγαίνω στα μαγαζιά πια και να κάνω βόλτες με τις φίλες μου. Ήμουν πολύ απογοητευμένη από τον εαυτό μου αλλά και πολύ θυμωμένη που είχα αφήσει να μου συμβεί αυτό. Οι πιο δύσκολες στιγμές ήταν όταν κοιταζόμουν στον καθρέφτη.
Δεν έβρισκα ρούχα να φορέσω
Όταν έπρεπε να παρευρεθώ σε μια κοινωνική ή οικογενειακή εκδήλωση, δεν έβρισκα ρούχα να φορέσω. Συνήθως, ένιωθα αταίριαστη στο περιβάλλον. Από τον άνδρα μου είχα στήριξη. Δεν έδειχνε να με απορρίπτει ούτε καν να σχολιάζει το γεγονός.
Αυτό μπορεί να με βοηθούσε αλλά δεν ήταν αρκετό για να μη νιώθω απέχθεια για τον εαυτό μου. Αντί όμως να αντιδράσω και να αλλάξω έτρωγα όλο και περισσότερο! Με είχε κυριεύσει το άγχος. Το φαγητό γινόταν η μόνη μου διέξοδος και τα 10 κιλά έγιναν 20, τα 20 κιλά έγιναν 30!
Είχα δυσφορία
Και στη δουλειά μου ένιωθα πολύ άσχημα. Πίστευα ότι όλοι παρατηρούσαν πόσο είχε αλλάξει το σώμα μου. Ο ύπνος μου ήταν ανήσυχο; Είχα δυσφορία και οι αντοχές μου μειώνονταν μέρα με τη μέρα. Τα σαββατοκύριακα κλεινόμουν στο σπίτι. Κατέληξα να κάνω μόνο τα αναγκαία και τίποτε άλλο.
Έκρινα τον εαυτό μου πολύ αυστηρά, θαύμαζα τους άλλους, το σώμα τους τον τρόπο που ντύνονταν. Νοσταλγούσα τον καιρό που ήμουν αδύνατη που μπορούσα να φορέσω ό,τι ήθελα, πίστευα ότι ποτέ δε θα μπορούσα να αποδεχτώ αυτή τη νέα μου εικόνα. Πολλές φορές στο δρόμο άκουγα σχόλια περιφρονητικά και απάνθρωπα και αισθανόμουν ακόμα χειρότερα.Κατάλαβα πόση προκατάληψη υπάρχει προς τα υπέρβαρα άτομα.
Ακόμα παλεύω με το πάχος
Η διάθεσή μου άρχισε να αλλάζει μόνο όταν μετά από κόπο και κάνοντας μια δίαιτα έχασα 8 κιλά. Πήρα δυνάμεις και άρχισα να αντιμετωπίζω με χιούμορ το πρόβλημα του πάχους. Άρχισα σιγά σιγά να σκέφτομαι διαφορετικά. Άρχισα να πιστεύω ότι θα τα καταφέρω και εγώ. Δεν μπορεί, σκεφτόμουν, τόσοι και τόσοι τα κατάφεραν.
Aν γυρνούσα τον χρόνο πίσω, αυτό που θα άλλαζα είναι ο τρόπος που αντιμετώπισα το πρόβλημά μου από την αρχή. Δεν θα έφτανα ως εδώ, από την αρχή θα το έβλεπα πιο δυναμικά το πρόβλημα. Ακόμα παλεύω με το πάχος. Αυτό που έχω διδαχθεί ως τώρα, είναι ότι τίποτα στη ζωή δεν είναι δεδομένο. Ξαφνικά όλα αλλάζουν. Ναι θα συνεχίσω, ναι θα δώσω και ελαφρυντικά στον εαυτό μου και θα τα καταφέρω!
Το ερώτημα αναλύει η ψυχοθεραπεύτρια Πέγκυ Πελώνη
Καθώς παχαίνει, η εικόνα της Ηλέκτρας αλλάζει. Όμως ενώ στον καθρέφτη βλέπει μια υπέρβαρη γυναίκα μέσα της νιώθει όπως παλιά. Η αυτόματη αντίδραση να μην αποδεχτεί την αλλαγή είναι μια άμυνα, μια ανάγκη να προστατεύσει τον εαυτό της από το συγκεκριμένο γεγονός.
Εάν το παραδεχτεί όπως έκανε αργότερα θα πρέπει να πάρει μιαν απόφαση. είτε να αποδεχτεί τα περιττά κιλά είτε να κάνει κάτι γι΄αυτό. Όσο είμαστε στην άρνηση εκτός από την αυτοπροστασία παρατηρείται και ακινησία. Το γεγονός ότι τα κιλά άρχισαν να συσσωρεύονται με την εμμηνόπαυση δεν είναι τυχαίο.
Τι σήμαινε για την Ηλέκτρα αυτή η αλλαγή;
Η αλλαγή είχε ξεκινήσει εσωτερικά. Τι σήμαινε για την Ηλέκτρα αυτή η αλλαγή; Πώς βλέπει τον εαυτό της τώρα πια; Πώς βλέπει τον εαυτό της σε σχέση με τους άλλους; Ακούγεται απλό να κάνεις δίαιτα. Πίσω από τα κιλά όμως κρύβονται συναισθήματα περίπλοκα συγκρουόμενα.
Το πάχος πολλές φορές μας βοηθά να οχυρωθούμε από αυτά που δυσκολευόμαστε να καταλάβουμε ή να δεχτούμε. Ακολουθεί θυμός, οργή, κλείσιμο στον εαυτό της. Τρώει όλο και περισσότερο. Όταν η Ηλέκτρα αποφασίσει να αλλάξει θα ορίσει τον εαυτό της διαφορετικά από πριν. Θα πενθήσει τις απώλειες της ως γυναίκα, σύζυγος, μητέρα, φίλη, επαγγελματίας.
Η δίαιτα είναι μια εσωτερική περιπέτεια
Τα περιττά κιλά λειτουργούν σαν φρούριο που την προστατεύουν από τους φόβους που μπορούν να εισβάλλουν χωρίς καμιά προειδοποίηση την κρατούν όμως μακριά από τις χαρές, την υγεία, τις σχέσεις. Προφανώς η απόφασή της να αδυνατίσει τη βάζει σε μια διαδικασία εσωτερικού διαλογισμού.
Μια εσωτερική περιπέτεια που θα τη φέρει αντιμέτωπη με τον εαυτό της και ίσως και να την βοηθήσει να δει στοιχεία του εαυτού της που δεν είχε δει μέχρι τώρα.
