Στην επιστολή του κάνει λόγο ότι «…σήμερα πια τίποτε δε μας θυμίζει τις θέσεις που όλοι μαζί συνυπογράψαμε τότε, όταν ήμασταν απέναντι στις μνημονιακές πολιτικές, όταν διατυπώναμε τη δική μας εναλλακτική πρόταση.» Αναλυτικά στην επιστολή του αναφέρει:
ΠΡΟΣ: Την Τοπική Οργάνωση ΔΗΜ.ΑΡ. Σερρών
ΚΟΙΝ.: 1. Κεντρική Επιτροπή ΔΗΜ.ΑΡ.
2. Περιφερειακή Οργάνωση ΔΗΜ.ΑΡ. Κεντρικής Μακεδονίας
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Πριν από τρία χρόνια ξεκινήσαμε μαζί τη μεγάλη και δύσκολη προσπάθεια ίδρυσης ενός σύγχρονου ανανεωτικού αριστερού κόμματος, του κόμματος της «Δημοκρατικής Αριστεράς». Λίγοι τότε, μα παθιασμένοι και με πίστη στην αναγκαιότητα και στην προοπτική του εγχειρήματός μας.
Μια πίστη, από την οποία σήμερα αμφιβάλλω αν απέμεινε κάτι σε όλους μας. Γιατί από τότε έτρεξε πολύ νερό στο αυλάκι. Μεσολάβησαν η πετυχημένη αυτόνομη συμμετοχή μας στις Περιφερειακές και στις δίδυμες Βουλευτικές εκλογές του περασμένου χρόνου. Και η συμμετοχή μας στην Κυβέρνηση. Στην οποία μπήκαμε, υποτίθεται, για να επηρεάσουμε προς θετική και προοδευτική κατεύθυνση τις εξελίξεις, για να βάλουμε φρένο στις συντηρητικές επιλογές της Ν.Δ. και του ΠΑ.ΣΟ.Κ., για να αποκτήσει κάποιο αριστερό πρόσημο ο προσανατολισμός της νέας κυβέρνησης.
Δυστυχώς, τίποτε από όλα αυτά δε συνέβη. Και σήμερα πια τίποτε δε μας θυμίζει τις θέσεις που όλοι μαζί συνυπογράψαμε τότε, όταν ήμασταν απέναντι στις μνημονιακές πολιτικές, όταν διατυπώναμε τη δική μας εναλλακτική πρόταση. Τίποτε πια δε θυμίζει κάτι από τον ενθουσιασμό, την πίστη και την ελπίδα για το εγχείρημά μας. Τουναντίον, οι περισσότεροι από μας κοιταζόμαστε πλέον μεταξύ μας αμήχανα, αν όχι και ένοχα. Ακόμη και σε θέματα που δε σχετίζονται με την οικονομική πολιτική η στάση του κόμματός μας δημιουργεί απορίες. Και το ερώτημα που προκύπτει από μόνο του είναι το εξής: προς τι και γιατί η συμμετοχή μας στην κυβέρνηση; Αν επρόκειτο να κάνουμε τα ίδια που έκαναν επί χρόνια η Ν.Δ. και το ΠΑ.ΣΟ.Κ., ποια η αναγκαιότητα της συμμετοχής μας στην κυβέρνηση; Μήπως δεν τα κατάφερναν μια χαρά και μόνοι τους;
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Είναι πολλά αυτά που πλήγωσαν όχι μόνο εμένα αλλά και πολλούς άλλους συντρόφους τους τελευταίους δέκα μήνες. Δε θα τα αναφέρω όμως εδώ, όλοι μας άλλωστε τα γνωρίζουμε και ο καθένας τα αξιολογεί μόνος του. Θα αντιγράψω ωστόσο πέντε γραμμές από παλιότερο κείμενό μου. Έγραφα, λοιπόν, τον περασμένο Ιούνιο, μετά την ανακοίνωση της συμμετοχής μας στην κυβέρνηση:
«Πιστεύω ακράδαντα ότι πρόκειται περί λάθους του κόμματός μου και όχι για κάποιου είδους σκοπιμότητα. Κλείνω όμως με την ευχή να διαψευσθώ, εύχομαι το λάθος να το κάνω εγώ και όχι το κόμμα μου. Μακάρι όλα αυτά να έγιναν για το καλό του λαού μας, για να μπει φρένο στην περαιτέρω εξαθλίωσή του, για να ανακτήσει ο λαός μας κάτι από το αίσθημα δικαίου και την αξιοπρέπειά του που τόσο δοκιμάζονται. Αν είναι έτσι, ας γίνει η ΔΗΜ.ΑΡ. Ιφιγένεια. Όμως, έχω αμφιβολίες».
Αυτές, λοιπόν, οι αμφιβολίες έχουν γίνει πια βεβαιότητες. Θα ήμουν ευτυχής, αν το λάθος το είχα κάνει εγώ. Δυστυχώς, το λάθος το έκανε το κόμμα μου. Και το χειρότερο είναι ότι η πορεία μετάλλαξης του κόμματός μας δεν είναι πια αναστρέψιμη. Δεν είμαστε μόνο συνυπεύθυνοι για το αδιέξοδο των εφαρμοζόμενων πολιτικών, δεν είμαστε μόνο το αριστερό άλλοθι για την εφαρμογή τους, αλλά είμαστε πια και δέσμιοι της μέχρι σήμερα πολιτικής μας.
Συντρόφισσες και σύντροφοι,
Όπως καταλαβαίνετε, η εκτίμηση που έχω για την πορεία του κόμματός μας επιβάλλει την παραίτησή μου από τη θέση του Γραμματέα της Τοπικής Οργάνωσης Σερρών και την αποχώρησή μου από τη Δημοκρατική Αριστερά. Οφείλω να σας ευχαριστήσω για την τιμή που μου κάνατε να με εκλέξετε Γραμματέα της Οργάνωσης και να ευχηθώ να μείνουμε όλοι αταλάντευτα πιστοί στις αρχές μας για δημοκρατία, αξιοκρατία, ισότητα και κοινωνική δικαιοσύνη, αρχές που συνυπογράψαμε με την ίδρυση της ΔΗΜ.ΑΡ. Γιατί έτσι είναι βέβαιο ότι στη βάση αυτών των αρχών θα συναντηθούμε ξανά τουλάχιστον στα μετερίζια των κοινωνικών αγώνων.
Σέρρες, 14. 04. 2013
Ζαχαρίας Κατσάνη
