Απεβίωσε ο πρώην πρόεδρος της ΔΑΝΕ Νώντας Σολούνιας

Ο ίδιος που κατάγονταν από τη Σάμο, είχε μεσουρανήσει ως επιχειρηματίας επί 4 συνεχόμενες δεκαετίες στο νησί της Ρόδου.

Είχε διατελέσει πρόεδρος της Ολυμπιακής Αεροπορίας, Γενικός Γραμματέας του ΕΟΤ, πρόεδρος της Ένωσης Ξενοδόχων Ρόδου, ενώ μαζί με τον θείο του Ερρίκο, είχαν κάνει πρωτοποριακές επενδύσεις στο νησί μας.

Στις ταραχώδεις εποχές που διοίκησε τη ΔΑΝΕ, κατηγορήθηκε, καθαιρέθηκε, φυλακίστηκε, λοιδορήθηκε.

Έζησε στη συνέχεια απομονωμένος σχεδόν στην Αθήνα, πικραμένος με ελάχιστες συναναστροφές και επικοινωνίες με γνωστούς του από τη Ρόδο.

Έφταιξε, πήγε φυλακή, έχασε ξενοδοχεία, βίλες, αλευρόμυλους, τιμωρήθηκε και πλήρωσε-πανάκριβα είναι η αλήθεια- και τα δικά του λάθη αλλά και τα λάθη άλλων πολλούς από τους οποίους είχε ευεργετήσει.

Το 2011, ένας άνθρωπος που είχε ζήσει κοντά του, όσο ίσως κανένας άλλος, ο αείμνηστος Γιάννης Τζωρτζής, (υπήρξε επί 42 χρόνια στενός του συνεργάτης) μίλησε στη ΡΟΔΙΑΚΗ και τη Ροδούλα Λουλουδάκη, για τον Επαμεινώνδα Σολούνια σκιαγραφώντας έτσι το πορτραίτο του και κάνοντας αναδρομή στο παρελθόν:

Η οικογένεια του ήρθε από τη Σάμο το 1947 όταν ο ίδιος και η αδελφή του Ελένη ήταν μικρά παιδιά. Ο πατέρας του ήταν ο Σπύρος, και είχε αδελφό τον Δημήτρη και τον Ερρίκο ο οποίος ήταν γνωστός ως Ροίκος, εξ ου και η στοά Ροίκου στο κέντρο της πόλης της Ρόδου.

Στη Σάμο δραστηριοποιείτο σε ελαιοτριβεία, στην οινοποιία και την παγοποιία. Τα τρία αδέλφια, όταν έγινε η απελευθέρωση της Δωδεκανήσου, άρπαξαν την ευκαιρία της πώλησης των Αλευρόμυλων από τον Ιταλό ιδιοκτήτη τους και μετακόμισαν στη Ρόδο.

Θα θυμάστε ότι και οι Αλευρόμυλοι, λόγω υποθήκης τους, ενεπλάκησαν στις «ορέξεις» των διαφόρων «καλοπροαίρετων» δανειστών, το τελευταίο διάστημα της θητείας του ως προέδρου.

Η επιχείρηση των Αλευρόμυλων αναπτύχθηκε ραγδαία διότι είχε το μονοπώλιο παραγωγής αλεύρων και επί μία 20ετία σχεδόν αποτελούσε τη μεγαλύτερη βιομηχανική επιχείρηση στη Δωδεκάνησο, με δεδομένο ότι είχε το μονοπώλιο στην κάλυψη των αναγκών της Δωδεκανήσου σε παράγωγα του σίτου και των υποπροϊόντων του σίτου που ήταν οι ζωοτροφές.

Ανέπτυξε κι άλλες δραστηριότητες όμως και μάλιστα σε διαφορετικούς τομείς.

Στα μέσα της δεκαετίας του 1965-75 επεξέτεινε τη δραστηριότητά της και εκτός Δωδεκανήσου σε Χίο, Μυτιλήνη, ακόμη και στην Κύπρο.

Παράλληλα ίδρυσαν σε συναφή βιομηχανία παραγωγής ζυμαρικών τα περίφημα, ανά την Ελλάδα, μακαρόνια ROSOL, με τα αρχικά της επωνυμίας να προέρχονται από το όνομα Ροίκος Σολούνιας, που υπήρξε και ο διευθύνων σύμβουλος αυτής της εταιρίας. Δυστυχώς επήλθε ο θάνατος του Ροίκου, πολύ νωρίς στα 55 του.

Προτού πεθάνει είχε ξεκινήσει βιομηχανία παραγωγής ηλεκτροκινητήρων στην Αθήνα. Αυτή η επέκταση, ενδεχομένως λόγω του μεγάλου ανταγωνισμού, να υπήρξε μία από τις αιτίες για την απώλεια κερδών αφού κεφάλαια μεταφέρθηκαν από τη Ρόδο για τον εκσυγχρονισμό της, χωρίς ωστόσο να επιφέρουν τα προσδοκώμενα αποτελέσματα.

Το 1965 με 1970 όταν ξεκίνησε η τουριστική ανάπτυξη της Ρόδου ανήγειραν στο κέντρο της πόλης το ξενοδοχείο «Δελφίνι», πάνω από τη στοά Ροίκου. Κι αυτό, ολόκληρο το οικοδόμημα πουλήθηκε. Είναι μια ιστορία πολύ πονεμένη.

Πηγή thestival.gr