“Η Υβόννη είναι σίγουρα ο πιο σημαντικός άνθρωπος στη ζωή μου, γιατί είναι η μητέρα του παιδιού μου, γιατί μου χάρισε το ωραιότερο δώρο της ζωής μου. Και θεωρώ ότι όλοι έχουμε τις δυσκολίες μας, όλα τα ζευγάρια περνάνε τις φάσεις τους, αλλά έχουμε βάλει πλέον πολύ ωραίες βάσεις και μπορούμε και κρατάμε και στις δύσκολες στιγμές και στις όμορφες στιγμές.

Όλα είναι μέσα στο πρόγραμμα, αρκεί να έχεις τη θέληση να τα ξεπεράσεις. Θεωρώ ότι και μέσα από τα δύσκολα, δυναμώνει πολύ μια σχέση.
Η Ελένη μου είναι ένα καταπληκτικό πλάσμα. Είναι το πιο έξυπνο παιδί του κόσμου, το πιο όμορφο παιδί του κόσμου… Είναι πραγματικά ένα αξιαγάπητο πλάσμα, ένας πολύ καλός χαρακτήρας και χαίρομαι πάρα πολύ που έχω την Ελένη για παιδί μου. Αν θα μπορούσα να πω ότι θα ονειρευόμουν, ή θα μπορούσα να δώσω παραγγελία πώς θα ήθελα ένα παιδάκι, θα ήταν ακριβώς όπως είναι η Ελένη. Η ιδιαιτερότητα του ότι είμαι γνωστός, φροντίζω αυτή την επωνυμία και την λαοφιλία να την βλέπει το παιδί μου, αλλά να μην την εισπράττει και να μην την κάνει δική της. Δεν είναι εύκολο, αλλά σε αυτό το πράγμα δουλεύουμε και εγώ και η Υβόννη και θεωρώ ότι έχουμε κάνει πάρα πολύ καλή δουλειά και η Ελενίτσα μας είναι ένα πολύ ωραίο και καλό παιδάκι. Χαίρεται που βλέπει τον μπαμπά της να τραγουδάει για τους ανθρώπους. Έχει έρθει σε πολύ λίγες εμφανίσεις μου, γιατί είναι ακόμα 10 ετών… Αλλά σίγουρα, όταν έρχεται και με βλέπει με πιάνει πανικός, με πιάνει κρύος ιδρώτας. Όταν έρχεται στις συναυλίες μου, έχω πάρα πολύ άγχος και αγωνία”.

Αντώνης Ρέμος: «Από τα 12 μου έπρεπε να δουλεύω για να φέρνω χρήματα στην οικογένειά μου»

“Μετά τα 12, όταν γυρίσαμε από τη Γερμανία. οι γονείς μου χώρισαν, εγώ έμενα με τη μητέρα μου και την αδερφή μου, οπότε καταλαβαίνετε ότι δεν ήταν τίποτα εύκολο στη ζωή μου. Είχα όμορφα παιδικά χρόνια, αλλά όχι εύκολα. Μπορώ να πω ότι ανδρώθηκα πολύ πιο νωρίς από τα άλλα τα παιδιά, γιατί από τα 12 – 13 έπρεπε να δουλεύω για να φέρνω χρήματα στο σπίτι μου. Έχω κάνει πάρα πολλές δουλειές: κρεοπωλείο, σερβιτόρος, λάντζες, υδραυλικός, αρκετές δουλειές της οικοδομής και από τα 16-17 ξεκίνησα μόνο να τραγουδάω. Δεν σκέφτηκα ποτέ να τα παρατήσω. Πάλεψα τα προβλήματά μου και βγήκα νικητής. Ευχαριστώ αυτούς που με αδίκησαν, που με στενοχώρησαν και που με κορόιδεψαν γιατί όλα αυτά με έκαναν πιο δυνατό και αυτό που είμαι σήμερα. Γιατί χωρίς όλους αυτούς που με παίδεψαν, που με κορόιδεψαν, δεν θα ήμουν αυτό που είμαι τώρα.
Νιώθω ότι πλέον το σπίτι μου είναι η Αθήνα. Το σπίτι της καρδιάς μου είναι και θα παραμείνει η Θεσσαλονίκη”.