Date:
Το πολιτικό σκηνικό στις ΗΠΑ άλλαξε άρδην μετά τη γενναία και ιστορική απόφαση του προέδρου Μπάιντεν να αποσυρθεί από την κούρσα των εκλογών. Καταλύτης των εξελίξεων υπήρξε το τραγικό συμβάν της απόπειρας δολοφονίας του Ντόναλντ Τραμπ. Αν και η απόφαση του Μπάιντεν να μην διεκδικήσει νέα προεδρική θητεία προστατεύει την υστεροφημία και το κύρος του ίδιου, ενδεχομένως ήρθε με κάποια καθυστέρηση, την ώρα που τόσο οι ΗΠΑ όσο και ο κόσμος δοκιμάζονται από μεγάλες προκλήσεις. Η πρώτη μεγάλη εγχώρια πρόκληση μοιάζει δυσεπίλυτη: η αμερικανική κοινωνία παραμένει βαθιά διχασμένη και πολωμένη, με τον αντισυστημισμό να κερδίζει έδαφος. Ακόμα και οι κρίσεις στη Γάζα και την Ουκρανία εργαλειοποιούνται και βαθαίνουν το κοινωνικό ρήγμα.
Στο στρατόπεδο των Δημοκρατικών, δίνει αέρα η υποψηφιότητα της νυν Αντιπροέδρου Χάρις. Για την ώρα φαίνεται ότι όλοι συστρατεύονται δίπλα της. Το αντίθετο θα προκαλούσε εσωστρέφεια στους Δημοκρατικούς, σε μία στιγμή στην οποία αναζητούν νέο βηματισμό στο μικρό χρονικό διάστημα που απομένει μέχρι τις κάλπες του Νοεμβρίου. Η υποψηφιότητα της Χάρις συγκεντρώνει αρκετά θετικά στοιχεία. Αρχικά, εμπεριέχει υψηλό συμβολισμό, ως η πρώτη γυναίκα μιγάδα που διεκδικεί το αξίωμα του προέδρου. Κι αυτό θα βοηθήσει τους Δημοκρατικούς να ανοίξουν προεκλογικά τη βεντάλια του πολιτικού τους λόγου. Επίσης, η Χάρις φαίνεται ότι συγκεντρώνει εύκολα προεκλογικές δωρεές, ενώ, παράλληλα διαθέτει κυβερνητική εμπειρία. Βέβαια, δεν είναι όλα ρόδινα. Ως αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, έχει δεχθεί σκληρή κριτική, άλλοτε για τους χειρισμούς της σε μια σειρά από θέματα και άλλοτε επειδή υπήρξε πολιτικά «αόρατη». Επίσης, στο παρελθόν έχει κατηγορηθεί για κακή οργάνωση και λειτουργία του γραφείου της, ενώ πολλοί υπενθυμίζουν την εσωκομματική της ήττα, όταν στο παρελθόν διεκδίκησε χωρίς επιτυχία το προεδρικό χρίσμα για τους Δημοκρατικούς.
Πάντως και τα δύο κόμματα έχουν μπροστά τους δουλειά και θα χρειαστεί να επαναχαράξουν τη στρατηγική τους. Η Χάρις, αν όλα πάνε καλά, θα πρέπει να συνεννοηθεί με την αριστερή πτέρυγα του κόμματός της, η οποία πιέζει για μια κοινωνική ατζέντα υψηλού κόστους. Ρόλο σε αυτό θα παίξει η επιλογή υποψήφιου αντιπροέδρου: το πρόσωπο που θα επιλεγεί, θα προέρχεται από την παραδοσιακή κομματική βάση των Δημοκρατικών ή από το αριστερό μπλοκ; Ταυτόχρονα, θα χρειαστεί πολιτικό αφήγημα που θα στοχεύει στους μετριοπαθείς Αμερικανούς ψηφοφόρους, οι οποίοι «φοβούνται» την πιθανή επάνοδο του Τραμπ στο Λευκό Οίκο. Αλλά και ο ίδιος ο Τραμπ θα χρειαστεί να αλλάξει ρητορική, αφού τόσο καιρό είχε βασίσει τη στρατηγική του σε προσωπικές αναφορές για την κατάσταση της υγείας και την ηλικία του Μπάιντεν. Τώρα η αντίπαλός του είναι νεότερη, γεγονός που υποχρεώνει την αναζήτησή νέας τακτικής.
Οι Αμερικανοί πολίτες σήμερα περισσότερο βλέπουν παρά ακούν. Και η Χάρις θα χρειαστεί να καταβάλει προσπάθεια για να υπερκεράσει την ιστορική εικόνα του Τραμπ με αίματα στο πρόσωπο και υψωμένη τη γροθιά, μετά την απόπειρα δολοφονίας του. Πάντως, ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα των αμερικανικών εκλογών, οι σχέσεις Ελλάδας-ΗΠΑ θα παραμείνουν στενές. Κι αυτό διότι εδράζονται σε κοινές αρχές, αξίες και γεωπολιτικά συμφέροντα. Η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη έχει καταστήσει τη χώρα πόλο σταθερότητας και πάροχο ασφαλείας στην γειτονιά, κάτι που αναγνωρίζεται από όλες τις πολιτικές πτέρυγες στην Αμερική. Δεν ανατρέπονται εύκολα όλα όσα χτίστηκαν τα τελευταία 5 χρόνια με την Ουάσιγκτον, με τη στήριξη Δημοκρατικών και Ρεπουμπλικάνων. Άλλωστε, και στο Κογκρέσο οι ελληνικές θέσεις χαίρουν διακομματικής στήριξης.
