Date:
Μια γενναία γυναίκα, γεμάτη πάθος και θέληση, εξηγεί πώς το έσκασε από ένα τόσο δα σπίτι στην Κεφαλονιά για να κυνηγήσει τη ζωή της, όπως καμιά γυναίκα της εποχής της
Η φωνή της είναι ζωηρή. Το ήρεμο πρόσωπό της καθησυχάζει, μέχρι να αποκαλυφθεί το σκανδαλιάρικο, παιδικό της βλέμμα. Η κυρία Αναστασία, στα 81 της, θα επιχειρήσει να κάνει το διάπλου Κεφαλονιάς – Κυλλήνης. Πολλοί το περιγράφουν ως άθλο, προφανώς γιατί δεν γνωρίζουν πολλά κεφάλαια της πολυτάραχης ζωής της. Δεν είναι που θέλουμε να κλέψουμε τη δόξα του Ομήρου – δεν έχουμε καμία τύχη άλλωστε, αλλά χωρίσαμε κάποια από αυτά τα κεφάλαια σε «Ραψωδίες». Γιατί η κυρία Αναστασία, ναι, είναι ένας σύγχρονος «Οδυσσέας».
«Το ταξίδι μου ξεκινά από τον τόπο γέννησής μου, την Κεφαλονιά. Ήμουν ένα από τα δώδεκα παιδιά μιας φτωχής αγροτικής οικογένειας – ο πατέρας μου έκανε μεροκάματα περιστασιακά, είχε και άλλα δύο παιδιά από άλλη γυναίκα. Στα 10 μου, η μητέρα μου αποφάσισε να με στείλει με τον 12χρονο αδελφό μου στην Αθήνα, για να δουλέψουμε σε ένα σπίτι». Παρόλο που από μικρή δούλευε ως οικιακή βοηθός, η ζωή στα πέντε χρόνια που έζησε στο συγκεκριμένο σπίτι ήταν «πολύ πιο όμορφη από το πατρικό μου». Η οικογένεια για την οποία δούλευε ήταν ευκατάστατη, «οι γονείς θρήσκοι, ο γιος και η κόρη τους μορφωμένοι». Η ίδια θυμάται πως την αγαπούσαν, «παρόλο που έκανα ζαβολιές – έτρωγα κανένα γλυκό παραπάνω δηλαδή».
Ωστόσο, υπήρξε ένα συγκεκριμένο γεγονός που την είχε ταράξει, αλλά και την είχε διαμορφώσει ως χαρακτήρα μέχρι και σήμερα.
«Το θυμάμαι και μου σηκώνεται η τρίχα. Με βούτηξε η κυρία του σπιτιού και μου λέει “Αυτή τη φορά δεν έφαγες μόνο γλυκό, έκανες και κάτι πολύ κακό”. Με έπιασε από το τσουλούφι και με έκανε να γονατίσω μπροστά σε μια εικόνα της Παναγίας. Επέμενα πως δεν είχα κάνει τίποτε. Ήταν μαρτύριο να με βάλει να ορκίζομαι, από μικρό παιδί είχα μάθει να λέω πάντα την αλήθεια, γιατί οι δικοί μου μας έδερναν. Όταν τέλειωνε η σειρά σου, πήγαιναν στον επόμενο κι ήθελα πάντοτε να προστατεύω τους αδύναμους και τους μικρότερους. Με συγκίνησε το γεγονός, όμως, πως στο τέλος η κυρία του σπιτιού με πίστεψε. Είχε καταλάβει τι άνθρωπος είμαι». Τελικά αποδείχτηκε πως τα χρήματα από το πορτοφόλι τα είχε κλέψει η ανιψιά της, προς ανακούφιση της Αναστασίας. Η πενταετία πέρασε γρήγορα, «η συμφωνία είχε ολοκληρωθεί και η μαμά μου είχε πάρει τα χρήματα. Δεν την κατηγορώ την καημενούλα, δεν είχαμε λεφτά. Αυτό που με πονάει ακόμη ήταν πως δεν με έστειλε ποτέ σχολείο».
