Ένα σπίτι. Τέσσερις τοίχοι θα πεις, τίποτα άλλο! Έλα όμως που κάποιες φορές οι τοίχοι αυτοί για σένα δεν είναι απλό τσιμέντο. Σ’ ενα σπίτι πέρασες τη ζωή σου και το ξέρεις, από το πατρικό στο φοιτητικό, το αποκλειστικά δικό σου. Τόσες αναμνήσεις, τόσες σκέψεις και γύρω σου οι τοίχοι και τα έπιπλα να παρίστανται σιωπηλά στις στιγμές σου.
Άψυχα είναι θα μoυ πεις, δεν καταλαβαίνουν. Ώρες ώρες όμως σκέφτεσαι ότι νιώθουν κι αυτά όσα νιώθεις εσύ. Πάντα σου φαίνονταν δύσκολοι οι αποχαιρετισμοί και τώρα ήρθε η στιγμή να αποχωριστείς το καταφύγιο που λάτρεψες, το μέρος που ένιωθες ασφάλεια κι ηρεμία. Αυτό δεν είναι άλλο απ’ το φοιτητικό σπίτι σου⋅ κι αυτός είναι ένας απ’ τους χειρότερους αποχαιρετισμούς της ζωής σου.
Μαζεύεις τα πράγματα κι αναρωτιέσαι αν χωράει η ζωή μας σε κούτες. Μπαίνουν οι στιγμές σε κουτιά για να τις κλείσουμε με ταινίες; Σε ‘χει πιάσει η μελαγχολία του αποχωρισμού, το άγχος του τι θ’ ακολουθήσει στο μέλλον, τι έπεται, γιατί πάντα το «μετά» είναι που σ’ ανησυχεί περισσότερο! Ξεσπάς σε κλάματα, χωρίς να ξέρεις αν είναι από στεναχώρια ή από συγκίνηση, μα νιώθεις πως χάνεις το σπίτι και μαζί κι ένα κομμάτι απ’ τη δική σου ζωή.
Κλαις ασταμάτητα μέχρι που συνειδητοποιείς ότι δε χρειάζεται να τελειώσει έτσι όλο αυτό. Ακόμα κι αν ξεκίνησες το ταξίδι σ’ αυτό το σπίτι με κλάματα, όταν σε άφησαν πρώτη φορά μόνο οι γονείς, λίγες μέρες μετά, αφού έκανες τις πρώτες σου παρέες, γελούσες και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να φύγεις με δάκρυα λύπης αντί χαράς. «Όταν κάτι τελειώνει πάντα κάτι καινούριο αρχίζει», φράση χιλιοειπωμένη που όμως βρίσκει τη θέση και την ισχύ της σε κάθε φινάλε.
Σηκώνεσαι απ’ το πάτωμα που έκλαιγες αγκαλιά με τις κούτες κιι αποφασίζεις να δώσεις το τέλος που αρμόζει, όπως λέει κι ο Σφακιανάκης. Καλείς όλους τους φίλους, τους ανθρώπους με τους οποίους περάσατε πολλές όμορφες αλλά και άσχημες στιγμές σ’ αυτό το σπίτι.
Έρχονται με την πεποίθηση ότι αντί για πάρτι θα είναι μια μάζωξη να κλάψετε παρέα πάνω από κούτες μισόκλειστες κι αναμνήσεις που αφήνεις πίσω σου λες και δεν ξέρεις ότι όλα αυτά θα ζουν για πάντα μέσα στην καρδιά σου. Εσύ έχεις ετοιμάσει ένα επικό πάρτι που κανείς δε θα ξεχάσει. Δε μοιάζει με κανένα άλλο ως τώρα, δε συγκρίνεται, θέλεις να ΄ναι ξεχωριστό κι έτσι θα γίνει, αφού μ’ αυτό κλείνεις ένα απ’ τα πιο όμορφα κεφάλαια της ζωής σου.
Ένα ξέφρενο πάρτι⋅έτσι είναι οι αποχαιρετισμοί. Κανένας δεν πρέπει να συνοδεύεται από δάκρυα. Να χαίρεσαι γι’ αυτά που έζησες και να τα αποχαιρετάς χαμογελώντας. Μην κάθεσαι και μιζεριάζεις χωρίς λόγο. Τα καλύτερα είναι αυτά που ακόμα δεν έχουν ‘ρθει. Έτσι είναι η ζωή μας, ένα ταξίδι ανάμεσα σε αρχές και τέλη.
Τι να κάνεις; Μην της δίνεις χρώμα θλίψης, δώσε χρώμα κι άρωμα μουσικής, θετικής ενέργειας, ξέφρενης ζωής. Ένα πάρτι με άφθονο ποτό και ξενύχτι ως το πρωί⋅ έτσι να αποχαιρετήσεις το σπίτι σου. Έτσι του αρμόζει, στάθηκε δίπλα σου στα εύκολα και στα δύσκολα κι ήταν καταφύγιο σου όταν το χρειάστηκες!
