Αντιδράσεις του Ιατρικού Συλλόγου Σερρών μετά τη δήλωση Πνευματικού: “Δεν είμαστε οικονομολόγοι της υγείας” 

Σχετικά με τις πρόσφατες τουλάχιστον «ατυχείς» δηλώσεις του καθηγητή της Ορθοπεδικής και  υποψήφιου Βουλευτή κ. Σπύρου Πνευματικού, δηλώνουμε τα εξής: 

Ιερή αποστολή του Ιατρού είναι η προσφορά των καλύτερων υπηρεσιών που μπορεί στον  πάσχοντα, ανεξάρτητα από την πρόγνωση, τη βαρύτητα της ασθένειάς του και οποιονδήποτε άλλο  παράγοντα.  

Προσπαθούμε να θεραπεύσουμε και αν αυτό δεν είναι δυνατό, προσπαθούμε να παρατείνουμε  τη ζωή, να βελτιώσουμε την ποιότητά της, να περιορίσουμε τις επιπλοκές, να ανακουφίσουμε και να  παρηγορήσουμε τον ασθενή μας, να του συμπαρασταθούμε, να τον υποστηρίξουμε σωματικά και  ψυχολογικά μέχρι την τελευταία αναπνοή του. Τον ίδιο και το περιβάλλον του. Άλλωστε, αργά ή  γρήγορα, όλοι θα είμαστε στη θέση του.  

Στην προσπάθεια αυτή είναι υποχρέωσή μας να χρησιμοποιήσουμε οποιαδήποτε απαραίτητη  κατά περίπτωση θεραπευτική μέθοδο διαθέτουμε τη δεδομένη στιγμή, ακόμη κι αν το κόστος της είναι  μεγάλο. Κι αυτό πρέπει να γίνεται για κάθε ασθενή, ανεξάρτητα από τις οικονομικές του δυνατότητες  και – επαναλαμβάνουμε – την πρόγνωση και τη βαρύτητα της ασθένειάς του. Άλλωστε είναι  αναμενόμενο, οι σοβαρότερες και πιο απειλητικές παθήσεις να χρειάζονται και πιο σύνθετες και  δαπανηρές θεραπείες, ιδιαίτερα με τις πρόσφατες ραγδαίες επιστημονικές και τεχνολογικές εξελίξεις.  

Όταν όλες οι θεραπευτικές μέθοδοι έχουν αποτύχει, τα περιθώρια έχουν εξαντληθεί καιτο τέλος  είναι πολύ κοντά, συνεχίζουμε να φροντίζουμε, όπως αναφέρθηκε, για την ανακούφιση του ασθενή,  προσπαθώντας να εξασφαλίσουμε ένα κατά το δυνατόν ανώδυνο και αξιοπρεπές τέλος, κατά προτίμηση  στο σπίτι του, ανάμεσα στην οικογένειά του. Δεν επιμένουμε πεισματικά να τον ταλαιπωρούμε και να  τον βασανίζουμε άσκοπα με επιθετικές και επώδυνες μεθόδους, οι οποίες έχουν ως μόνο αποτέλεσμα  την παράταση και επίταση του μαρτυρίου του. Και πάλι όμως, μοναδικό μας κριτήριο πρέπει να είναι η  αγάπη προς τον ασθενή, ο σεβασμός στην προσωπικότητά του, η συμμόρφωση στις επιθυμίες του ίδιου  και της οικογένειάς του – όχι το κόστος. Κι αν μιλήσουμε για κόστος, θα είναι το ψυχολογικό κόστος  αυτών που φροντίζουν τους ασθενείς τελικού σταδίου. 

Είμαστε Γιατροί και όχι «επαγγελματίες υγείας», ούτε οικονομολόγοι της υγείας. 

Έτσι μάθαμε από τους Δασκάλους μας, έτσι διδαχθήκαμε από τους παλαιότερους και έτσι  προσπαθούμε να διδάξουμε τους νεότερους συναδέλφους μας.  

Με αυτό το σκεπτικό, αποδοκιμάζουμε τις δηλώσεις του κ. Πνευματικού στο βαθμό που  υπονοούν, έστω και κατ’ ελάχιστο, ότι είναι δυνατό κάποιοι ασθενείς με βαριές παθήσεις και κακή  πρόγνωση, να στερηθούν θεραπείες που θα τους έδιναν ακόμη και μια αμυδρή ελπίδα ή θα βελτίωναν  το προσδόκιμο και την ποιότητα της ζωής τους, για να εξοικονομηθούν πόροι.  

Ελπίζουμε να μη διδάσκει έτσι τους φοιτητές του.  

Δράττουμε την ευκαιρία για να επισημάνουμε το γεγονός ότι δυστυχώς δεν υπάρχει κάποια  εξειδικευμένη μέριμνα για την ανακουφιστική φροντίδα των ασθενών τελικού σταδίου, η οποία  κατεξοχήν θα πρέπει να γίνεται στο σπίτι τους. Είναι ένα από τα σημαντικότερα κενά του Συστήματος  Υγείας, το οποίο πρέπει να διερευνηθεί και να καλυφθεί.