Από τoν Σεπτέμβριο του 2023 η 18χρονη Θεοδώρα Μιχαηλίδου θα βρίσκεται στο Πανεπιστήμιο του Harvard, στο Κέιμπριτζ της Μασαχουσέτης με ολική υποτροφία προκειμένου να κάνει το όνειρό της πραγματικότητα.
Θα επιλέξει τις Θετικές Επιστήμες και στόχος της όπως λέει στο makthes.gr είναι να σπουδάσει μοριακή ιατρική και να ακολουθήσει μία καριέρα στο κομμάτι της έρευνας.
«Μου κεντρίζει αρκετά το ενδιαφέρον η βιολογία και η ιατρική και συγκεκριμένα ο συνδυασμός τους που είναι η μοριακή ιατρική. Είναι ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον πεδίο, με πάρα πολλές ευκαιρίες για έρευνα. Το Harvard μπορεί να μου παρέχει μεγάλες ευκαιρίες, μέσω των πανεπιστημιακών νοσοκομείων και ερευνητικών κέντρων που διαθέτει», περιγράφει με ενθουσιασμό.
Λέει πως από τότε που θυμάται τον εαυτό της, της άρεσε πάντα να διαβάζει. «Δεν το έβλεπα ως καταναγκαστικό έργο και είναι κάτι που με γεμίζει. Οπότε, τα μαθητικά μου χρόνια ήταν πάρα πολύ ευχάριστα και δεν νιώθω πως έκανα κάποια θυσία για να φτάσω εδώ που έφτασα», εξομολογείται.
«Αν τα κατάφερα εγώ, μπορεί να τα καταφέρει ο καθένας αρκεί να έχει τη θέληση και το κουράγιο, να αγαπά τη μάθηση και το διάβασμα. Εγώ για παράδειγμα ξεκίνησα την πορεία μου από ένα δημόσιο σχολείο στην Κοζάνη και τρία χρόνια μετά βρίσκομαι στο Harvard. Το λέω αυτό γιατί θέλω να δώσω κουράγιο και σε άλλα παιδιά να προετοιμαστούν κατάλληλα και να κυνηγήσουν τα όνειρά τους», λέει η 18χρονη.
Αναφέρει πως επέλεξε το συγκεκριμένο Πανεπιστήμιο διότι θεωρεί πως ταιριάζει περισσότερο στον τρόπο με τον οποίο μαθαίνει, έχει πολύ μεγάλο ακαδημαϊκό και ερευνητικό ενδιαφέρον και θα της παρέχει πλήρη υποτροφία για τη σίτιση και τη διαμονή της στη Βοστόνη για τα τέσσερα χρόνια των σπουδών της.
Από την Γ’ Γυμνασίου ήταν μαθήτρια του 20, με πολλά ενδιαφέροντα και έντονο το αίσθημα της αλληλεγγύης. Μέχρι και την Γ΄ Γυμνασίου φοιτούσε στο 1o Γυμνάσιο Κοζάνης. Στη Θεσσαλονίκη και στο Αμερικάνικο Κολλέγιο Ανατόλια πήγε στην πρώτη Λυκείου όπου αμέσως συνδέθηκε, όπως περιγράφει, με την κοινότητα στην οποία ανήκε. Ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένη και με διάθεση να προσφέρει, στην Γ’ Γυμνασίου ίδρυσε το «Δωρίζω», μέσω του οποίου χαρίζονται ρούχα που βρίσκονται σε καλή κατάσταση.
«Όταν ήταν να μετακομίσω στη Θεσσαλονίκη, διαπίστωσα πως είχα αρκετά ρούχα που δεν ήθελα να τα πάρω μαζί μου. Έτσι, αποφάσισα να τα κοινοποιήσω στο διαδίκτυο και όποιος ενδιαφερόταν για αυτά, να του τα χαρίσω. Αυτό δημιούργησε μία πολύ ωραία αίσθηση κοινότητας καθώς πολλοί εθελοντές ενδιαφέρθηκαν και με βοήθησαν για να συντονίσω καλύτερα αυτήν μου τη δράση», περιγράφει. Πλέον, το «Δωρίζω» αριθμεί 12 σταθερά μέλη που συγκεντρώνουν, επιδιορθώνουν και μοιράζουν τα ρούχα σε όποιον τα χρειάζεται.
Στο Κολλέγιο Ανατόλια συντόνισε το Biomedical Journal, μέσω του όποιου επιστημονικά άρθρα εκλαϊκεύονται με info graphics και αφίσες ώστε να γίνουν κατανοητά από έναν μαθητή μικρότερης ηλικίας.
«Αφορά σε σύγχρονα επιστημονικά δρώμενα, με στόχο να εμπνεύσουμε και να ευαισθητοποιήσουμε τους μαθητές. Μία από τις τελευταίες δουλειές μας αφορούσε στην τεχνολογία των νέων εμβολίων για τον κορονοϊό, όπου εξηγήσαμε τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί, ώστε να γίνει πιο εύκολα κατανοητός. Στην ουσία εξηγούμε τις τελευταίες επιστημονικές ανακαλύψεις, με προσιτό τρόπο», αναφέρει. Ιδιαίτερα δραστήρια και κοινωνική, συμμετείχε σε αρκετούς ομίλους του Κολλεγίου Ανατόλια, ένας εκ των οποίων είναι το Makers όπου μαθητές βιντεοσκοπούν πειράματα με απλά υλικά, για παιδιά δημοτικού και γυμνασίου, με στόχο να τους κεντρίσουν το ενδιαφέρον για τις φυσικές επιστήμες. Έχοντας από παιδί αγάπη για το διάβασμα και έφεση στις Θετικές Επιστήμες, ήδη από τη Γ’ Γυμνασίου προσφέρει τη βοήθεια και τις γνώσεις της σε συμμαθητές της που χρειάζονται μία ενίσχυση στη Φυσική, τα Μαθηματικά και τα Αγγλικά.
«Θεωρώ πως εάν έχεις τη γνώση και τις ικανότητες μεταδοτικότητας, είναι σημαντικό να το μοιραστείς και να βοηθήσεις έναν συμμαθητή σου που χρειάζεται τη βοήθειά σου. Για εμένα είναι τόσο απλό», σημειώνει.
Η 18χρονη Θεοδώρα Μιχαηλίδου κλείνοντας λέει για το νέο, συναρπαστικό κεφάλαιο της ζωής της που ανοίγεται μπροστά της πως: «θα είναι μία δύσκολη διαδικασία να αφήσω πίσω μου οικογένεια και φίλους όμως, είμαι ενθουσιασμένη για αυτήν την ευκαιρία που μου δόθηκε. Την εκτιμώ αφάνταστα και καταλαβαίνω πώς μαζί με αυτήν έρχονται και ορισμένες θυσίες που αναπόφευκτα θα κάνω. Όμως, έχω αρκετά μεγάλη αισιοδοξία γιατί καταλαβαίνω πως πρόκειται για μία ευκαιρία ζωής που πρέπει να την αξιοποιήσω στο έπακρο».
